* Parkeer *
*
‘ Deze teksten heb ik bij elkaar gesprokkeld, omdat de jongelui een kader wilden om met vertrouwen, macht en gezag te stoeien. Moet je als soldaat een bevel blindelings opvolgen? Waarom is die dienstplichtige militair Joop de Hoog destijds in Ndl-Indië gestraft door de krijgsraad omdat hij weigerde een kampong in de hens te zetten en later (op verzoek van zijn dochter nota bene) gerehabiliteerd, zónder dat de verantwoordelijke officieren achteraf alsnog een douw kregen? Natuurlijk naar My Lai verwezen.’
- ‘ De tijd tussen interpretatie van een bevel en het besluit doen/niet-doen, is ultra-kort. Drill en ingeslepen routine kunnen niet álle verantwoordelijkheid oplossen, laten verdampen. Ik vind de casus in A few good men een goede: moesten Dawson en Downey luitenant Kendrick en kolonel Jessep gehoorzamen, of hadden ze dat niet moeten doen? Kun je Jessep en Kendrick als “destructive poisonous leaders” aanmerken?’
‘ Precies, vandaar dat de Franse legionnairs krijgen ingestampt dat de missie/ de opdracht heilig is. Is een bevel eenmaal gegeven, dan moet dat tegen elke prijs worden uitgevoerd. Dat is psychologisch uitgekookt, omdat de soldaat gefocust wordt op zijn missie en niet meer nadenkt over het hoe en waarom. Zeker legionnairs niet. Waarom moeten wij (kikvorsmannen van de Special Forces) de Nordstream van springladingen voorzien, springladingen die naderhand op afstand op een gewenst tijdstip tot ontploffing konden worden gebracht? Welke geopolitieke gevolgen brengt onze opdracht met zich mee? Niet over nadenken, gewoon doen.’
- ‘Indien je dit consequent doorredeneert kom je onder andere bij een Adolf Eichmann uit. Diens missie luidde: zorg dat je treinen op tijd rijden en dat ze maximaal beladen zijn. Zo banaal als maar zijn kan. Hoe groter de enormiteit van de opdracht, des te fanatieker de uitvoerder zich van zijn taak zal kwijten. “Ik was slechts een radertje in de machine.” Daar had meneer Eichmann niet eens helemaal ongelijk in. Tegenwoordig plegen de Israëli (tot voor kort) op gezette tijden “het gras te maaien” (mowing the grass), totdat de Palestijnen daar schoon genoeg van kregen. Intussen heb ik Gaza al enkele keren met Warschau horen vergelijken.’
‘ Dat is het zo ongeveer. Trek het door naar een minister die ervoor moet zorgen dat de Nederlandse boeren moeten ophouden met boeren – en die daarbij elke truc gebruikt die je maar kunt bedenken – en je hebt grosso modo dezelfde situatie. Hoeveel boeren zich verhangen, dat houden we uiteraard onder de pet, maar waar gehakt wordt vallen spaanders en het gebeurt allemaal om de planeet te redden, via het moeten behalen van krankzinnige doelstellingen, die helemaal nergens op slaan.’
- ‘Dan is er ook een minister die de opvang- en zorgtehuizen “moest” sluiten, vanwege bezuinigingen. De zwakbegaafden trokken de wijken in en onze grootouders gingen in kartonnen dozen onder bruggen liggen, maar de binnenstromende exoten werden en worden op cruise schepen gehuisvest en krijgen drie halal-maaltijden per dag – die ze vaak wegkieperen, omdat die niet naar hun smaak zijn bereid. We zijn tenslotte een beschaafde, verlichte, liberale democratie. Of niet soms?’
‘Goed. Via interpretatie en gehoorzamen, komen we bij het Haagse regeerakkoord. Hoe wordt dat geïnterpreteerd door de respectieve coalitiegenoten? Gaan ze daar te goeder trouw mee om, of wordt het opnieuw de burger flessen en bedotten?’
…………….. ………………. ………………
…………….. ………………. ………………
%citaat%: In 2003, Army Secretary Thomas E. White, a retired brigadier general, asked the Army War College to investigate the ongoing problem of “destructive” military leaders. The qualitative study, based on findings from focus groups, revealed that an overwhelming number of officers had experienced abusive and self-centered superiors who lacked concern for the welfare of subordinates and who willfully soured the workplace.
Five years later, a quantitative study of students at the Army War College revealed that every officer surveyed had dealt with a toxic superior at the rank of colonel or higher. In addition, more than half of the respondents had seriously considered leaving the profession of arms because of bad leadership. The War College students further reported that 11 percent of general officers and civilian executives were perceived “unfavorably” and that 8 percent were absolutely “toxic.”
The officers’ personal experience with destructive leaders did not vary significantly by gender, race, or service branch. %einde citaat%
Jeffrey J. Matthews (2023) ISBN: 978-0-268-20651-2 (Epub).
*
Jan Hondorp – www.youtube.com/watch?v=1SNZYvtj9bg
‘Van de zes personen die we hebben gevraagd te bekijken en beoordelen op gezag en leiderschp, kwam Jan Hondorp als eerste boven. Er zijn er veel meer hoor, maar we kunnen niet alle scherpschutters-video’s bekijken, dat kost te veel tijd.’
- ‘De meest interessante observatie over Hondorp vond ik dat de jongelui ervan uit denken te kunnen gaan dat hij zowel verticaal – naar beneden en naar boven – als horizontaal, een positieve invloed kan uitoefenen. Dat hij zowel de personen aan wie hij leiding geeft, alsook de personen die formeel hiërarchisch boven hem staan, inspireert.’
‘ Inspireert, zeker, maar – en dit geldt vooral voor de bovenbazen – dat hij met zijn optreden, zijn acteren, tot reflectie en reflexie noopt, zonder dat nadrukkelijk expliciet te maken. De man straalt een natuurlijk gezag uit – geen bombarie en geen poeha, maar doodgewoon kwaliteit leveren, met oog voor mensen.’