‘ De vraag of Boris Johnson niet ook wegens oorlogsmisdaden voor een tribunaal moet worden gesleept (Thomas Decreus begint zijn verhaal met meneer Johnson), lijkt hoe langer hoe prangender en meer gerechtvaardigd te worden. Had hij Zelensky niet geprest en (moreel-financieel) gechanteerd, dan zou de Oekraïne er vandaag de dag een heel stuk gunstiger voor hebben gestaan. Wat voor een type meneer Johnson is, hebben we intussen in geuren en kleuren verbeeld gekregen.’
- ‘ In ieder geval zouden er (aan beide kanten) geen tienduizenden jonge mannen (en vele andere slachtoffers) door de gehaktmolen zijn gedouwd en gedraaid. Het type politicus waar Johnson voor staat, analyseert Joseph Vogl op bladzijde 31 – 33 (in de Nederlandse vertaling). Het zijn lieden die zonder principes voluit voor het eigenbelang gaan. Kijk maar wat er onder de Haagse Kaasstolp zoal tiert en toetert. Net nog hebben zij ons vergast op de misselijkmakende mini-soap van het “de Russische kaart trekken,” opgevoerd met in de hoofdrollen de komedianten Klaver, Paternotte en Baudet, met enkele sinistere types in de coulissen, die het allemaal beweerden bekokstoofd te hebben. Nou, kláár zijn we.’
‘ Tot en met het detail van de maaltijdtrommels van de firma Baudet. Terwijl de Israëli de Gazanen uithongeren en aan flarden bombarderen en ze dat in de Oekraïne allemáál – en met de complimenten van de VS en de EU – doen, houdt men (inclusief de likkebaardende malloten van de media) zich in Madurodam verlekkerd handenwrijvend, kwispelend, keffend en kwijlend onledig met apekool en gebakken lucht. Trouwens, Boris Johnson heeft aangeboden zich voor een miljoen dollar te laten interviewen door Tucker Carlson. Er zouden enkele mensen bijna zijn bezweken aan de slappe lach, toen ze dit hoorden.’
- ‘ Zeg, jij bent bij de jongelui op de ******** geweest, die met het boek van Vogl bezig zouden zijn; met beide vertaalde boeken zelfs geloof ik. Hoe gaat het daar?’
‘Uitstekend. Ik viel met m’n neus in de boter want M en B zouden net beginnen met de behandeling van H.5, Economische en sociale reproductie en dan met name de Griekse termen die Vogl gebruikt, zoals chrèmastitikè (het vergaren van geld), obolostatikè (uitlenen van geld met winst), de tokos (het voortbrengsel), de apeiron, de prèktèr, de atalès enzovoorts. Om te smullen, M en B zijn èn klassikaal geschoold en economisch, en B weet ook nogeens litaraáááir-technisch van wanten – vandaar het boek van Fritz Martini. Héérlijk!’
- ‘M weet alles van Malininowski en de kula-ruil(handel) van Trobrianders; daar heeft ze ooit een seminar over gegeven. Ze heeft daar zelfs een paar jaar gewoond. Ze liet overduidelijk zien (wat ieder normaal mens trouwens weet) dat de euro alleen tegen onwérkelijk hoge kosten is te handhaven en dat de (petro-)dollar ooit ten onder moet gaan, misschien tegelijk met het Amerikaanse imperium. De VS zullen volgens haar de meeste vazalstaten, waaronder Nederland, hoogstwaarschijnlijk meesleuren. De BRICS zijn te zien als een natuurlijke afweerreactie van het systeem. Heerlijke “overbodige” luxe-kennis, volgens de huidige onderwijsnomenklatoera’s. “We moesten maar eens af van het onderscheid tussen hóóg- en láágopgeleiden,” zei een orakel van wijsheid onlangs nog. Daar had ‘ie als minister jááááren over nagedacht. Brrrrrrrrrrrrr …..’
‘ Over digitaal en aanverwante gesproken, ik hoorde in de trein achter mij een stel jongelui veel plezier hebben met bewindspersonen die ze met AI hadden voorzien van een dierenlijf terwijl ze de hoofden daar vermoedelijk op hadden gemonteerd. Ik heb het niet gezien, maar dat leidde ik af uit wat ik hoorde. Ze leken de respectieve personen/dieren ook dierlijk gedrag te hebben toegekend en vooral daar hadden ze veel jolijt mee. Het klonk ook best realistisch. Mw Kaag en meneer Rutte hadden ze vermoedelijk een hondenlijf en -natuur gegeven en ook meneer Dijkgraaf hadden ze blijkbaar honds en hitsig gemaakt en die deden het met z’n drieën op z’n hondjes, met heel realistische slaapkamer-/hondenasielgeluiden. Dolle pret hoor! Hugo de Jonge, Christianne Zeggelink en Connie Helder gingen zo te horen eveneens beestachtig te keer. De feestneuzen in de trein kwamen niet meer bij.’
- ‘Dat met dieren vind ik origineel. Er is ooit door “Even tot hier” een kort filmpje gemaakt van Rutte en Kaag, kirrend en poedelnaakt scharrelend op “Temptation Island,” maar dan gewoon in mensengedaante. Die video is waarschijnlijk van de buis gehaald. Ook herinner ik me een paar video’s met een oude en demente Rutte. Best goed gedaan trouwens. Wat jij vertelt, is vermoedelijk in elkaar gezet naar voorbeeld van die recente rel over de hoofden van Kaasstolpers gemonteerd op pornoacteurs. Hoogstwaarschijnlijk worden er fragmenten gekanibaliseerd en geassembleerd, en de AI wordt in razendsnel tempo professioneler en voor steeds meer mensen toegankelijk.
Het is een voorbeeld van chickens coming home to roost, dat wil zeggen: ze krijgen een koekje van eigen deeg met hun streven naar een digital surveillance state. Ook zij kunnen ten prooi vallen aan creatieve vormen van (mis-)gebruik van digitalia. Er zwerven inmiddels scabreuze video’s van pratende hoofden en leden van de nomenklatoera op internet rond, die tegenwoordig kort worden vertoond aan het begin van een video waar je op klikt. Net als de ongevraagde opdringerige commercials. Heel kort, maar wanneer je zo’n misbaksel maar vaak genoeg tegenkomt, ga je het onthouden en op den duur ongewild en onbewust associëren met de betreffende persoon. Bepaald niet aangenaam.’
‘ Maar wel democratisch.’
*
Joseph Vogl, pagina 7 – Politische Ökonomie hat seit jeher eine Neigung zur Geisterkunde gehegt und sich mit unsichtbaren Händen und anderem Spuk den Gang des Wirtschaftsgeschehens erklärt. Dies ist wohl einer gewissen Unheimlichkeit ökonomischer Prozesse geschuldet, in denen zirkulierende Objekte und Zeichen einen gespenstischen Eigensinn entwickeln. Seit dem achtzehnten Jahrhundert werden Marktmechanismen und die Regungen des Kapitals als Rätselfiguren erfahren, an deren Auflösung sich die Selbstaufklärung neuzeitlicher Gesellschaften bemisst. Insbesondere gilt das für Bewegungen und Strukturen der modernen Finanzökonomie.
Obwohl man Finanzmärkte als Veranstaltungen begreifen kann, in denen sich ein Gutteil menschlicher Wohlfahrt entscheidet, bleibt undurchsichtig, was genau in ihnen passiert.
Das betrifft nicht nur die dabei wirksamen Verhaltensweisen, Mentalitäten, Praktiken oder Theorien, sondern auch die allgemeinen Dynamiken, die mit erhabenen, d.h. unvorstellbaren Geldsummen zu einem Beweggrund gegenwärtiger Sozial- und Weltverhältnisse geworden sind. Der Lauf der Dinge wird durch das Finanzgeschehen bestimmt, und es wiegt darum umso schwerer, dass es höchst umstritten ist, nach welchen Regeln und mit welcher Logik sich hier Ereignisse mit Ereignissen verknüpfen.
Gerade die so genannten Krisen der letzten Jahrzehnte haben die Frage veranlasst, ob sich auf den Schauplätzen der internationalen Finanzwirtschaft ein effizientes Zusammenspiel vernünftiger Akteure oder ein Spektakel reiner Unvernunft vollzieht. Es ist jedenfalls nicht ausgemacht, ob der darin beschworene kapitalistische >Geist< verlässlich und rational oder schlicht verrückt operiert.
Nederlandse vertaling ISBN 978 94 6105 793 8 – www.dereactor.org/teksten/pleidooi-voor-een-seculiere-economie.
*
Die zwölf Interpretationen deutscher künstlerischer Prosa von Friedrich Nietzsche bis zu Gottfried Benn, die in diesem Buch vorgelegt werden, wollen als Vorstudien zu einer Literaturgeschichte der neueren Zeit betrachtet werden: also der Zeit seit jener tief eingreifenden Wende, die sich in der Ablösung vom Idealismus und Positivismus, von der Ideologie der Entwicklung und der Harmonie seit den letzten Jahrzehnten des 19. Jahrhunderts vollzogen hat.
Es hat sich bereits erwiesen, daß man nicht mit verallgemeinernden geistesgeschichtlichen und stilgeschichtlichen Gruppierungen, nicht durch thematische und weltanschauliche Kategorien und Gliederungen, nicht allein durch soziologische und historische Ordnungsbegriffe und am wenigsten durch eine ästhetisch-impressionistische oder weltanschaulich-dogmatische Kritik einfangen und bewältigen kann, welche Wandlungen und Entscheidungen des Bewußtseins seither der Dichtung im ganzen europäischen Raum und über ihn hinaus eine umstürzend neue Form und Bestimmung gegeben haben. Vielmehr bedarf es zuerst und vor allem einer sehr genauen Kenntnis dessen, was sich seit Nietzsche in der deutschen Dichtung aus ihrem Material und ihrer Substanz, das heißt, aus ihrer Sprache und von deren Ausdrucksmöglichkeiten her, vollzogen hat und was in ihr als Sprache und Form neu geschaffen und geleistet wurde. Wir legen mit Entschiedenheit den Nachdruck auf die Einsicht, daß die Dichtung in allen ihren Darbietungsformen zuerst ein Ereignis der Sprache ist und sich in ihr auf eine sehr mannigfaltige und dennoch gesetzliche Weise verwirklicht. Es wird sich zeigen, in welchem Umfange gerade aus dieser Erfahrung heraus seit Nietzsche die Sprache selbst zum Gegenstand und Problem im künstlerischen Sprechen geworden ist und in welchem Maße die moderne Prosa zum Akt der experimentierenden Besinnung auf die Möglichkeiten und Grenzen der Sprache wurde.
