*
‘ Die stofzuiger van mevrouw F. is 15 jaar oud en er zijn geen reserveonderdelen meer voor te vinden, dus dat wordt een nieuwe kopen. Helaas. Ik heb hem intussen twee keer gerepareerd en hij zou nog best vijf, zes jaar mee kunnen, schat ik zo. Mevrouw F. wil hem ook liever niet kwijt, want alles past, het ding heeft het juiste gewicht voor haar en de onderdelen zijn voorhanden, met wat kleine aanpassingen perfect te gebruiken, net als de stofzak. Die kan ze op maat knippen. Ik heb haar ooit verklapt dat ze een (nieuw) onderdeel dat soms niet meteen past, even onder de heetwater- kraan moet houden en dan misschen ook nog een beetje zeep (als glijmiddel) aanbrengen. Daar is ze dááágen van in de wolken geweest en ze heeft er “workshops” over gegeven voor vriendinnen en kennissen.’
– ‘ Ja, ho, repareren, dat is anti-consumeren! Dat kan natuurlijk niet. Gelukkig is er keuze te over, vooral bij zo’n elementair onzin-apparaat als de stofzuiger: minstens 700 merken en per merk nogeens een paar honderd typen – alle met een eigen stofzak, die alléén in dié stofzuiger past en die peperduur is. Dat is een vitaal onderdeel van het verdienmodel: unieke en peperdure stofzakken. U krijgt de stofzuiger van ons cadeau, maar u betaalt zich vervolgens blauw aan de krappe stofzakken! Met hepatralalafilter en wat al niet nog meer aan voodoo.
O ja, ik vergeet de kleuren, want al die typen stofzuiger zijn er in diverse kleuren. Zouden die mafkezen en pielemuizen, die fulltime over klimaat en duurzaamheid wauwelen, ooit zelf een stofzuiger kopen? Of repareren? Dáár zou zo’n rare EU nou weer wel goed voor zijn: vanaf gisteren worden er niet meer dan vijf soorten stofzuigers geproduceerd met onderling uitwisselbare onderdelen en attributen! Dàt zou nogeens zoden aan die duurzaamheidsdijken van ze zetten, de hypocriete schlemielen!’
‘Jôh, die lui verdienen meer centen dan ze in drie of vier levens zouden kunnen uitgeven; als hun stofzak vol is, kopen ze gewoon een nieuwe stofzuiger met een lege stofzak en de “oude” stofzuiger flikkeren ze in de kliko. Ik weet van minstens drie malloten, die om de twee jaar een nieuwe koelkast kopen. Ze ontdooien hun koelkast nooit en maken die ook nooit schoon. Kijk, dat zijn nou de halvegaren die voorop staan als er iets valt te blèren over klimaatverandering – het verschil tussen klimaat en milieu kennen ze trouwens niet.’
– ‘ Juist, kun je nagaan uit wat voor soort milieu ze komen. Ja, en vervolgens vliegen ze per privé- of regeringsjet naar zo’n VN-meeting over plastic. En daar moeten ze dan – zeker als zo’n top in Nigère gehouden wordt – de temperatuur van de champagne testen. Ja ja, het vergt heel erg veel expertise en bergen ervaring om tegenwoordig in een regering te zitten.’
‘ Goed. Dan de meneer Van Zwol. Is die gup nou een top- of een tob-ambtenaar? (a moron?).’
– ‘ Nou, dat is erg onzeker hoor. Heeft de man (of een ingehuurde volksverlakker die te gekke teksten poept) nou een preateritio gewrocht of kun je er net zo goed een oxymoron van bakken? Een semantische double bind lijkt mij.’
‘In ieder geval maakt hij (verholen) als tobambtenaar (wat koekeloert ‘ie leep en uitgeslapen in de lens hè? best guitig ook) ongeneerd anti-China-sluikreclame.
Om dat dóór te krijgen, moet je even dóórdenken (de één-kind-politiek van Mao c.s. weetjeniet?) . We zetten het op de site en wachten af waar de jongelui mee komen.’
