‘ De berichten over op handen zijnde pensioenkortingen zie jij als een vorm van immaterieel, ongrijpbaar en structureel ontwijkend (elusief), politiek vandalisme. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Peter Sloterdijk heeft het in dit citaat over beide vormen: materieel en fysiek vandalisme van het gepeupel (racaille, Pöbel) en politiek vandalisme van een elite die inert blijkt te zijn en niets doet, die er geen visie op nahoudt, cultiveert, en die geen strategie ontwikkelt.’
- ‘ Die houding van de (Franse) elite waarover Sloterdijk (maar ook Houellebecq) het heeft, zou je zelfs passieve agressiviteit kunnen noemen. Een agressiviteit die immaterieel politiek vandalisme als belangrijk bestanddeel, als vitale constituent, heeft. Tja, en dan, bestaat er een vandalisme-van-de-niet-domme-man? Toch wel dus. Vind ik. Veel, zo niet de meeste, Nederlandse politici zijn dan wel geen intellectueel-begenadigden, geen cerebrale hoogvliegers, maar bijna allemaal beschikken ze over een royale dosis boerenslimheid. Zo’n boerenslimheid waarmee George Orwell de varkens van zijn Boerderij der dieren behept. Vooruit, beheppen zowel transitief als intransitief, waarom ook niet, we leven per slot in een LGBT-limbo, of zoiets.’
‘De parallel met de houding van Nederlandse politici verbind je nu, momenteel, via een recente video (en het boek) van de econoom Dirk Bezemer waar het onze pensioenen betreft – aan de inrichting van onze Nederlandse economie en maatschappij als totaliteit. Dat is slechts een onderdeel, een aspect, een detail, van een veel breder gepraktiseerd politiek vandalisme. Pensioenen korten, zonder aannemelijke noodzaak, sloopt het resterende vertrouwen in de politiek alleen nog verder. Pensioen en AOW, zijn inmiddels een belangrijke symbolische functie gaan vervullen, die voor groot aantal mensen Bestaanszekerheid betekenen; de laatste eilandjes van “vastigheid” in een steeds vloeibaar wordende leefomgeving. Daarmee moeten politieke tovenaarsleerlingen dus niet nog meer gaan frunniken en knutselen.
Lees bijvoorbeeld Weg met Eddy Bellegueule van Édouard Louis (2020 ISBN 978 94 031 0210 8) om een idee te krijgen hoe het met die bestaanszekerheid voor veel Fransen is gesteld; het Franse precariaat bevindt zich in een weinig benijdenswaardige positie. De gele hesjes komen niet zo maar uit het niets.
Toegespitst: de Haagse politici maken keuzes (samengesteld uit talloze deel-keuzes) waarop wij als burger-kiezers geen invloed blijken te hebben. Zeker niet na het afschaffen van de mogelijkheid om referenda op te tuigen.’
- ‘ Dat laatste punt is wat mij betreft het belangrijkste: we gaan om de vier jaar stemmen, maar wat die “gekozen” politici nadat ze door hun respectieve partijen op het Haagse pluche zijn geplakt, precies uitspoken, onttrekt zich aan onze waarneming – aan de mijne in ieder geval. Over wat er in Brussel allemaal in onze naam wordt bekokstoofd en verhapstukt, heb ik het maar niet meer – daar kan ik totaal geen peil op trekken. Toch zijn en worden in Den Haag alle stemmingen per Kamerlid geregistreerd en zijn ze openbaar en voor iedereen in te zien.
Indien je er de middelen en kennis voor in huis hebt, kun je al die deel-keuzen aggregeren, systematiseren, analyseren en interpreteren. Ik garandeer je dat je dan op grote verrassingen zult stuiten en that almost nobody and nothing will turn out to be what she/he/it seems/seemed to be. We houden ons steeds meer bezig met een soort chimaera, spookachtige fabeldieren, die niets met de werkelijkheid meer uitstaande hebben – ik denk steeds vaker dat de marketeers, propagandisten en professionele volksverlakkers nog meer uren draaien dan de beroepspolitici.
Dat ziekmakende (pathogene) gevoel van machteloosheid waarover onder andere psychiaters als Damian Denys, Dirk de Wachter en ook Mattias Desmet het hebben (Denys en Desmet zijn trouwens op De nieuwe wereld-video’s te zien en horen), heeft hierin belangrijke aangrijpingspunten: als puntje bij paaltje komt, doen wij als burger-kiezer er weinig tot niets toe – vinden veel Nederlanders.
“Je doet op een dag je ogen open en er blijken buren in je trapportaal te wonen die je niet kunt verstaan” en een blauwe enveloppe meldt dat je pensioen vanwege “de rekenrente-en-de-corona” met tig euro is gekort. Bovendien meldt de gemeente waarin je woont dat de toeslag die je krijgt voor dit of dat, wordt afgeschaft, omdat het Rijk (Den Haag dus) taken naar de gemeente heeft gedelegeerd. En je weet dat op welke partij je ook stemt, het voor jou niets uitmaakt.’
‘ Dat zegt ook econoom Dirk Bezemer ergens op zijn video met zoveel woorden: “Onze maatschappij is zo ingericht dat het meeste profijt van wat we samen genereren, intussen vanzelf, automatisch, naar bepaalde bevoorrechte partijen gaat.” Hetgeen uiteraard vreemd genoemd kan worden. Bijna iedereen beseft intussen dat vermogensongelijkheid (meer dan inkomensongelijkheid) een maatschappij ondermijnt. Inkomensongelijkheid kun je tenminste nog enigszins aan een meriticroatie relateren. Hoewel Michael Sandel (2020:170 / ISBN 978 90 259 0750 1) ook dat idee relativeert: er is reden om te betwijfelen of “zelfs een perfect gerealiseerde meritocratie een rechtvaardige samenleving zou zijn.” Het meritocratische ideaal gaat tenslotte over mobilteit en niet over gelijkheid.
Maar goed… al die openbare politieke info waarmee je als burger politici bij de les kunt houden, vormt bij elkaar zo’n brij aan gegevens, een rijstebrijberg aan ongesystematiseerde data, dat niemand er iets mee doet, kan doen. De boel is bij wijze van spreken supertransparant, en tegelijkertijd zo ondoorzichtig als maar kan zijn. Zouden eh, universiteiten er niets mee doen, met al die stemdata van Kamerleden bijvoorbeeld? Zeker bij de opleidingen politicologie? Dat lijkt me haast onontkoombaar. Waarvoor hebben we anders Big Tech? Toch niet alleen om ons als burgers af te luisteren en te bespioneren?’
- “Dat zou je welhaast zeggen, nietwaar. In ieder geval zie je nu, in de opmaat naar de Kamerverkiezingen van volgend jaar, dat politici ijverig gaan stunten met plannen en ideeën waarvan je al tevoren weet dat de meeste weinig tot niets substantieels om het lijf hebben.
Weet je dat het boek van John Dunn, Breaking Democracy’s Spell (De betovering van het begrip democratie verbreken) de belangrijkste makkes van de huidige democratie op een rijtje zet? Zoals het wegvallen van enig causaal verband tussen wat, op wie, we stemmen en wat de politici vervolgens met onze stem doen en ook het wegvallen van wat in Nederland ooit de “zuilen” waren, dat wil zeggen een soort morele gemeenschappen (moral communities) waar ook politici deel van uit maakten. Ook politici hoorden ooit ergens bij, dat is nu al lang niet meer zo, vandaar dat de meesten van god-en-alles los zijn en het ieder-voor-zich-evangelie in praktijk brengen. Menige beroepsruivenier hopst intussen van het ene politieke merk naar het andere. Gedreven vanuit louter financieel rendements- en winstdenken.’
‘ Ja, de zakken met spiegeltjes en kraaltjes zijn opengetrokken en de Haagse pipo’s en bimbo’s trakteren ons op massa’s strooigoed. Meer is het niet. De ene heeft een nog “aanlokkelijker aanbieding” dan de ander; van 1000 euro bonus vanaf kind-4 tot en met het volplempen van Nederlands landschap met wooneenheden, ten behoeve van moedwillig en ongericht binnengehengelde massamigranten alsook autonoom instromende exoten, die velen van ons niet eens willen hebben, maar die ons simpelweg overkomen. Zij worden ons in de maag gesplitst, door de strot geduwd, terwijl verreweg de meeste Nederlanders vóór een ordentelijk en humaan asielbeleid zijn. Voeg daar desnoods “royaal” aan toe, maar niet dat bot-slinkse-voor-voldongen-feiten-beleid, alsof we allemaal gekke Henkies zijn.’
- ‘Precies, maar basale voorstellen, die aan hun eigen (verdien-)posities en -modellen zouden kunnen raken, daar blijven ze verre van. Daar lopen ze met een grote boog omheen, intussen rookgordijnen aan spin en sleeze Alles om onze aandacht af te leiden en daarin helaas maar al te vaak gefaciliteerd door de mainstream media, die tenslotte ook aan hun toekomst moeten denken. ’
‘Laten we dit op de site zetten, zodat iedereen er het hare mee kan doen. We hebben lappen citaat uit het boek van Bezemer zeg. Nog even en we hadden het boek integraal op de site kunnen spuiten.’
- ‘ Het bekijken van de video lijkt me als begin-oriëntatie mooi genoeg, al moet ik bekennen dat nog eens de video bekijken nadat je het boek gelezen hebt, veel meer oplevert aan plezier en begrip. Het pensioengebeuren blijft voor de meesten van ons toch een mysterie waarin toverspreuken als de “Rekenrente” en de “Dekkingsgraad” min of meer naar een financiële-voodoo-wereld verwijzen. Nu komen “ze” opnieuw met hun pensioenkortingen. Waar gaat dat geld naartoe? In welke zakken verdwijnt dat? Willen we dat? Hebben we überhaupt nog iets te willen?’
‘ Bestaat er dan nog een ander soort financiële biotoop, dan de voodoo?’
