*
‘ Wat gebeurde en nou precies, met die stempassen bedoel ik.’
- ‘ Er kwam een mevrouw naast me zitten die me drie of vier enveloppen liet zien en vroeg: “Wat moet ik hier nu mee? Ze lagen zo maar * * * * * * . ” In die enveloppen zaten stempassen. “U kunt ze gewoon in een brievenbus gooien, de adressen zijn zichtbaar door het venster.” Ze keek ze me ietwat verbaasd en verwilderd aan: “Dan krijgen die mensen ze en dan gaan ze vast op een foute partij stemmen. Zitten we weer vier jaar in de ellende.” Ik haalde mijn schouders op: “ Tja, het is niet anders.” Ze schoof wat dichter naar me toe: “Hebt u al een stempas ontvangen en wat doet u er dan mee?” Ik: “Nou ja, ik raak of maak ze meestal zoek of kwijt.”
Zij: “Dus u gaat ook niet stemmen?” Het klonk hoopvol. “ Nou, neen, dan dus niet. Overmacht hè.” Ik besloot het spannender te maken: “ Zal ik u eens wat vertellen? De laatste keren ben ik niet alleen mijn eigen stempas kwijtgeraakt, maar ook de stemmachtigingen van mijn twee grootouders. Ik weet niet meer welke. Ze leven alledrie nog.”
Ze sloeg een hand voor de mond en liep monkelend haastig weg, terwijl ze nog een keer schichtig omkeek.’
‘ Jij bent ook nooit te beroerd om iemand van goed advies te voorzien.’
- ‘ Vind je niet dat ik de Democratie weer eens heb gered? Tenminste, als ze dat papier bijvoorbeeld gebruikt om haar derrière mee af te vegen, of de vogelpoep van haar fietzadel te sponsen. Die meeuwen zijn een ware plaag, die beesten schijten te pas en te onpas – onlangs nog: kledder, flatsj, op m’n nette jas, net van de stomerij – en ze vliegen zo maar ongecontroleerd de grens over, en wie weet wat voor ziektes en virussen ze met zich meedragen. Die beesten eten van de vuilnisbelten, wist je dat? ’
‘ Jawel, dat wist ik. Jij herinnert je Y. vast nog, een roodharige vriendin die ik lang geleden had. Of beter: zij had mij, en ik kon maar niet van d’r afkomen.’
- ‘ Nou en of, een hele mooie meid hoor, maar eh een beetje zwijmelaarster geloof ik, een droomster. Was ze niet naar Poena geweest, aan de voeten van de maharishi zitten, of iets dergelijks? Gôh, toen waren we net tweedejaars. Wat heb je met haar gedaan?’
‘ Gedaan? Van alles uiteraard. Daar heb je tenslotte verkering voor. Op een gegeven moment was ze in Jonathan Seagull. Hééélemaal van de wereld. Best griezelig, maar vooral hinderlijk. Totdat ik haar uitgebreid begon te vertellen over de dampende en stomende vuilnisbelten waar die Jonathan vast ook foerageerde. Ze was erg vies uitgevallen moet je weten. Toen was het gauw bekeken met de verkering.’
- ‘ Juist, dat weet ik nog. Ook dat jij je met opzet minder vaak ging douchen. Na het roeien, dampen en zo etcetera, en dan een week lang dezelfde onderbroek aan. Wat we toch al niet doen voor een vrouw, nietwaar? Goed, dit wat betreft de afdeling kleffe details. Wist je dat ze intussen vier kinderen heeft en over honderd kilo weegt? Sorry, sorry, dit is een flauwe grap. Ik kwam kort geleden een roodharige tegen die me aan haar deed denken. Vandaar. Hebben jullie je nog in Badiou verdiept?’
‘ Nou, verdiept is wat veel gezegd. Ik heb het in de groep gegooid. Dat heeft overigens met Y. te maken. Ze stuurt af en toe een berichtje, we hebben altijd contact gehouden. Met m’n verjaardag steevast een kaart met een geestige anecdote. Ze is professor in * * * * geworden, maar dat wist je geloof ik al. Zij hebben daar een paar Fransen herkauwd (Bourdieu, Derrida, Lacan, Barthes enzovoorts) en onlangs ook Badiou. Daar stuurde ze een opstel over op. Ze had een van onze sites onlangs bekeken. Over Hegel en de uil van Minerva. Ze is met een ornitholoog getrouwd en ze heeft hem gevraagd of hij weleens uilenballen bestudeerd had. Vandaar. Y heeft een geweldig gevoel voor humor. Uilenballen. Dat geweldige gevoel voor ambiguïteit, de dubbelzinnigheden die ze meteen ontdekt. Daar konden we uren op doorborduren. Humor! Dat mis ik vaak.’
- ‘ Had je maar vaker moeten douchen. Hoewel je tegen een vogelaar nooit op had gekund. Die Seagull heeft blijbaar diepe indruk op haar gemaakt en nu schijten de meeuwen jou onder. Net goed, want je bent op de keper beschouwd een ontzettende hork geweest. Wat maakte de jongelui van Badiou?’
‘ Je hebt helemaal gelijk wat die horkerigheid van mij jegens Y betreft. Ik hoop echt dat ik daar overheen ben gegroeid. We hebben het naderhand gelukkig uitgepraat. Zij is in ieder geval over de zwijmelfase heen. Met haar is alles oké en daar ben ik erg blij om. Tja, een mens kan stomme dingen doen. Eh Badiou? Dat was best leuk en erg verrassend vond ik. Van Badiou naar Baudet, via die (oranje) parapluie waarmee hij in Gent op zijn hoofd geslagen zou zijn – kopt(!) het AD van 26 oktober 2023 . Een EVENT dus. “Allemaal doorgestoken kaart en louter für die Bühne, in de opmaat naar de verkiezingen,” vinden de jongelui, “die lui doen van alles om maar in het nieuws te komen. Uitgerekend een oranje parapluie.” Maar het verband tussen de uil van Minerva, Hegel en Baudets openingsrede destijds, dat hadden ze nog niet gelegd.’
- ‘ Baudet zelf dan wel, denk jij? Een boreale uil? Poeh, poeh …. Hoe kwam jij op het idee om dit in de groep te gooien?’
‘ Nou, die parapluie van Magritte dus, dat akkevietje in Gent met die nationalistische (oranje!) parapluie was een EVENT (zie ook Daniel Boorstin), en dan Hegel-met-de-uil-van-Minerva en René Magritte, surréalist, die Belg was. Het surréalisme in en van de politiek. Vooral in België, maar ook Nederland laat zich niet onbetuigd.’
- ‘ Baudet valt eigenlijk helemaal niet meer op met zijn surrealistische streken, want surréalisme wordt door de hele politieke nomenklatoera uit volle borst bedreven (wat kunnen ze anders dan zichzelf zijn, nietwaar?), alleen zijn de kwaliteit en het niveau die ze daarmee onder die Haagse kaasstolp halen, van een deerniswekkend allooi.’
………….. ……………… …………………
*
