‘ De kernvraag luidt natuurlijk: waarom hebben Nederlandse vliegtuigen Hawija gebombardeerd en wat hebben “de onzen” daar te zoeken en te maken? Agendasetting is waarschijnlijk het meest gebruikte media-middel om het publieke debat te sturen. De bad guys en de only slightly less bad guys worden ons kant en klaar voorgeschoteld.’
- ‘ Daarom vind ik de cartoon van Warwel zo goed. Van welke, wiens, terreur zijn die stakkers eigenlijk het slachtoffer? En wij, indirect natuurlijk ook. De krantenlezer plonst midden in een keukentafel gekrakeel op Madurodam-formaat dat tussen diverse binnenlandse politieke merken en de respectieve franchise-nemers op touw is gezet. Het CDA (Bijleveld) wordt in de tang genomen, door de VVD, via D66. Er komen verkiezingen aan en allemaal willen de pipo’s en bimbo’s zich voordelig positioneren en hun verdienmodellen borgen. K3Ollongren is van stal gehaald, dus D66 zal vermoedelijk weer een nare klus voor Rutte moeten klaren. Zo sudderen we verder in het moeras.’
‘ Dat mevrouw Ollongren hoogstwaarschijnlijk een klus voor Rutte zal opknappen – waar De Jonge en Hoekstra (beiden voor het CDA opererend) voor hebben bedankt – lijkt mij zeer aannemelijk en in het geval van mw. Ollongren, opgelegd pandoer. Ollongren heeft tenslotte net zo goed ijskoud de mogelijkheid tot het houden van referenda gecastreerd. Een D66-minister die het kroonjuweel van de partij begraaft! Politieke partijen zijn intussen niets dan lege merknamen, producten, waarmee naar hartelust propaganda en marketing wordt bedreven. Heeft een kongsi de zetels eenmaal binnen, dan zwaaien ze dag met het handje en gaan onmiddellijk aan de slag met hun business-modellen of verder met hun eigen verdienposities.
Rutte is een uitgekookte machtspoliticus, die ervoor zorgt dat anderen the blame voor beleid(-sonderdelen) krijgen, terwijl hij met de credits gaat strijken. Kijk naar de PvdA’er Martin van Rijn die voor een afgebrande VVD’er Bruno Bruins werd ingevlogen (en straks ongetwijfeld de schuld in zijn schoenen krijgt geschoven van alles wat op GZ-gebied misgaat). Wie herinnert zich Bruno Bruins nog? Die droeg niet eens fancy schoeisel. Wouter Koolmees (D66) is niet voor niks op Sociale Zaken gepoot. Die krijgt de schuld voor banenverlies en economische krimp. Ank Bijleveld (CDA) krijgt momenteel de gevolgen van het verzaken en feilen van VVD-mevrouw Jeanine Hennis op haar brood. En zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Het zijn tijdrovende politieke spelletjes die op onze kosten en over onze ruggen worden uitgespeeld. De “kwaliteiten” van een beroepspoliticus als Mark Rutte worden in reliëf geplaatst door de bedroevende submiddelmaat van de rest van de spelers.
Voor dat gedoe in Syrië en hele negorij daar, moet je op z’n minst terug moet gaan tot aan de Russische inmenging in Afghanistan en wat erna kwam. De mujahedeen en de Taliban en de IS, ze zijn niet spontaan als paddestoelen uit de woestijngrond geschoten.’
- ‘ Eigenlijk moet je minstens vanaf The Great Game redeneren, toen de Engelsen en Russen besloten hun geopolitieke ambities in een ander land, te weten op het grondgebied van Afghanistan, uit vechten. Wat zijn Afghanen nou? Die tellen toch helemaal niet mee. De opkomst van al Qaeda is niet zo vreemd en onbegrijpelijk en de aanslag op 9/11 wordt dat ook steeds minder, want wat kun je als Afghanen (wie, wat, zijn dat eigenlijk, Afghanen, of Syriërs, of sjiiten en soenieten? En niet te vergeten de wahabi) tegen de supermachten en hun collaborateurs uitrichten?
Dat Rutte – maar de andere beroepspolitici evenzeer – er zo op zijn gebrand het referendum, in welke variëteit en freaquentie en op welke schaal dan ook, geen schijn van kans te geven, heeft alles te maken met hun afkeer door de kiezer ter verantwoording geroepen te kunnen worden.
In de huidige context en bij aan de gang zijnde discussies, is het (dunne) boek van Arnout Maat over de particratie is min of meer een must ter oriëntatie. Arnout Maat legt duidelijk uit hoe de politieke partij een merkwaardig fenomeen is geworden, dat een democratische werking in dit tijdsgewricht waar verdienmodellen (business modellen) het “nieuwe normaal” zijn, vaak eerder frustreert dan faciliteert: ” Het versterken van de democratie ten opzichte van de partijen is allang geen absolute topprioriteit meer voor het Van Mierlo-loze D66″ (bladzijde 162). “In een politiek stelsel dat waarlijk democratisch is heeft het volk altijd het laatste woord.[R]eferenda functioneren als absolute waarborg hiertoe” – bladzijde 224.Arnout Maat; De Particratie; uitgeverij Aspekt, Soesterberg; 2016; 232 blz.; prijs 19,95 euro.
ISBN 978-94-633-8072-0.Referenda fungeren als “tussenrapporten” die de kiezer aan politici uitdeelt, zoals leerlingen die vroeger in de loop van het schooljaar kregen. Zo konden zij (en hun ouders) volgen hoe de leerling het deed en werd de onverwachte en soms zeer onaangename verrassing aan het eind van het schooljaar voorkomen, wanneer het echte rapport werd uitgereikt, dat besliste over blijven zitten of overgaan.
In de huidige fluïde politiek, zorgen referenda (zeker wanneer de burger een referendum over een onderwerp wenselijk acht) ervoor dat resulaten van beleid zijn te herleiden en te koppelen aan de veroorzakers van dat beleid. Zie bijvoorbeeld het boek van John Dunn (2014): Breaking Democracy’s Spell / isbn: 978-0-300-17991-0.‘
‘ We zullen het laatste van dit onzalige drama nog lang niet in zicht hebben gekregen, zo vrees ik. Enfin, deze soap zal de krantenpagina’s hier nog wel een poos domineren.’
- ‘ Terwijl onder tafel onze pensioengelden verdampen en er allerlei andere trucs worden uitgehaald en bekokstoofd.’
♦
Caspian Report – Geopolitics of Saudi Arabia • Sep 13, 2018
Afghanistan: the Great Game (Part I) Jun 1, 2012 https://www.youtube.com/watch?v=_m7uL4Q44ws
Afghanistan the Great Game (Part II) • Apr 16, 2019 https://www.youtube.com/watch?v=j6jItZF5ZeU