‘ Als je over ons politiek systeem en ons onderwijssysteem nadenkt, is het eigenlijk bizar hoe het in die biotopen werkt, vooral als het om zogenaamde vrije keuzen gaat. Onze democratie draait om de vrije keuze die wij, burgers, zouden hebben. Je moet alleen weer eens een keer zo’n stukje als van Aleid Truijens lezen, dat je heel even uit je gebruikelijke kranten-leesconventie-frame doet stappen.’
– ‘ Dat ben ik met je eens. Voor je zielerust moet je dat misschien maar niet te vaak doen. In eerste instantie ben je geneigd het betoog van Aleid Truijens te lezen alsof hetgeen zij schrijft het ”normale” is, alsof ze over een normale toestand en gang van zaken schrijft. Je leest met je routinebril op. Het is echt nog niet zo lang geleden dat we hier bijna gratis studeerden en dat een lerarentekort ondenkbaar was. Vraag maar aan je ouders en grootouders. Tegenwoordig is er een blijvend lerarentekort en wordt de schoolweek naar vier dagen teruggebracht, terwijl bankmanagers miljoenen euro’s aan transferbonussen scoren. Dat is toch om je de ogen uit het hoofd te schamen?
Dus, als je tijdens het lezen van deze column even “meta gaat” en je je afvraagt hoe – in dit geval bijvoorbeeld in Nederland onderwijsministers – de respectieve bewindspersonen op hun plek terecht komen, en je realiseert je hoe ons onderwijs er intussen bij bungelt, dan breek je toch opnieuw in onstelpbaar schreien uit. Tegen beter weten in, want je doet er niks aan, ondanks je vrije verkiezingen, de Verlichting, de euro en de rest van de riedel.’
‘ Dat geldt voor (bijna) alle bewindspersonen. Ik vraag het me nog steeds af: hoe geraken sommigen van die lui in vredesnaam op het pluche? Hoe worden ze gekozen, geselecteerd? Je kunt het allemaal zó verzinnen aan de hand van de column van mw. Truijens, van O.S.M. (politieke-partij-kliekjes-en-coterietjes, clientelisme en nepotisme) tot en met kies-niet-de-meest-onafhankelijken.
Neem de volgende passage uit Truijens column: << Critici, ook ik, voorspelden indertijd dat selectie op grond van motivatie en persoonlijkheid zou leiden tot de keuze van diegenen die lijken op de selectiecommissie. Waar mensen de persoonlijkheid van anderen beoordelen, is het oppassen geblazen. ‘Ons soort mensen’ lijkt vaak nét iets juister en slimmer. Goedgebektheid, geacteerde motivatie en ijverig cv-bouwen zijn onbedoeld de selectiecriteria.
Cursussen om kandidaten door deze selecties heen te slepen schoten uit de grond. Uit een onderzoek van vereniging De geneeskundestudent bleek dat een op de vier eerstejaars geneeskunde zo’n dure cursus heeft gevolgd en dat eenderde ‘extracurriculaire activiteiten’ deed, puur voor het cv. Nare ontwikkeling. >>
Selectie en cursussen. Dat is wat er sinds jaar en dag standaard gebeurt in de politiek. Dit is de core business van het politieke bedrijf.
Politieke partijen selecteren uiteindelijke op O.S.M.. Lees hierover het recente boek van Arnout Maat (De particratie / ISBN: 978 946 3380 720). Over selectie en keuze: wij stemmen op een politiek merk, een partij, maar we hebben niets te kiezen, want wie door de partij op de verdienfuncties gezet worden, daar hebben wij geen zeggenschap over. Op welke kenmerken selecteren wij bij onze keuze? Weet jij het?
Over cursussen en trainingen: hoeveel politici hebben er geen cursussen en trainingen gevolgd in het zich-zelf-verkopen? Tot en met acteer- en toneellessen aan toe. Bijvoorbeeld een Eric Wiebes, die plotseling met een autoritair air ging optreden, en van Rutte is bekend dat hij alle seminars over lobbytechnieken en – trucs afloopt om up to date te blijven aangaande the state of the art in lobbying. Je zou bijna zeggen dat hij Trumps boek over de Art of the Deal onder zijn hoofdskussen moet hebben.’
Denk in dit kader maar aan de VVD’ers Mark Harbers, die even voor de Marrakech-klus werd aangesteld en die daarna op staatskosten verder suddert, of Eric Wiebes, die na zijn gerotzooi bij de Belastingdienst, doodleuk bij het Groningse gas hetzelfde mocht flikken en de familie Schippers met als motto: Wie appelen vaart, appelen eet. Dat zijn dan in een democratische context gekozen pipo’s. En er breekt geen opstand uit. Lusjenogpeultjes?’
– ‘ Even over een misvatting wat partij betreft: we stemmen niet op een partij, want die is geen wettelijke entiteit. Wij stemmen op een persoon. Die staat op een kieslijst, per partij. Daarom denken we dat we op een politieke partij stemmen, maar dat is dus niet zo. Hier begint de – algemeen aanvaarde, ongeweten – volksverlakkerij in feite al. We verkeren in de waan dat we op partijen stemmen. Dit is een bizarre dubbele bodem, waaraan geen aandacht – of moet ik zeggen: ruchtbaarheid – wordt gegeven. Bijna iedere Nederlander gaat er voetstoots van uit dat zij op een politieke partij stemt. Mis poes!
Tja, ons onderwijs. Wat er zich in de onderwijsbiotoop heeft afgespeeld- en nog steeds afspeelt – daar praten we maar niet meer over. Dat is een Titanic-scenario. Heel vreemd, maar het gebeurt onder onze ogen en we schijnen het zelf te willen, want we leven bij mijn weten nog steeds in een verlichte democratie – weliswaar zonder referendummogelijkheid – dus we stemmen. Aleid Truijens praat over loten en de rest, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Zij zal die goede oude tijd toch ook nog hebben meegemaakt?’
‘ Deze twee cartoons van Amerikaanse cartoonisten vatten de situatie prima samen. Kun je nagaan hoe veramerikaniseerd de boel hier intussen is. Is het er beter op geworden? Bob Englehart stuurt de Amerikaanse politici terug naar school (dat geldt net zo hard voor de meeste Nederlandse politieke pipo’s en bimbo’s, dat zijn merendeels komedianten die maar voorbij blijven trekken) en John Darkow tekent het academische gebeuren treffend en met schril cynisme: na afloop van je “studie” is de financiële afrekening die je ontvangt (je studieschuld) belangrijker dan je diploma of bul. Dus die moet je inlijsten, terwijl je je bul net zo goed in de open haard kunt mieteren.’
– ‘Degenen die bij dit alles aan de knoppen zitten, lijken als hoogste levensvervulling te hebben iedereen en alles ook naar de knoppen te helpen.’
‘ Dat klinkt bedrieglijk democratisch en nobel, nietwaar? Maar het valt vanzelfsprekend in de categorie nepnieuws. Dat hoeven we elkaar niet te vertellen.’
♠
Column – Aleid Truijens ♠ https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/zijn-studenten-en-het-onderwijs-nu-meer-gebaat-bij-loting-of-selectie~b67fcb70/
Zijn studenten en het onderwijs nu meer gebaat bij loting of selectie? / Volkskrant 21 februari 2020
Ad Verbrugge en Frits van Oostrom over het onderwijs, de universiteit en de geesteswetenschappen • Feb 24, 2020
Voor de Ommekeer TV
‘ Ad Verbrugge gaat in gesprek met Frits van Oostrom, neerlandicus en universiteitshoogleraar in Utrecht. De inzet van het gesprek is de ontwikkeling die de geesteswetenschappen hebben doorgemaakt in de afgelopen decennia. En hoe ziet de goede geesteswetenschapper eruit anno 2020?
Het onderzoek is volgens Van Oostrom internationaler en opener geworden. Daarnaast heeft het internet enorme gevolgen gehad, ook voor de geesteswetenschappen. Het brengt nieuwe mogelijkheden: “Naast een paper van klassieke snit, laat ik de studenten ook iets multimediaals maken. Daar verrassen ze mij.” Tegelijkertijd is er sprake van een ‘verengelsing’ en een enorm aanbod van afleiding als schaduwzijden.
De goede geesteswetenschapper is volgens Van Oostrom ‘vakkundig, verleidelijk en verantwoordelijk. Vakkundig valt vervolgens uiteen in ‘exact, taalvaardig, erudiet en smaakvol, multimediaal en cultuurhistorisch bewust’. Met deze kwalificaties in hand spreken Verbrugge en Van Oostrom ook breder over de universiteit en het onderwijs. Wat zou Van Oostrom als eerste doen als minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap? ‘
David van Reybrouck: Tegen Verkiezingen • Apr 23, 2015
Parmando 24 Culture
Onze representatieve democratie, aldus David van Reybrouck, raakt in het slop. Politici hebben een dagtaak aan de waan van de dag en komen niet toe aan besturen. De auteur pleit voor een systeem van loting, zoals dat in het klassieke Athene werd gehanteerd.
“Je moet radicaal anders een kabinet maken”: Maurice de Hond – Pim van Galen • Dec 15, 2019 Cafe Weltschmerz
‘ In zijn laatste peilingen ziet Maurice de Hond de versnippering alleen maar toenemen. De drie grootste partijen hebben elk maar 19 zetels. Met 6, 7 partijen in 2021 een regering vormen lukt volgens De Hond niet meer. Hij pleit voor radicaal andere aanpak, waarbij het volk via referenda het laatste woord heeft.’
♠