Citaat Pim Fortuyn (uit De puinhopen van paars / ISBN 90 6112 911 7 – bladzijde 135-136): ‘ Vier jaar lang hebben we slechts lege briefjes in te brengen en daarna is het een dag het feest der democratie en dan weer vier jaar lang je kop dicht houden. En als het je niet aanstaat dan ga je maar emigreren, het is tenslotte hun land en niet het onze! En als u nu denkt dat je invloed kunt uitoefenen door lid te worden van een politieke partij dan heeft u het helemaal mis. De politieke partij heeft afgedaan als instituut voor democratische besluitvorming en meningsvorming. De partij-elite bepaalt zelf wel wat goed is, wat het politieke programma wordt, hoe de kandidatenlijst voor de vertegenwoordigende organen wordt samengesteld en wat de volgorde daarvan is, wie de partijleider annex lijsttrekker wordt, wie minister, wethouder of gedeputeerde wordt, wie er burgemeester, commissaris van de Koningin, topambtenaar, Kroonlid van de SER, lid wordt van een hoog college van Staat, et cetera. Het is ronduit beschamend en heeft niets, maar dan ook niets met democratie te maken.’ [einde citaat]
‘ Wilders (geb. 6 September 1963) heeft een fraai – en ook best vermakelijk – politiek verdienmodel opgetuigd, als je tenminste het frame van Remco Meijer op deze manier durft en wilt gebruiken. Wilders wil de neoliberale VVD onder Rutte complementeren, zonder zelf de handen vuil te hoeven maken. Dus neemt Wilders op voorschot een oppositionele positie in, met een onmóóóógelijk politiek verlanglijstje als partijprogram. Dat zou hij trouwens best eens met Rutte kunnen hebben bekokstoofd. Nur für die Bühne, want een heuse oppositie is er al jáááááren niet. Men voert toneelstukjes op en kwekt en kwakkelt er lustig op los. De gevolgen zijn er dan ook naar en zullen zich blijven aandienen en opstapelen. Totdat de wal het schip keert, uiteraard. Wilders afficheert zijn PVV nu openlijk als een wegwerp-partij, maar dat zijn de meeste zo niet alle politieke partijen intussen. So what seems to be the problem?’
- ‘ Juist. We leven in de wegwerpmaatschappij, dat heeft Wilders, ook naar mijn idee, prima vertaald naar de hedendaagse politieke praktijk. Je zou voor jezelf kunnen verzinnen dat Wilders en Rutte de truc met het gedogen uit 2010 willen herhalen, alleen zal Rutte het dit keer wat “toekomstbestendiger” willen hebben dan toen – toen zat Wilders pontificaal bij de rode gedoogknop en de stekker, en dat hebben VVD en CDA geweten – zo bekeken kan deze figuur vermoedelijk beter functioneren. Bovendien is deze figuur veel discreter en past dusdoende naadloos in de geest van de Rutte-doctrine van je-kaarten-dicht-tegen-de-borst-houden. Althans, zo denk ik dat zij zouden kunnen denken.
Wilders is 58 jaar en Rutte is van 1967, dus vier jaar jonger. Ze gaan gelijk op naar de pensioengerechtigde leeftijd. Beiden hoeven zich niet per se op de schopstoel te weten en zouden nog jaren mee kunnen tegen een bovenmodale wedde, die gegarandeerd is en waarbij comfortabele secundaire arbeidsvoorwaarden zijn ingebakken.’
‘ Het enige wat Wilders zorgen zou kunnen baren, is de opheffing van zijn persoonlijke bewaking en het moeten verhuizen naar een burgerwoning, dus niet langer speciaal beveiligd. Indien hij geen volksvertegenwoordiger meer is. Dat laatste kan hij (grotendeels) neutraliseren door te emigreren, bijvoorbeeld naar Hongarije, waar zijn partner vandaan komt. Maar ach, wie zou Wilders nou willen doodschieten of kelen, zoals met Fortuyn en van Gogh is gebeurd? Ook moslim-fundamentalisten zijn mensen en ook zij wennen aan dingen als veranderende omstandigheden. Dat mogen we althans hartelijk hopen. Neen, Wilders heeft het best goed voor elkaar. Vermoedelijk samen met Rutte, zijn vroegere pupil bij de VVD.’
- ‘ Ik vermoed dat er aan die eventuele (dure) persoonsbeveiliging van Wilders, nadat hij uit de Kamer is, een creatieve financiële mouw gepast zal worden. Dat kun je gerust aan Rutte overlaten. Het geval Pim Fortuyn (dat mag nóóit meer gebeuren!) kan daarbij als frame dienen.
Dat je aan een replay van 2010 denkt, vind ik helemaal zo gek niet. Ook nu zijn de spelers immers VVD, CDA en de PVV, met GroenLinks en D66 als kwijlende kandidaten. Wilders kan als fake-bieder fungeren om de andere kandidaten nog hebberiger en gretiger te maken, en dan afhaken. Dan moet Wilders fungeren als fake-bieder om de anderen tegen elkáár te laten opbieden om met de VVD onder de lakens te mogen kruipen. Het CDA moet liefst gedurende dat traject, in een moeite door, totaal van de kaart geveegd worden – zoals met de PvdA gebeurd is. En in feite ook al min of meer met D66. Met Jesse Klaver zal Rutte weinig moeite hebben, schat ik in.
Spannend! De cover foto van het boek van Voermans zou omineus kunnen blijken: slachtoffer en beul vriendschappelijk naast elkaar. Nog even en VVD’er Mark Rutte geeft CDA-prominent Hugo de Jonge de “kus des doods,” bij wijze van spreken natuurlijk en alleen in ons thriller-scenario. Niet in de werkelijkheid. Dan gaan ze vast samen schoenen kopen en passen. Bij wijze van spreken.Best vermakelijk om het PVV-program als normaal te beschouwen en de huidige maatschappelijke context als abnormaal – dat is helemaal niet zo gek als het op het eerste gezicht zou kunnen lijken, want wij wennen rap aan verderingen. Dat is meestal maar goed ook. Hier is sprake van turning the tables zouden ze aan de overkant van het Kanaal zeggen. Het PVV-program als het nieuwe Nederlandse normaal, het past in het frame van de reset.’
‘ Zo lang er genoeg mensen op de PVV stemmen – maar niet té veel s.v.p.! – kan Wilders het uitzingen. De mens is een gewoontedier en dat geldt ook voor PVV-stemmers.’
- Hebben jouw pupillen ook bij jou om stemadvies gevraagd?’
‘ Verrassend veel, ja. Dat heb ik ze natuurlijk niet gegeven. Jij?’
- ‘ Neen, niet expliciet. Ik heb ze gezegd dat gaan stemmen in ieder geval betekent dat je het vigerende systeem legitimeert. Ook dat ik niks te kiezen vind, en dan is stemmen zinloos. Ik heb ze dringend aangeraden het boek De verweesde samenleving van Pim Fortuyn (ISBN 90 6112 931 1) eens nauwkeurig te lezen met daarna – ter geruststelling – het verse boek Het land moet bestuurd worden, van Wim Voermans (ISBN 978 90 446 4685 6) en dan in het bijzonder het laatste hoofdstuk, dat bij Voermans toepasselijk Paalrot in de pijlers (bladzijde 192-204) heet. Dan zien ze dat Fortuyn echt niet de antiChrist was en er best degelijke ideeën op nahield, al vonden vele “men” het toen onfatsoenlijk en schokkend.’
‘ Het boek van Voermans is gelukkig uitgevoerd zoals het – volgens ons – hoort: met een goed register en een overzichtelijk handzaam voetnoten-apparaat. Je hoeft niet met een note bloc en potlood in de hand zelf de paginering met trefwoorden bij te houden, zoals bij dat boek van Jesse Frederik. Wat zonde toch, een boek boordevol informatie maar verschrikkelijk om er de weg in te vinden.’
- ‘ Tja, Voermans is een wetenschapper hè. Die weet gewoon niet beter.’
‘Ja, hallo! Frederik is journalist, geen analfabeet. Als journalist moet je toch ook behoorlijk je gegevens kunnen presenteren. De technieken daartoe zijn voorhanden in de mate en op een wijze als nooit tevoor – je kunt bij wijze van spreke al schrijvend een index laten genereren, door je wordprocessor – en ondanks de techniek worden er toch nog zulke boeken in de markt gezet. Zonde van al dat speurwerk van Frederik.’
Citaat Pim Fortuyn (Paarse puinhopen ISBN 90 6112 911 7 – bladzijde 141) : ‘ Ondertussen is de ministerraad gedevalueerd tot een bedrijfsverzamelgebouw voor politieke middenstanders. Elke lijn en visie ontbreekt en men is daar nog trots op ook, de ministerraad is tenslotte geen debatingclub, dat schijnt zo ongeveer het ergste te zijn. Sterker nog, een debat over hoofdlijnen van beleid en beleidssamenhang vindt nooit in deze raad plaats.
Alles wordt voorgekookt door ambtenaren, gaat daarna naar onderraden van de ministerraad of zogenoemde bilateraaltjes op Financiën of in het Torentje, vervolgens nog eens naar het ambtelijk voorportaal – de term alleen al – van de ministerraad en zo komt deze beleidsdiarree volledig vermalen en versnipperd dan wel verkokerd aan voor de finale besluitvorming in de ministerraad, alwaar het het liefst een hamerstuk is.’ [einde citaat]
citaat Fortuyn (uit De verweesde samenleving) : ‘ Mocht de politiek besluiten statelijke functies uit te besteden aan particuliere organisaties, waaronder bedrijven, dan dient de daarbij gehanteerde vuistregel te zijn dat óf de tucht van de markt zijn werk moet kunnen doen in economische zin, óf de tucht van de markt in speltheoretische zin. In het ene geval bepalen prijs en kwaliteit het marktaandeel, in het andere geval een open competitie van belangenorganisaties, die het afgeschermde alleenvertoningsrecht wordt ontzegd.
In alle gevallen geldt evenwel dat bij inzet van publieke middelen publieke controle vereist is en dat dus de politiek het laatste woord dient te hebben en te houden.
Het gaat bij dit alles om een ontvlechting van publieke en private verantwoordelijkheden. De private verantwoordelijkheid wordt beleefd en gecontroleerd in een private structuur, de publieke verantwoordelijkheid in een publieke parlementairdemocratische structuur.
De staatsmacht zelf mag echter nimmer worden gedelegeerd. Daar waar publieke taken worden uitbesteed, behoort de volksvertegenwoordiging het laatste woord te hebben en te houden. ‘
citaat uit Pim Fortuin – ISBN 90 6 112 931 1 – bladzijde 221-222
Mirjam Vissers – Art Work
Pim Fortuyn – de tekst van Puinhopen paars
Pieter Omtzigt: Modellen regeren Den Haag: hoe rekenmodellen van planbureaus leiden tot onverantwoord beleid – 24 februari 2021
De (on-)betrouwbare overheid met o.a. Pieter Omtzigt • Feb 26, 2021
Alex Brenninkmeijer – Toeslagenaffaire: Ongekend onrecht door tekort aan tegenkrachten • Mar 2, 2021