‘ Wat denk jij van het “idee” om voor de stikstofboeren een “bemiddelaar” aan te stellen?’
– ‘ Daar heb ik niet over nagedacht; ik hoor het nu voor het eerst. Zijn “ze” dat van plan?’
‘ Het schijnt zo. Ik hoorde op diverse plaatsen mensen beweren zo’n eventuele bemiddelaar voor de boeren geen verschil zou maken, omdat “ze” uit zijn op de boerengrond, het boerenland, en “zij” zitten op het pluche en zij maken de regels. Zo’n bemiddelaar – indien je al een onpartijdige kunt vinden – maakt geen verschil, ja, verergert de zaak voor de boeren misschien alleen maar.
Volgens degenen die ik hierover hoorde praten, konden de boeren maar het beste het initiatief nemen en naar een instantie als het Europese Hof stappen, om de dreiging die hen boven het hoofd (goede foto in de Trouw) hangt vanwege de aanslag op hun bestaanszekerheid door de Nederlandse Overheid, aan te kaarten. Voordat zo’n casus op gang komt, zijn we weer een tijd verder.’
– ‘ Hm, dat laatste lijkt mij inderdaad het beste. Ga in de tegenaanval en blijf niet achteruit verdedigen. Vreemd eigenlijk dat de boeren daar niet zelf op lijken te komen. Alsof ze er gewoon niet aan denken dat ook zij een beroep kunnen doen op dergelijke instituties. Zo van: da’s toch niks voor ons soort mensen. Afgelopen week hoorde ik achter mij op het terras mensen vertellen over de paar keer dat ze met de auto in zo’n boerenprotest verzeild raakten. Ze zijn uitgestapt om met de boeren te praten en te horen wat er zoal onder die boeren leefde. Ze traden zo agressief op, vertelden de boeren, omdat ze zagen wat er met de Groningers en de slachtoffers van de ambtelijke Toeslagfraude gebeurt. Die houden zich stil en worden dus fijngemalen. Ze schrokken van het aantal zelfmoorden die er onder boeren hadden plaatsgevonden en waarover wij niets lezen of horen de media.’
‘Neen, dat laatste klopt. Dat zou maar onrust veroorzaken. Je hebt gelijk wat betreft het fenomeen van zelfbeperking, zelfdiscriminatie en zelfdepreciatie. Als boer stap je niet naar een Hoog Gerechtshof, dat is iets voor de stadse mensen. Als boer rijd je hooguit met de trekker het voorportaal van zo’n gebouw in. Daar worden dan foto’s van gemaakt en dan ziet iedereen vanzelf dat het ons ernst is. Maandag gaan de boeren opnieuw de weg op, hoorde ik. Indien ze het te vaak doen, krijg je een Oekraïne-effect: Zijn ze nou nog bezig?! Wanneer gooit een van de partijen die bom nou eindelijk?!’
– ‘ Ja, en intussen zijn “zij” bezig met jou als boer wettelijk te wurgen. Dat is een proces waar je geen weet van hebt, maar op een gegeven ogenblik staan “ze” met het wetboek in de hand op je erf, met de gewapende macht, om jou uit je huis en van je erf te zetten.’
‘ In dit frame is die Trouw-foto zo pakkend. Dat vliegtuig is als het ware de middenvinger die “ze” naar ons opsteken. De boeren op de grond die naar Schiphol zouden willen optoeren, doen dat vast niet omdat ze onze aandacht willen vestigen op het krankzinnige feit dat er per vliegend vliegtuig tig liters en nog eens tig liters kerosine worden verprutteld en er tonnen aan fijnstof en andere ongerechtheden worden geproduceerd en de atmosfeer ingeslingerd. Terwijl ze hier kommacopuleren om twee nullen achter de komma stikstof. Dat zijn parallele universums. Neen, de boeren gaan het verkeer frustreren en misschien heel hard toeteren. Dat is dan alles.’
– ‘ Terwijl degenen die ze echt zien vliegen, meestal in zo’n vliegtuig de aardkloot over crossen. Altijd op weg naar de volgende top-meetings en de ene gewichtige bijeenkomst na de andere, waarop ze bespreken hoe zij onze planeet gaan redden.’
‘ Of de champgane wel op de juiste temperatuur is.’