‘ Autoritaire democraten is een onbeschermde titel en een vrij etiket, iedere club mag zich zo noemen,’ zegt Semanur lachend, ‘dus stelden mijn pupillen voor om Vladimir Putin, Xi Jinping, Rahendra Modi, Tayep Erdogan en nog enkele “sterke leiders” zo te noemen: autoritaire democraten.’
‘En Donald Trump zit in de wachtkamer om tot die club te worden toegelaten?’ vraagt Zohra lachend. ‘ Of is Trump stiekem al lid? Aan het bijschrift dat jouw pupillen bij de vissencartoon van Jos Collignon hebben bedacht, lijkt Trump bij Putin te solliciteren naar een lidmaatschap. Of hij bevestigt hun beider lidmaatschap van een club met lichtende voorbeelden en rolmodellen als Stalin en Mao.’
‘ Dat lijkt me momenteel een realistischer duiding van de cartoon, dan de vermoedelijk bedoelde,’ merkt Marieke op. ‘ Kijk naar mevrouw Mette Frederiksen in Denemarken. Jouw pupillen zeggen: de EU wordt steeds autoritairder geregeerd door de eurocraten, maar die moeten hier een boreale schijn van democratie ophouden. In feite zouden de pipo’s en bimbo’s in Brussel en Straatsburg zich liever vandaag dan morgen tot dictators uitroepen en ons de tanks en straaljagers op ons dak sturen.’
‘ Het lijkt mij onvermijdelijk dat wil je een verzameling landen, naties, als de EU, tot één geheel vormen, je enige “drang” niet kunt missen,’ zegt Semanur. ‘ Collignon tekende zijn cartoon een dag voor de Europese parlementsverkiezingen, op 23 mei 2019. Toen las bijna iedereen het volgens mij als toespeling op de “ever closer union” waarmee de eurocraten, net als kleine vissen dat doen om grote roofvissen te verwarren en af te schrikken, gezamenlijk in een school zwemmen die qua vorm op een grote vis lijkt.
Alle bobo’s bezwoeren dat “we” in ons eentje niks tegen China, Rusland of Amerika konden beginnen, daarom moesten we een federaal Europa vormen met een centraal gezag in Brussel. Dat centrale gezag moet steeds verdergaande bevoegdheden krijgen. Dat is in ons eigen belang en voor onze eigen bestwil. Ze kunnen vanuit Brussel nu nog geen tanks sturen om het bij de lidstaten af te dwingen, dus proberen ze het voorlopig met propaganda en bangmakerij. Bang maken voor de gevolgen van klimaatverandering hoort er bij.’
Marieke: ‘ Maar intussen gaat de democratische EU als waardengemeenschap die zich oriënteert aan de verlichting met zijn mensenrechten bla, bla, bla, enzovoorts je kent de riedel intussen, ook of vooral qua bestuursstijl steeds meer lijken op de autoritaire regimes van wie zij zich juist beweert te willen onderscheiden. Dat is tragikomisch, vinden jullie niet?‘
‘ Imitation is the sincerest form of flattery – Naäpen, is de meest oprechte maniervan vleien.’
Zohra: ‘Het heeft er veel van weg alsof ze het vanuit Brussel deze keer andersom willen doen: eerst de elementen van een totalitaire staat zoveel mogelijk stilletjes invoeren, dan is die autoritaire staat er de facto al voordat de burgers er erg in hebben. Vervolgens kun je die staat formaliseren. Zo’n beetje als ze met de euro gedaan hebben. Hoewel dat meer een overval-tactiek was. Stel de meute voor voldongen feiten en blijf herhalen dat er geen weg terug meer is.’
Semanur: ‘ Precies. Mijn studenten vergeleken wat er nu gebeurt bij die actiegroepen van Code Rood met de DDR-methoden. Ik bedoel die intimidatie door de Stasi, zoals in de film Das leben der Anderen getoond wordt. Het scheelt al niet zo heel veel meer. Het is intimidatie en bedreiging. Volgens mij kunnen die actievoerders dit gedrag van de AIVD en zijn dekmantel-organisaties bij het Europese Hof aanhangig maken. We leven tenslotte formeel nog steeds in een democratische rechtsstaat.’
Zohra: ‘Tja, en dan wil het weleens gebeuren dat het volk, de kiezers, iets anders willen dan de leden van de nomenklatoera’s. Yascha Mounk zegt dat in zijn boek The People vs. Democracy (ook al zo’n mooie titel: het volk tegen zichzelf) op bladzijde 27: “ [L]iberal regimes can be undemocratic despite having regular, competitive elections. This is especially likely to happen where the political system is so skewed in favor of the elite that elections rarely serve to translate popular views into public policy.”
We mogen vrij gaan stemmen, maar er valt alleen niet veel te kiezen. Ja, nu kun je op Forum stemmen. Lees Casper Thomas eens over Baudet in de Groene. Ik vind dat getuigen van een geslaagde hegemonie met nomenklatoera-signatuur. Ongetwijfeld met de beste bedoeling van de kant van Thomas. Ik ben het evenmin op alle punten eens met Baudet, maar wat voor soort pluriformiteit staat Thomas bijvoorbeeld voor ogen als hij het daarover heeft. Daar zijn vele modaliteiten van. Mounk legt op bladzjde 25 – 28 uit hoe verward en verwarrend de terminologie rond democratie en liberalisme intussen is.’
‘ Mijn pupillen bekeken vanmorgen de site van de NRC,’ vertelt Semanur, ‘ waarop naast elkaar twee foto’s met respectieve artikelen over protesteerders werden vertoond: een bij “Hoe de politie informanten werft bij de activisten” en de andere bij het stuk “Eindelijk pensioenakkoord.” Hun oordeel luidde dat beide groepen protesteerders in feite verliezers zijn. De activisten leggen het af tegen de SHELL, NAM, Unilever, Rothschild en Goldman Sachs, want die regeren ons de facto vanachter de coulissen.
De gepensioneerden bijvoorbeeld, worden nu tegen elkaar uitgespeeld en hun vroeger verrichte arbeid, wordt net als onze pensioenen en AOW, naar believen afgewaardeerd. Met een simpele ingreep, zoals de rekenrente, waaraan een ondoorgrondelijk verhaal wordt opgehangen waar bijna niemand nog een touw aan kan vastknopen. De politici ook niet, maar die doen alsof. Het gaat tenslotte niet om hun centen.’
‘Eigenlijk beschermen de AIVD en de politie de belangen van de polynationals, terwijl ze door ons worden betaald ook nog.’
‘ Baudet moet wel de PvdA en die andere rakkers goed in de gaten houden en tijdig genoeg de sociale dimensies en elementen in zijn partijprogramma expliciet maken – óók jegens degenen die hij afwijst als om wat voor reden dan ook niet-passend bij het interieur – anders gaan zij er met het been vandoor. Mensen hebben weliswaar een uiterst pover en beperkt geheugen, maar het zijn tegelijkertijd gewoontedieren. De PvdA is tenslotte een oud politiek merk waaraan menigeen vast nog sentimentele herinneringen heeft.’