‘ Het scharnierpunt, dat tegelijk breekpunt is, wordt in het citaat van Barber duidelijk gemaakt: “ … there is something defective about consumer choice when it repeatedly entails collective outcomes that are neither willed nor intended by individual choosers.” Dat klopt precies. Velen, zo niet de meesten, van de Nederlanders willen helemaal geen almaar uitdijende NAVO met daaraan vast, als Siamese tweeling, een onstuitbaar uitdijende Brussel-EU, die steeds meer en vaker over ons belist en waarover we niets hebben te zeggen.’
– ‘ Tja, om maar te zwijgen van de verwoestende windmolens en zieke zonnepaneelparken. Die dingen neerplempen, dat is ronduit een criminele onderneming. In april 2016 stemden we tegen het aangaan van een associatieverdrag met de Oekraïne: “ 61% van de opgekomen kiezers – oftewel, 2,5 miljoen stemgerechtigde Nederlanders – stemde tegen de wet.”
De regering voegde doodleuk “een inlegvelletje” toe en ratificeerde alsnog toch. De huidige oorlog van Rusland met de Oekraïne is mede – let wel: mede – door een accumulatie van dit soort doordrammerigheden ontstaan. Waarom zouden de Russen moeten dulden wat de Amerikanen niet duldden (Russische raketbases in Cuba) en dulden? Nu schijnen er plannen te worden bekokstoofd om NAVO-raketbases in Polen op te tuigen. Het heeft er veel van weg dat “ze” de Russen koste wat kost willen provoceren.
En dan de draak rond het ratificeren van het “pact van Marakech,” waarvoor Rutte speciaal een staatssecretaris (VVD-partijgenoot Harbers) benoemde, die moest ratificeren. De media kregen het bevel om positief over immigratie te berichten. Dat we erachter kwamen wat ze aan het bedisselen waren, maakte niets uit, want ze negeerden ons straal. Nou, die Oekraïners komen ook zonder het verdag van Marakech wel hoor.’
‘ We bevinden op het hellende vlak naar een steeds autoritairder wordende overheid. Dat ziet Barber scherp. Bijna ongemerkt, en gefaciliteerd door rampen als een “pandemie” die naadloos overgaat in een oorlog, waarbij de noemenklatoera ons geleidelijk aan wil betrekken. Bijna zonder dat we daar erg in hebben, worden we tegen de boosaardige en slechte Russen aangeduwd. Nog even en dan komen daar de Chinezen bij. De Chinezen hebben Taiwan in het vizier – hetgeen logisch genoemd mag worden, gezien de geografische ligging en de historische achtergronden. De Turkse meneer Erdogan is nu plotseling een kampioen van de Verlichting en de Vrijheid, en gaat bijna ieder weekend met Rutte stappen.’
www.nrc.nl/nieuws/2022/03/26/als-renske-leijten-appt-welke-kritiek-op-de-kamer-zij-niet-meer-wil-horen-a4105326
*
– ‘ Wij willen ook niet in een oorlog worden gerommeld, door een NAVO onder (nominale) leiding van ene Jens Stoltenberg en ene mw. Von der Leyen, met een Amerikaanse president die hen aan een touwtje heeft. Dat willen wij helemaal niet. Kunnen we meneer Stoltenberg en mw. Ursa von wegstemmen, ontslaan? Neen, dat kunnen wij niet. Uiterst vreemd. We zouden toch in een democratie leven?
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data83809328-67188f.jpg){kind=link}
Wij willen ook die voortdurende instroom van exoten niet. En toch gebeurt het op een mysterieuze manier alsof “wij” dat met ons allen democratisch hebben beslist en ervoor hebben gekozen. We zijn zwaar geïnfantiliseerd, en laten het ons allemaal aanleunen. Onbegrijpelijk.
Door dit ongrijpbare proces voelen velen zich permanent belazerd en bedot door de politici. Dat verklaart de gemoedstoestand van grimmige gemelijkheid.’
‘ Terwijl meneer Rutte, meestal gesteund door de MSM, maar blijft kraaien en kwijlen dat we zo’n gaaf landje zijn.’
– ‘ Barber geeft in zijn boek goede denk-aangrijpingspunten. Ik heb het boek nog niet herlezen, maar enkele passages zijn me bijgebleven. Ik heb stukken ervan digitaal op mijn schijf staan.’
‘ Laten we proberen het boek te herlezen. Het moet hier ergens tussen de papieren liggen.’
– ‘ In het stuk van Meeus komt deze idee terug in het krampachtige onderscheid dat lijkt te worden gemaakt (o.a. door Renske Leijten – tenminste volgens Meeus) tussen de Kamerleden en de leden van vak K met daaraan vast de (hogere) ambtenaren. De verschuiving van objectieve ambtenaren, die geen partij kiezen voor bepaalde politieke partijen, is bijna ongemerkt verschoven naar ambtenaren die tegenóver politici staan, met name politici die zich als Volksvertegenwoordiger opstellen en gedragen. De ambtenaren zijn op een ongezonde manier steeds gehoorzamer jegens hun directe bazen. Met name dus de ministers. Iemand zei onlangs dat menige ambtenaar zich proactief naar de bewindspersoon opstelt, omdat die bewindspersoon 1) geen inhoud heeft (het zijn gecaste figuranten) en daarenboven 2) ook nogeens niet over relevante specifieke domeinkennis beschikt.
Dat is niet best. Ambtenaren dienen weliswaar loyaal regeringsbeleid uit te voeren, maar er zijn grenzen. De affaire rond de mondkapjes miskoop van CDA’er Hugo de Jonge en diens partijgenoot Sywert van Liende, is een voorbeeld van een minister die onvoldoende tegengas kreeg van zijn ambtenaren. Je zou er bijna een collaboratie-om-de-burger voor een paar miljoen te tillen in kunnen zien.
De kwalijke katalysator van dit hele proces is ontegenzeggelijk meneer Rutte, die inmiddels ruim tien jaar op dezelfde post zit. De vis rot bij de kop. Zowel de ambtenaren als de nomenklatoera van de politieke (kartel-)partijen oriënteren zich aan Rutte. Rutte ritselt en regelt, Rutte deelt de baantjes, de centen uit en dus ook de lakens. De Kamer zit er meestentijds voor Leo-de-behanger bij (uitzonderingen als Pieter Omtzicht, Gideon van Meijeren, Renske Leijten en Martin Bosma daargelaten), en vangt elkaar vliegen af. Dat noemen ze dan politiek bedrijven. En ze strijken er de man 120.000 , ja, honderdtwintigduuzend, euro per jaar voor op. Van macht en tegenmacht komt natuurlijk helemaal niets terecht. Nooit niet.’
‘ Renske Leijten staat wat mij betreft symbool voor de hele Kamer. De tomaat is de kapot-gekweekte Hollandse tomaat, de Nederlandse politiek: opgeblazen groot en rood, maar zonder veel kraak of smaak. Geef mij dan maar zo’n bescheiden Grieks of Spaans tomaatje. Die smaakt nog naar echte tomaat.’
– ‘ Het tafelgereedschap waarmee Ruben Oppenheimer haar heeft bedacht, is totaal onbruikbaar om een tomaat mee te consumeren.’
‘ Dit lijkt me een goede aanzet. Aan het slot van zijn stuk komt Meeus met die onzalige en bizarre tweedeling, de knip tussen beleid-productie (voornamelijk door de Kamer) en de uitvoering ervan (door het ambtenarenapparaat). De burger, de mensen, vallen tussen de schuifduren van maatregelen en uitvoering.’
– ‘ Je kunt de productie van maatregelen niet compleet loskoppelen van de mensen voor wie die maatregelen zijn bedoeld. Dat resulteert in verantwoordelijkheden mijden en afschuiven, dus politiek-bestuurlijke luchtfietserij, waarbij niemand een steek vooruit komt.’
‘ Oké, laten we dit vast op de site zetten. En ook dat stuk uit Bauman. We hebben vorig jaar Golding’s Lord of the Flies (vertaling: Heer der vliegen) gelezen, voor de groepsdynamische processen tussen de jongens.’
‘ Heel toevallig allemaal. Tja, kennis overdragen, hangt van complotten aan elkaar. Ik zou niet weten hoe je de jongelui anders een samenhangend overzicht zou kunnen bieden.’
