*
‘ Tja, goede vraag: wie zijn (de) roofdieren? Waarom worden sommigen automatisch als roofdier met pejoratieve connotaties gelabeld, terwijl anderen – die wellicht veel meer schade aanrichten – er glad en gaaf vanaf komen.’
– ‘ Dat klopt. We zitten qua maatschappelijke ontwikkelingen op een “kantelpunt” zoals dat zo mooi heet. Een dag of wat terug vroegen enkel van de jongelui: zouden we nu, wanneer we een scenario voor een thriller in elkaar zetten, een rechter en/of een officier van justitie kunnen laten doodschieten, of zou de receptie van zo’n boek nog niet overdonderend positief uitvallen?’
‘Mwah, de tijden veranderen en ze veranderen snel. Indien je in een roman een rechter, of meerdere, zou willen laten sneuvelen, zou het geen kwaad kunnen om zulke personages een rugzakje met stinkende vis op de rug te hangen, zodat de lezers enige rechtvaardiging bij elkaar kunnen sprokkelen voor zijn liquidatie. Laat zo’n gast zich bijvoorbeeld vergrijpen aan minderjarige jongetjes, dan zal de lezer niet meteen sympathie voor zo’n roman-magistraat voelen opwellen indien hij wordt gekeeld, gewurgd of afgeknald. Ik suggereer maar wat hoor, maar rotzooien met kinderen wordt door de meeste mensen niet echt als nobel en prijzenswaardig beschouwd. Je moet het denk ik doseren in je verhaal, en voorzichtig opbouwen. Als je als misdaadauteur erg doortrapt wil overkomen, laat je de liquidaties van een rechter uitvoeren door jongens die nog net minderjarig zijn – die vallen in het strafrecht onder een ander regime dan volwassenen. Dat verbindt de lezer dan weer met misbruik van minderjarige jongens door magistraten. Op deze wijze speel je als schrijver met cognitieve dissonantie bij je lezers.’
– ‘ Degenen die hierover begonnen opperden dat je van “uitruilen” zou kunnen spreken. In dit geval doorzoekt justitie het kantoor van een advocaat en kan van alles over haar cliënten lezen, dat vind ik niet passabel in een rechtsstaat, dan zitten we blijkbaar in een maatschappelijk klimaat waarin je in een roman zich ook andere dingen kunt laten afspelen. Dingen die tot voor kort nog als ondenkbaar en uiterst ongeloofwaardig zouden zijn beschouwd. Bijvoorbeeld het liquideren van een rechter. Je streept die dingen dan tegen elkaar weg.’
‘ De nomenklatoera (voorheen ook wel als establishment, of zelfs als elite betiteld) voelt zich klaarblijkelijk steeds meer in het nauw gebracht en grijpt daardoor naar middelen, die het eigenlijk alleen maar erger kunnen maken, want escalatie bij de ene partij heeft vanzelf bij de andere partij ook escalatie tot gevolg. Lijkt mij. Gek, maar ik moet plotseling aan die moord op de pandjesmevrouw in “Misdaad en straf” denken. Hoe zit Raskolnikov eigenlijk in elkaar volgens DSM-V van nu?’
– ‘Ja, ja, het is een recidivist, die R., want hij houdt het niet bij een moord geloof ik. Wie is of zijn in dat verhaal de roofdieren? Da’s een goede, ik zal het verhaal aan de jongelui suggereren. Ik heb trouwens gehoord, toen met de Covid-soap van regeringswege, dat er bij een bakker – die zijn brood plotseling voor 15 tot 20 euro per stuk ging verkopen – de winkel- en woonhuisruiten werden ingegooid. Aan een van de bakstenen die door de ruit ging, zat een briefje met de raad om te verhuizen. Die raad heeft de man meen ik ter harte genomen.’
‘Dat lijkt me heel verstandig. In het kader van de Taghi-soap is er overigens al een advocaat vermoord, alsmede een misdaadverslaggever. Er kan nog meer bij, denk je niet? Ik bedoel natuurlijk in een faction-thriller.’
– ‘ Denk ook aan de openbare executie van de corrupte politiekapitein McCluskey door Michael Corleone. Een politie-bobo doodschieten was absoluut not done. Dat werd als veel te riskant beschouwd, en toch gebeurde het. In een roman welteverstaan.’
‘ Ik heb nog twee video’s waarvan er een link en de andere hieronder zet. De eerste is van Pieter Omtzigt, die weer eens op de barricades staat tegen de luitjes die zich niets van onze grondwet en grondrechten aantrekken, en de tweede heeft te maken met de commando’s die zouden worden uitgestuurd om Taghi uit Dubai of daaromtrent te ontvoeren of hem anders ter plekke te liquideren.
Je moet er niet aan denken. Dat zo’n mw. Kaag tegen mw. Ollongren zegt dat ze zo’n operatie moet laten uitvoeren, want dat hoort bij het Grote Geopolitieke spel.
Dan kan een mens alleen maar hopen dat de betreffende militairen wakker genoeg zijn om te zeggen: toedeloe, gaan jullie Taghi zelf maar halen. Gelukkig bleek het niet nodig.’
Commando Sil A. verdacht van wapen- en drugshandel
