‘ Met de huidige, tegenwoordige, politieke nomenklatoera’s (laten we ons tot de EU beperken), ís het al lijden en afzien (met de euro als etterende zweer van een onzalige transfer-unie), en voorzie ik enkel méér van hetzelfde: the only thing they seem to know how to do is doubling down. Het is het type mens dat wanneer hij in een buitenland bij de buitenlandse bakker brood wil kopen en de bakker verstaat hem niet, hij harder gaat praten. En steeds harder. Saillant voorbeeld: een, twee, drie spuiten met de experimentele gentherapie volstaan niet, neen, er moeten boosters tegenaan gegooid worden. Hoewel het narratief rond de oversterfte nog steeds geen bevredigend plot kent.’
- ‘ Even terzijde: het gangbare eufemisme voor de “etterende euro-zweer” zoals jij het noemt, heet: de ingebouwde “weeffout.” Dat klinkt vriendelijker, hoewel het natuurlijk evengoed blijft rotten en stinken. Maar: we leven in een democratie. Volgens Hoppe is dat ook een weeffout.
De verwijdering tussen Europa en de VS die Hoppe voorziet (” he forsees secession as the likely future of the US and Europe, resulting in a multitude of region and city-states.“), is in volle gang, net als de differentiatie naar en in kleinere zelfstandige bestuurlijk-politieke entiteiten. De de- of ont-globalisering à la het WEF (die club wil juist glóbalisatie naar een eenheidsworst – van kunstvlees) zet door, terwijl de nomenklatoera’s de mondialisatie helemaal niet zien, of niet wíllen zien. Hun verdienmodellen zijn immers geënt op de huidige stituatie, de vigerende gang van zaken.’
‘ De crux en kern van het exoten/asielmigranten-gesteggel is natuurlijk de INSTROOM. Daar wordt met een boog omheen gelopen. Met de spreidingswet – zo weten de aspirant-instromers via hun satelliettelefoons en via de mensensmokkelaars – móeten ze, eenmaal binnen, verdeeld worden over het land. “De homeopathische verdunning van de Nederlandse bevolking gaat, onder het rookgordijn van compassie en solidariteit, op deze manier helemaal vanzelf en zonder dat wij er bij te pas komen. Ja, behalve als melkkoeien.” De politieke nomenklatoera en de meeste media verkopen de wet als “eerlijk” en “solidair,” maar we kunnen onmogelijk solidair met de hele wereld blijven zijn, dus dat eerlijk en solidair gaat vooral in de richting van al die bedrijven en organisaties voor wie de asielindustrie een dikke boterham betekent.’
- ‘ Vergeet de mensensmokkelaars vooral niet. Die zijn solidair met zichzelf en al heel lang spekkoper.’
………… ……………… ………………….. …………..
Citaat uit Hans-Hermann Hoppe (2001, p. 144-145) Democracy – The God That Failed: The Economics and Politics of Monarchy, Democracy and Natural Order. ISBN-13: 9780765808684 (het citaat is geredigeerd; cursief en vet toegevoegd).
% % citaat % %: Migration policies become predictably different once the government is publicly owned. The ruler no longer owns the country’s capital value but only has current use of it. He cannot sell or bequeath his position as ruler; he is merely a temporary caretaker. Moreover, “free entry” into the position of a caretaker government exists. In principle, anyone can become the ruler of the country.
What are a democracy’s migration policies?
Once again assuming no more than self-interest (maximizing monetary and psychic income: money and power), democratic rulers tend to maximize current income, which they can appropriate privately, at the expense of capital values, which they can not appropriate privately. Hence, in accordance with democracy’s inherent egalitarianism of one-man-one-vote, they tend to pursue a distinctly egalitarian—nondiscriminatory—emigration and immigration policy.
As far as emigration policy is concerned, this implies that for a democratic ruler it makes little, if any, difference whether productive or unproductive people, geniuses or bums leave the country. They all have one equal vote. In fact, democratic rulers might well be more concerned about the loss of a bum than that of a productive genius. While the loss of the latter would obviously lower the capital value of the country and loss of the former might actually increase it, a democratic ruler does not own the country. In the short run, which is of the most interest to a democratic ruler, the bum, voting most likely in favor of egalitarian measures, might be more valuable than the productive genius who, as egalitarianism’s prime victim, will more likely vote against the democratic ruler.
For the same reason, quite unlike a king a democratic ruler undertakes little to actively expel those people whose presence within the country constitutes a negative externality (human trash which drives individual property values down). In fact, such negative externalities—unproduc-tive parasites, bums, and criminals—are likely to be his most reliable supporters. % % einde citaat % %
*
Nederland moet met wortel en stok naar Brussel om de asielmigratie terug te schroeven, vindt Jan H. van de Beek.
Minder migratie is nodig volgens de Staatscommissie Demografische Ontwikkelingen 2050, maar bieden de ‘handelingsperspectieven’ van de commissie genoeg houvast voor de politiek? En: het vorige rapport over demografie van de Commissie-Muntendam (1977) werd straal genegeerd; waarom zou het dit rapport beter vergaan?
18 jan. 2024 – Jan van de Beek: ‘Dit asielbeleid is juist onmenselijk’
18 jan. 2024 – Arno Wellens, CR#18 De rampzalige cijfers van massa-immigratie!
