* Parkeren – pro memorie *
‘ We hebben nog een paar jaar te gaan,want Anéantir speelt zich geloof ik in 2027 af? Bij Houellebecq moet je altijd tusssen de regels door en voor- of achteruit in de tijd lezen. Eigenlijk zouden échte, bonafide, competente, beroepspolitici dat automatisch ook moeten doen, maar helaas … die lezen niet eens regelmatig een goed boek, dat is een verloren zaak, une cause perdue.’
– ‘ 2027? Dan is de Oekraïne definitief vernietigd, althans tot een rompstaat gereduceerd, niet helemaal ausradiert, want daar heeft Putin te veel zelfbeheersing voor en daarvoor denkt hij te strategisch. Détruit, is hier het juist woord geloof ik. Kapot gemaakt, on-klaar.’
‘ Dat ben ik met je eens, bovendien kan vernietigen ook slopenderwijze, geleidelijk, plaatsvinden – zoals bij ons in Nederland aan de gang is – dus niet in een keer, pats! boem! Maar sluipenderwijze. Tijdens de Corona-paniek was er even een versnelling in de afbraak (bijvoorbeeld het ondergraven van publieke vertrouwen in de wil onze grondrechten, de rechtsstaat, te bewaken, door de politiek-bestuurlijke nomenklatoera). Geleidelijk uithollen. Zoals in de Houellebecq-roman gebeurt, bij de hoofdpersoon Paul Raison bijvoorbeeld. Is het je opgevallen en heb je nagegaan hoeveel omgevingsfactoren bij de sloop van de personages een rol spelen? Détruire, gaat als het ware geleidelijk en vanzelf over in anéantir.’
…….. ………. ……………