Zaynab: ‘ Gut, de Tweede Kamer moet door het stof, vanwege de blunder van CDA-mevrouw de minister Mona Keijzer, met de te lage berekening van de stijging van de energiekosten.’
Linterman: ‘ Je bedoelt dat Mona-van-het-CDA door het stof moet. Dat is vaste prik. Zo is het ritueel. Als De Kamer steeds door het stof moest, dan was er nu geen stof meer over. Dan zouden de Sahara, de Gobi en Kalahari er rotsachtig, naakt en kaal bijliggen. Geen korreltje stof meer te makken. Dat zou het Klimaat nooit trekken. Mona Keijzer gaat over het Klimaat, dus neen, dat kan natuurlijk niet. Haar broodheren van het CDA hebben rentmeesterschap-over-de-aarde-en-de-schepping geclaimed en hoog in het vaandel geschreven. Vergissing Zaynab. Dus herstel. Het deuntje luidt: de Kamer is verbijsterd, dan is de Kamer woedend, vervolgens, sprakeloos en dan is de Kamer misschien nog iets, o ja, dan drinken ze een glas en plegen ze een plas, en dan gaat er een bewindspersoon door het stof en dan beginnen we van voor af aan. Mona Keijzer gaat door het stof, en daarna weer gewoon verder. Want ook dat is vaste prik. Figuurlijk hoor die prik, geen vaccinatie tegen stupiditeiten dus, want vaccinatie ligt gevoelig in bevindelijke kringen.’
Zaynab: ‘ Je hebt gelijk: herstel. Het was een freudiaanse verspreking van me, want de Kamer heeft zijn controlerende taak niet goed gedaan – journalist Martin Sommer geeft de Kamer onder uit de zak: schapen noemt hij ze, het blijft erg bijbels, schapen – en dus zouden de Kamer en mevrouw Keijzer eigenlijk sámen door het stof moeten.
Martin Sommer die vertrouw en geloof ik wel, dat is een bonafide journalist van het oude stempel. Die durft te schrijven over wat hem op de lever brandt, en hij doet dat nog intelligent ook. Zo hoort het.
Je hebt gelijk: met z’n allen, samen stof bijten, dat wordt veels te gezellig. Vanwege de bezuiniging gaat voorlopig alleen staatssecretaris Mona door het stof. Mona is trouwens geen minister, dat is de VVD’er Eric Wiebes, Mona verving hem (toevallig) alleen maar even voor het kritieke debat over de energierekening.
Yvonne Hofs vertelt in de Volkskrant: “Staatssecretaris Mona Keijzer van Economische Zaken, die tijdens het Kamerdebat van 11 december inviel voor Wiebes, deed die [correcte; zay.] voorspelling [van het CBS en gaslicht.com; zay.] tegenover een gealarmeerde Tweede Kamer af als ‘bangmakerij’. ” Zodoende heeft Mona Keijzer van het CDA, natuurlijk onbedoeld en helemaal per ongeluk, nepnieuws gedebiteerd over de energierekening. En daarover is columnist Lex Oomkes van de Trouw dan weer reuzeboos. Hij schrijft: “ De verspreiders van nepnieuws zitten gewoon aan het Binnenhof.”
Da’s hoewel waar, toch kras, want Mona werkt voor het CDA en meneer Oomkes schrijft dit in de Trouw. Oomkes heeft wel degelijk een punt. Ja hoor. Nepnieuws komt steeds vaker en meer van het Haagse Binnenhof. Dit zal in bevindelijke kringen vast wat bevindelijk stof doen opwaaien. Is dat milieuvriendelijk? Bevindelijk stof, bedoel ik. Volgens mij wordt dat in de Bijbel gewonnen. Van stof zijt gij gemaakt en tot stof …… neen, neen, ik ben abuis, komt allemaal door Freud.’
Linterman.: ‘ Gaf het maar stof tot nadenken, en leverde het maar zinnige gespreksstof op, in de Kamer, maar dat is een vrome wens. In ieder geval moet het CDA via Mona nu ook voor Rutte’s VVD incasseren. D66 en de CU zijn al aan de beurt geweest, dus nu plukt Rutte het CDA. Slopen. Daar zijn neoliberalen goed in. Maar eerlijk is eerlijk, de rest van de politieke merken geeft geen flintertje tegenspel.’
Zaynab: ‘ Leuk dat VVD’er Wiebes de minister is van Mona-van-het-CDA. Meneer Wiebes heeft bij het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) een nieuwe voorspelling, een nieuwe raming van de hoogte van de energierekening, besteld, schrijft Yvonne Hofs in de Volkskrant. Dat is best spannend, zo’n bestelling door Eric Wiebes.’
Linterman: ‘ Wiebes, ja, da’s humor! Ik geef je op een briefje dat in no time alle goede krachten bij het PBL vertrokken zijn, met een riante vertrekregeling, net als bij de Belastingdienst gebeurde toen Wiebes daar volgens hem géén vertrekregeling had besteld. Vermoedelijk weet de Belastingdienst nog niet hoe ze huishoudens die op hun financiële tandvlees lopen, gaan compenseren voor de blunder van Mona-van-het-CDA. Bij de Belastingdienst gaat Menno Snel over de fiscale toeslagen, die is franchisenemer van het uitzendbureau D66, en zijn minister is Wopke Hoekstra, van het CDA. Net als Mona dus. En Wopke wordt gecoacht door Ysbrand Buma, de onverzettelijke factor bij het CDA. Zo komt alles vast op zijn pootjes terecht, denk je ook niet?’
Zaynab zucht : ‘ Ik hoop het maar. Vooral voor meneer Wiebes. Zo’n tragisch karakter die Wiebes, hij wordt geplaagd door een te hoog IQ. Lobotomie zit niet in het zorgpakket. Die heeft VVD-mevrouw Edith Schippers eruit gehouden, vanwege moeilijkheden bij het declareren. Daar schijn je een minimaal IQ voor nodig te hebben. Dat had Edith-van-de-VVD dan weer van haar echtgenoot Sander Spijker gehoord, want die beschikte erover en hij deed goede zaken in de declareer-consultancy. Ten behoeve van dokters en anderen werkzaam in de gezondheidszorg, met het IQ van een amoebe, want velen in die biotoop schijnen er nog een beroepsethiek op na te houden. Volgens het duo S.S. zit er dan een draadje bij je los. Tragisch hoor. Vooralsnog leest meneer Wiebes veel Kafka, in het bad. Dat schijnt enige verlichting te geven.’
Linterman: ‘Tja, het leven van een genie gaat niet over rozen. Toch christelijk van de VVD dat ze zulke types asiel verlenen. Nu probeert Wiebes het af en aan met baardgroei, net als de VVD’er Dijkhoff, maar of dat werkt?’
Zaynab: ‘ Christelijk? Puur eigenbelang. Rutte sloopt het CDA net zo goed hoor. Die baard bij Wiebes en Klaas Dijkhoff, die is volgens mij vanwege het incognito. Pure identiteitspolitiek, anders kunnen ze bij daglicht niet meer over straat. Zeg, vind jij die Yascha Mounk niet ook een beetje een genie? Ik bedoel: hij heeft een heel verhaal over wat er momenteel aan de hand is en speelt in onze-politiek-en-maatschappij in een boek gedaan, maar eigenlijk volstaat de titel: Het volk versus democratie, The people vs. Democracy. Daarmee vat hij zijn betoog briljant samen.
Kijk naar deze energierekening-affaire: de Kamer – dat zijn onze Volksvertegenwoordigers, ze staan in theorie voor Het Volk, demos – maar in de praktijk frustreren zij de Democratie, door hun labbekakkigheid en hun verzaken. Dus wij – we, the people, de demos – zijn tegenover de democratie komen te staan. Wij zijn de vijand van onszelf geworden en we komen onszelf steeds vaker tegen.
De meesten van ons hebben het nog niet eens door. Ze blijven uit sleur en routine als zombies naar de stembus sjokken. terwijl er al lang niets meer valt te kiezen. De marketeers goochelen met merkendifferentiatie bij de politieke merken, maar inhoudelijk verschil is er nauwelijks tot niet. Dat is toch een bizarre en beangstigende gedachte? Je moet Mounk nog maar eens goed lezen.’
Linterman: ‘Ik zie en voel wat je bedoelt. Ideëen als die van Mounk heten: brisant. Ze raken aan de fundamenten van ons systeem en daarmee vooral aan de status quo van gevestigde belangenstructuur. Daar is de nomenklatoera beducht voor. Daarom wordt dit boek van Mounk hier min of meer doodgezwegen, vrees ik, net als de man zelf.
Mounk heeft op 7 februari 2019 een voordracht gehouden, in Utrecht, Tivoli, op uitnodiging van D66, maar behalve een interview in de VK en de NRC heb er niets over gehoord of gelezen. Met de titel slaat Mounk de spijker op de kop, maar je moet misschien toch even het boek lezen om hem ten volle te waarderen, die perfect samenvattende titel.’
Zaynab: ‘ Je vergeet De Groene Amsterdammer, over Mounk. Mounk legt met zijn boek de zenuw van de kwaadaardige tweedeling bloot: de wijder wordende kloof tussen de kiezers en degenen die zij kiezen. Deze affaire rond de “vergissing” bij de energiekosten is het meest recente voorbeeld, maar het stapelt zich op. Dat is eng. Dat is: cognitieve dissonantie, schizofrenie, double bind en meer van dit soort heavy stuff.
Misschien zaten er op die donderdag-avond in Tivoli personen in het publiek die maar al te goed begrepen waarover Mounk het had. Samir en Semanur waren er ook, maar die waren hors concours, want geen lid, en ze hadden Mounk al gelezen en Samir kende hem al van in Amerika. Die donderdag was voornamelijk voor de gezelligheid in Utrecht en zo.
Als zoiets uitlekt, dat je een betoog als dat van Mounk echt snapt, dan heb je binnen de kortste keren het stigma van een te hoog IQ. Dan rest alleen nog de Haagse Kaasstolp, en dat is geen aantrekkelijk voorland. Je IQ onder de korenmaat, onder de Haagse kaasstolp, moeten houden. Vind ik tenminste, maar mijn IQ is gelukkig van zeer bescheiden, formaat, omvang en gewicht. Net voldoende om boodschappen te doen. Ik doe vandaag de boodschappen, maar jij kookt.’
♦