‘ De vraag die we aan de jongelui voorleggen is, of de affaire met de kaars (de protagonist heeft toevallig dezelfde initialen als Johnny Depp) als pilot zou kunnen dienen voor een serie van soortgelijke opzetjes door Talpa – of een andere vertier-boer; een marktkoopman die sjachert in vertier en net als bij het programma VI mogelijk een onderbroekenlijn exploiteert. Voor de merchandise, vanwege de onderbroekenjool.
Het verhaal over de kaars, die steeds groter werd, heeft bijna alle kenmerken van wat Daniel Boorstin een pseudo-gebeurtenis noemt.’
– ‘ Jij hebt gesuggereerd om bijvoorbeeld Daniel Boorstin naast handleidingen van Joseph Goebbels te leggen en eventueel verbanden te construeren met de huidige politieke propaganda en marketing. Complete politieke partijen worden als marketing-product opgetuigd en in de kiezersmarkt geplempt, als verdienmodel. Wie kan nog onderscheiden tussen een fake politieke partij en fake-politici en het echte werk? Ik in ieder geval lang niet altijd meer.’’
‘ Neen, ik ook niet. Het is een onontwarbare kluwen van feit en fictie, van slimme en domme doorzichtige leugens, die alleen maar onontwarbaarder wordt.
Maak even een zijsprongetje naar het recente optreden van president Zelensky in Davos en vraag je af waarom nooit een stam- / clanhoofd uit het platgebombardeerde Jemen, Somalië, Syrië of uit Afghanistan een optreden heeft verzorgd voor gezelschappen als die welke in Davos of bij een Bilderberg-meeting bij elkaar plegen te komen.’
– ‘ Daar staan de meeste mensen hier niet bij stil, denk ik. Waar ligt Jemen eigenlijk? Kunnen we daar goedkoop op vakantie, hebben ze daar strand? Zelensky is een held die tegen de Rus vecht en die straks ongetwijfeld een Nobelprijs krijgt en wellicht heilig wordt verklaard. Al die andere schlemielen, die kunnen daar niet aan tippen. Bovendien zijn het de Saudi die Jemen (de Houthi) plat gooien en de daartoe benodigde vliegtuigen en bommen vooral van Amerika schijnen te kopen. Dat is big business.’
‘ Er is al een Zelensky-merchandise keten op poten gezet. Die Nobelprijs en zaligverklaring zullen vermoedelijk niet al lang op zich laten wachten.’
*
<< citaat >> ‘ In a totalitarian society, where people are flooded by purposeful lies, the real facts are of course misrepresented, but the representation itself is not ambiguous. The propaganda lie is asserted as if it were true. Its object is to lead people to believe that the truth is simpler, more intelligible, than it really is. “Now the purpose of propaganda,” Hitler explained, “is not continually to produce interesting changes for a few blasé little masters, but to convince; that means, to convince the masses.
The masses, however, with their inertia, always need a certain time before they are ready even to notice a thing, and they will lend their memories only to the thousandfold repetition of the most simple ideas.”
But in our society, pseudo-events make simple facts seem more subtle, more ambiguous, and more speculative than they really are. Propaganda oversimplifies experience, pseudo-events overcomplicate it.
At first it may seem strange that the rise of pseudo-events has coincided with the growth of the professional ethic which obliges newsmen to omit editorializing and personal judgments from their news accounts. But now it is in the making of pseudo-events that newsmen find ample scope for their individuality and creative imagination.
In a democratic society like ours—and more especially in a highly literate, wealthy, competitive, and technologically advanced society— the people can be flooded by pseudo-events. For us, freedom of speech and of the press and of broadcasting includes freedom to create pseudo events. Competing politicians, competing newsmen, and competing news media contest in this creation. They vie with one another in offering attractive, “informative” accounts and images of the world.
They are free to speculate on the facts, to bring new facts into being, to demand answers to their own contrived questions. Our “free market place of ideas” is a place where people are confronted by competing pseudoevents and are allowed to judge among them. When we speak of “informing” the people this is what we really mean. ‘ << einde citaat >>
Daniel J Boorstin (1961:45) The image: a guide to pseudo-events in America eISBN: 978-0-307-81916-1
*
H-G Maassen: Deutschland wird in einen Krieg hineingezogen