‘ We kiezen voortdurend, we selecteren en discrimineren aan de lopende band. Dat kan ook niet anders. We leven bij interpretaties, en bij interpretaties van interpretaties. In dit tijdperk van beeldvorming, spin en manipulatie meer dan ooit. Waar ben je op uit?’
– ‘ Er zijn twee mails binnengekomen van onze pupillen, die ze aan ons voorleggen: aan welke betekenis zouden wij – hun mentors – de voorkeur geven?’
‘ Nou, hoezo, moeten wij dat zeggen? De grap is juist dat ze dat zelf beslissen.’
– ‘ Dat hebben ze ook gedaan, beweren ze, maar ze wilden toch weten wat wij ervan vinden.’
‘ Zijn ze zo onzeker? Nou vooruit dan maar. Laat maar zien en horen.’
– ‘ Ik breng het wat onbeholpen, vrees ik; wat ze willen weten is of wij vinden dat ze “de juiste” voorbeelden er uit hebben gepikt. Dit gebeurt naar aanleiding van onze Plato-werkgroep, maar dat komt later aan de orde. Dit is een aanzet met betrekking tot de methode, het frame. Hebben ze goed begrepen waar het om gaat? Dat willen ze eigenlijk weten.’
‘ Hm. Okay. Waar gaat het om? ’
– ‘ Het eerste onderwerp gaat over hoe wij de taliban in Afghanistan zien. Moeten wij de taliban als vandalen en cultuurbarbaren beschouwen, of ligt de zaak genuanceerder? Vinden ze in Afghanistan andere kunstvormen en -uitingen belangrijker en waardevoller dan wij? In het bijzonder de taliban. Waarom hebben ze dat paleis in hartje Kabul onaangeroerd gelaten maar de Boeddhabeelden van Bamyan opgeblazen?’
‘ Goeie vraag. Dat brengt mij op de vraag wat de taliban ervan zouden vinden als “wij” dat paleis dat zij blijkbaar de moeite waard vinden, zouden opblazen. Dat doen wij natuurlijk niet – althans niet moedwillig – maar het zou kunnen. Wij bewaren in principe alles waar dikke lagen stof of zand op liggen. Daar hebben wij bij voorbaat heilig ontzag voor. Behalve wanneer het om oude mensen gaat, want die ruimen we zonder een spier te vertrekken.’
– ‘ Oude mensen, tja, die zijn voor ons “dingen die voorbijgaan.” Letterlijk dingen, vaak lastige dingen ook nog. Maarre we dwalen af, ik hoef maar aan de wijnkelder van mijn grootvader – een vrij oude man – te denken. Daar staan rekken met flessen wijn waar de lagen stof op de flessen zo dik zijn dat, dat ….. ja, dat wat eigenlijk? Als ik zo’n fles heb gehaald, sta ik een half uur na te hoesten vanwege het stof.’
‘ Precies. Waarschijnlijk is het best lekkere wijn – als ze intussen niet verzuurd is tenminste. Nu drinken de taliban geen alcohol, dus dit voorbeeld gaat ietwat mank. Maar hoe zouden de taliban reageren op het vernielen van dat paleis in Kabul? Daar zou je nader onderzoek naar moeten doen, vind ik. Misschien liggen er wapens opgeslagen, of lopen er geheime tunnels vanuit dat gebouw naar weet ik waarheen? Het hoeft niet per se om Kunst te gaan, want zij hoeven niet zo te denken en voelen als wij doen.’
– ‘ Dat laatste is wat mij betreft de oorzaak van de meeste ellende. Het vernietigen van die boeddhabeelden breng ik eerder in verband met het afwijzen van afgodsbeelden. Goed. Voorbeeld twee. Dat is wat simpeler. Moest Sigrid Kaag opstappen om geloofwaardig te blijven?
Degenen die dit bericht uitkozen menen dat mw. Kaag al ongeloofwaardig was vóórdat ze opstapte en dat haar opstappen haar enkel nóg ongeloofwaardiger maakt – indien dat mogelijk zou zijn.
De journalist zou de lezer willen foppen met een “spin” door de wijze waarop hij het brengt.’
‘ Ja ja. Kaag kón ook moeilijk anders, maar het opstappen maakt haar beslist niet geloofwaardig en nog erger: het laat haar helemaal niet geloofwaardig blijven, zoals de journalist beweert, want ze was al niet geloofwaardig. Een opgestapte Kaag is net zo ongeloofwaardig als een niet-opgestapte Kaag. Dit vind ik best een bewijs van een proces van “kritisch” lezen. Al is het wel een makkelijk staaltje retoriek. Toch zul je de mensen de kost niet willen geven die hier in trappen.’
– ‘ Dat deed ik vroeger ook: ik ging meestal automatisch mee met de (impliciete) aannames van de journalist. Tegenwoordig ben ik meer “savvy,” dat denk ik althans. Misschien heeft deze journalist zelf niet door wat hij in feite beweert. Trouwens, ik heb het stuk niet gelezen, alleen deze kop.’
‘ Dat laatste zou ook nog kunnen, maar dan zou dat dubbeltriest zijn. Toch? Ach, misschien is het verkeerd overgenomen door de koppenmaker. Die slaan wel vaker de plank mis.‘
– ‘ Kan, dat kan. Misschien schnabbelt deze journalist bij als pro-Kaag influencer? Wie weet. Ach, weet je, je moet er ook weer niet te veel achter zoeken. De man geeft zijn lezing en exegese, that’s it. Waar de jongelui op aansloegen, was dat “geloofwaardig blijven, ” terwijl zij van mening zijn dat mw. Kaag al niet geloofwaardig wás en dus ook niet geloofwaardig kon blijven.
Vooral door haar theatrale echtscheiding van Rutte (here our ways do part …), die op een schijnzwangerschap bleek te berusten, en toen toen Rutte geen alimentatie wilde betalen, bleef Kaag toch maar hem, want vrucht-afdrijven kon niet omdat Rutte de opties richting CU wilde openhouden, bla, bla, bla. Ja, ik geef even en Auslese en mix van de feestelijke verhalen hierover die ik in de loop van deze periode over deze soap heb gehoord.’
‘ Anything goes. Prima insteek: wees wantrouwig en stel je mening later eventueel bij. Je moet eerst goed proeven voordat je iets doorslikt, of uitspuugt natuurlijk.’
– ‘ Savoureren, ja, dat heb aan de hand van de wijn van mijn opa geleerd.’
*
Die Taliban: Zerstörer oder Schützer afghanischer Kulturgüter? | kulturzeit – Sep 19, 2021 – www.youtube.com/watch?v=fKzruyG7HHA
Der Architekt Sekandar Ozod-Seradj, Großneffe des letzten afghanischen Königs Amanullah, hat in 20 Jahren Wiederaufbauarbeit die Taliban auch als selektive Kulturbewahrer erlebt. Wie etwa im Falle eines Palasts im Herzen Kabuls aus islamischer Zeit, der mithilfe der Gerda-Henkel-Stiftung aufwändig restauriert wurde. Diesen haben die Taliban während ihrer ersten Schreckensherrschaft nicht angerührt.
3sat „Kulturzeit“ über mögliche Gefahren für das Weltkulturerbe in Afghanistan.
‘ Kaag moest wel opstappen om geloofwaardig te blijven’ September 16, 2021 – De Telegraaf – www.youtube.com/watch?v=G7ofz3pJrW8
Demissionair minister Sigrid Kaag heeft besloten op te stappen nadat zij een motie van afkeuring aan haar broek kreeg, gesteund door een meerderheid van de Tweede Kamer om haar rol bij de evacuatie uit Afghanistan. Politiek commentator Wouter de Winther legt uit waarom ze eigenlijk niet anders kon.