‘ La place Rouge était vide / Devant moi marchait Nathalie / Il avait un joli nom, mon guide / Nathalie. Dat is iets anders dan een leeg Binnenhof, maar ik moest aan Bécaud denken, toen ik deze foto in de prollenkrant zag. Oppenheimer tekent hetzelfde gebouw achter de guillotine: het Binnenhof. ’
- ‘Vanwege de guillotine? In Den Haag is dat hooguit een sigarenknipper en op het Binnenhof is bij mijn weten nog nooit een kop gesneld. Laat staan aan de lopende band, zoals in Frankrijk 1792 – 94. Bécaud bezingt Moskou en niet Parijs en de Place de la Bastille. Corona’s zijn hier echte sigaren. In Frankrijk waren echte mensen de sigaar. Gilbert Bécaud vertelt via Nathalie ook over de Oktoberrevolutie van 1917 in Rusland. ’
‘ O ja? Hij gaat met Nathalie een beker chocolademelk (boire, un chocolat) drinken in Café Pushkine, terwijl Chocolat een clown uit Cuba was die in Parijs furore maakte. Bécaud pendelt volgens mij met Nathalie tussen Moskou en Parijs. Ach, whatever, als ze maar genieten. Ik geloof dat Chocolat door Toulouse Lautrec is geschilderd. Via dit chanson krijgen we meteen een dot geschiedenis toegediend. Goed voor je Frans, toch?
Ruben Oppenheimer heeft deze guillotine laag bij de grond getekend. Da’s niet voor niets. Nederland, Les pays-bas, de lage landen.’
- ‘ Nou ja, ho zeg, wacht even, het apparaat kan natuurlijk nog op een schavot worden gehesen, want Oppenheimer tekent alleen het mes, de valbijl. Met de tekst eromheen wordt het echter moeilijk om het instrument omhoog te krikken. Dan zou je deze Oppenheimer-guillotine uit zijn context moeten lichten. Maar een revolutie zit er in Nederland niet in, neen, laat staan een revolutie-franse-slag. O ja: Lautrec heeft een hele serie prenten aan Chocolat gewijd.’
‘ Je hebt gelijk, de guillotine is zover ik weet in Rusland nooit gebruikt als executie-instrument – al sprak de Russische upper class beter Frans dan Russisch, dus een guillotine zou er zeker op zijn plaats zijn geweest – en Bécaud bezingt inderdaad het Rode Plein (la Place Rouge) in Moskou. Dat is wel het schouwtoneel van revoluties geweest, maar zonder guillotines. Best jammer eigenlijk, want zo’n guillotine is toch romantischer dan een vuurpeloton of aan de riek geregen worden, of doodgeknuppeld. Mijn herinneringen lopen door elkaar en dus ook de associaties.’
- ‘ Tom-Jan Meeus beschrijft in het bijgaande artikel allesbehalve revolutie, daar op die 500 vierkante meter onder de Haagse kaasstolp. Daar vindt ten hoogste intensieve, compacte, komma-copulatie plaats. Muffe mierenneukerij zonder weerga, geen frisse wind door de spinrag en absoluut geen revolutie waarin koppen rollen.’
‘ Revolutie scheurt maatschappelijke weefsels kapot, zoals corona soms de longen aan flarden perforeert. Daarom was de Whig (curieus om dat te beseffen, een Whig) Edmund Burke dan ook tegen revoluties. Het opbouwen van een gemeenschap – Burke gebruikt het woord commonwealth – is een zaak van lange adem, waar je sterke longen voor nodig hebt. “The science of government being so practical in itself, and intended for such practical purposes, a matter which requires experience, and even more experience than any person can gain in a whole life, however sagacious and observing he may be, it is with infinite caution that any man ought to venture upon pulling down an edifice which has answered in any tolerable degree for ages the common purposes of society, or on building it up again, without having models and patterns of approved utility before his eyes.” Burke zag de bui heel scherp hangen, jawel: our country ought to be lovely. Ought, niet must of should, niet is to be, neen: ought. That’s a tall order, sir.’
- ‘ Dat je niet lichtvaardig maatschappelijke instituties moet afbreken, dat ervaren we nu volop aan den lijve: alles gedereguleerd en geprivatiseerd en louter gericht op snelle winst en steeds hogere rendementen omwille van die rendementen. Denk bijvoorbeeld aan het massale en ad adsurdum inzetten van zzp’ers, op bijna ieder terrein en het eendimensionale Just-In-Time marktconcept, dat vanzelfsprekend niet op elk gebied klakkeloos kan worden toegepast. Iedereen snapt dat je geen blikken instant-leraren, of -verpleegkundigen of getrainde militairen naar believen kunt opentrekken. Laat staan dat je antivirus serums of vaccins, simsalabim, uit de hoge hoed toveren kunt.
Het ergste is nog de mentaliteitsverandering die het neoliberalisme teweeg heeft gebracht. Dat is het funeste virus dat als vileine scheermesjes het sociale leven (the social fabric) van binnenuit kapot snijdt en dat onder andere leidt tot die vreemde en vervreemdende uitingen rond en ten aanzien van medemensen met verzorgende taken, in verzorgende beroepen. Anderen verzorgen, wat is dat? Dan moet je wel een HELD wezen, een buitenaards wezen. Pathetisch. Ziekelijk. Alleen wanneer het management ze nodig heeft voor een vuile klus, dan zijn het plotseling helden. Daarna zien “we” ze niet meer staan.
Betaal die mensen een fatsoenlijk salaris, garandeer hen een stabiel werkklimaat en een omgeving waarin ze kunnen groeien in hun professionaliteit en hou dat schijnheilige gefleem en geslijm voor je. Managers dus. Deze mensen doen hun werk vooral vanuit een intrinsieke motivatie. Die hoeven niet met bonussen opgewonden te worden als een mechanische pop. Snap dat nou toch eens.
Goed, dit vanwege de managerial revolution waar James Burnham het over heeft en waaraan we al die nitwit-wichtigmachende-managers danken. De witte raven onder hen niet te na gesproken.
Goed. Enne, La galette? Dat doek is in 1876 geschilderd. Dus ongeveer een eeuw na de Franse revolutie. De afbeelding stond toevallig op de NRC-site pal naast het artikel van Meeus met de guillotine van Oppenheimer.’
‘ Jazeker, maar toevallig, neen dat was niet toevallig, want stel je voor dat er onder die mensen op dat Renoir-schilderij bij zijn van wie familie onder de guillotine zijn onthoofd. De namen zijn te achterhalen. Op den duur was het niet alleen adel die een kopje kleiner werd gemaakt. De guillotine schept een band tussen groepen Fransen, stel ik me voor, zij het een lugubere.’
- ‘ Ah, op die manier. Okay. Ik vind het contrast van het lege Binnenhof vanwege de corona en die op elkaar gepakte fransozen bij Renoir zo sprekend. Die lui doen helemaal niet aan social distancing. De Italianen, die zijn nog veel erger.’
‘Wat wil je hè? Het zijn de knoflooklanden. La Fontaine heeft in zijn fabels bij de mieren vast aan de sober-spaarzame borealen gedacht en bij de krekels aan losbandige consumenten van knoflook en wijn.’
♦
‘ Bedrijven die vaccins ontwikkelen, kunnen hun inzichten afschermen voor de concurrentie. Daarom moet virusbestrijding genationaliseerd worden, vindt Adam Cohen van het CDHR, dat een anti-coronamiddel test. Bij een volgende pandemie kan dat doden schelen, en schade aan de economie.’
Adam Cohen – Trouw, 28 maart 2020, 13:28
Investico Onderzoek: Hoe Nederland zijn vaccinkennis grotendeels ontmantelde
Belia Heilbron en Karlijn Kuijpers, 1 april 2020 – verschenen in nr. 14 van de Groene Amsterdammer
‘ Vaccinontwikkeling is een taak van de overheid. Toch heeft Nederland de vaccinproductie verkocht aan een groot farmabedrijf, dat niet in onderzoek investeert. “Als we toen waren doorgegaan hadden we nu veel sneller een coronavaccin gehad.” ‘
Tags: ’la Galette’ Renoir, Den Haag kaasstolp, Edmund Burke Franse revolutie, Franse revolutie, Gilbert Bécaud chansons, Jerry Mager, Mohammad, privatisering vaccinonderzoek, Rinne Reefmans, Ruben L. Oppenheimer politiek tekenaar, Russische revolutie, Tom-Jan Meeus politiek commentator, Toulouse Lautrec - 'Chocolat', Zohra Sonnema
Corona? Wie is dan de sigaar?
May 2nd, 2020 by Panglosss
‘ La place Rouge était vide / Devant moi marchait Nathalie / Il avait un joli nom, mon guide / Nathalie. Dat is iets anders dan een leeg Binnenhof, maar ik moest aan Bécaud denken, toen ik deze foto in de prollenkrant zag. Oppenheimer tekent hetzelfde gebouw achter de guillotine: het Binnenhof. ’
‘ O ja? Hij gaat met Nathalie een beker chocolademelk (boire, un chocolat) drinken in Café Pushkine, terwijl Chocolat een clown uit Cuba was die in Parijs furore maakte. Bécaud pendelt volgens mij met Nathalie tussen Moskou en Parijs. Ach, whatever, als ze maar genieten. Ik geloof dat Chocolat door Toulouse Lautrec is geschilderd. Via dit chanson krijgen we meteen een dot geschiedenis toegediend. Goed voor je Frans, toch?
Ruben Oppenheimer heeft deze guillotine laag bij de grond getekend. Da’s niet voor niets. Nederland, Les pays-bas, de lage landen.’
‘ Je hebt gelijk, de guillotine is zover ik weet in Rusland nooit gebruikt als executie-instrument – al sprak de Russische upper class beter Frans dan Russisch, dus een guillotine zou er zeker op zijn plaats zijn geweest – en Bécaud bezingt inderdaad het Rode Plein (la Place Rouge) in Moskou. Dat is wel het schouwtoneel van revoluties geweest, maar zonder guillotines. Best jammer eigenlijk, want zo’n guillotine is toch romantischer dan een vuurpeloton of aan de riek geregen worden, of doodgeknuppeld. Mijn herinneringen lopen door elkaar en dus ook de associaties.’
‘ Revolutie scheurt maatschappelijke weefsels kapot, zoals corona soms de longen aan flarden perforeert. Daarom was de Whig (curieus om dat te beseffen, een Whig) Edmund Burke dan ook tegen revoluties. Het opbouwen van een gemeenschap – Burke gebruikt het woord commonwealth – is een zaak van lange adem, waar je sterke longen voor nodig hebt. “The science of government being so practical in itself, and intended for such practical purposes, a matter which requires experience, and even more experience than any person can gain in a whole life, however sagacious and observing he may be, it is with infinite caution that any man ought to venture upon pulling down an edifice which has answered in any tolerable degree for ages the common purposes of society, or on building it up again, without having models and patterns of approved utility before his eyes.” Burke zag de bui heel scherp hangen, jawel: our country ought to be lovely. Ought, niet must of should, niet is to be, neen: ought. That’s a tall order, sir.’
Het ergste is nog de mentaliteitsverandering die het neoliberalisme teweeg heeft gebracht. Dat is het funeste virus dat als vileine scheermesjes het sociale leven (the social fabric) van binnenuit kapot snijdt en dat onder andere leidt tot die vreemde en vervreemdende uitingen rond en ten aanzien van medemensen met verzorgende taken, in verzorgende beroepen. Anderen verzorgen, wat is dat? Dan moet je wel een HELD wezen, een buitenaards wezen. Pathetisch. Ziekelijk. Alleen wanneer het management ze nodig heeft voor een vuile klus, dan zijn het plotseling helden. Daarna zien “we” ze niet meer staan.
Goed, dit vanwege de managerial revolution waar James Burnham het over heeft en waaraan we al die nitwit-wichtigmachende-managers danken. De witte raven onder hen niet te na gesproken.
Goed. Enne, La galette? Dat doek is in 1876 geschilderd. Dus ongeveer een eeuw na de Franse revolutie. De afbeelding stond toevallig op de NRC-site pal naast het artikel van Meeus met de guillotine van Oppenheimer.’
‘ Jazeker, maar toevallig, neen dat was niet toevallig, want stel je voor dat er onder die mensen op dat Renoir-schilderij bij zijn van wie familie onder de guillotine zijn onthoofd. De namen zijn te achterhalen. Op den duur was het niet alleen adel die een kopje kleiner werd gemaakt. De guillotine schept een band tussen groepen Fransen, stel ik me voor, zij het een lugubere.’
‘Wat wil je hè? Het zijn de knoflooklanden. La Fontaine heeft in zijn fabels bij de mieren vast aan de sober-spaarzame borealen gedacht en bij de krekels aan losbandige consumenten van knoflook en wijn.’
♦
‘ Bedrijven die vaccins ontwikkelen, kunnen hun inzichten afschermen voor de concurrentie. Daarom moet virusbestrijding genationaliseerd worden, vindt Adam Cohen van het CDHR, dat een anti-coronamiddel test. Bij een volgende pandemie kan dat doden schelen, en schade aan de economie.’
Adam Cohen – Trouw, 28 maart 2020, 13:28
Investico Onderzoek: Hoe Nederland zijn vaccinkennis grotendeels ontmantelde
Belia Heilbron en Karlijn Kuijpers, 1 april 2020 – verschenen in nr. 14 van de Groene Amsterdammer
‘ Vaccinontwikkeling is een taak van de overheid. Toch heeft Nederland de vaccinproductie verkocht aan een groot farmabedrijf, dat niet in onderzoek investeert. “Als we toen waren doorgegaan hadden we nu veel sneller een coronavaccin gehad.” ‘
Tags: ’la Galette’ Renoir, Den Haag kaasstolp, Edmund Burke Franse revolutie, Franse revolutie, Gilbert Bécaud chansons, Jerry Mager, Mohammad, privatisering vaccinonderzoek, Rinne Reefmans, Ruben L. Oppenheimer politiek tekenaar, Russische revolutie, Tom-Jan Meeus politiek commentator, Toulouse Lautrec - 'Chocolat', Zohra Sonnema
Posted in actualiteit, democratie, geschiedenis, Kunst, leuke dingen voor de mens, Rusland