‘ Deze passage uit de column van Maxim Februari ( “De geschiedenis ontrolt zich van crisis naar crisis en we hebben juist bescherming nodig op de regendagen, niet op de dagen dat de zon schijnt.”) doet me terugdenken aan die keer, jaren geleden, dat ik de dumpstore van Bart ***** stond en er een verregende mevrouw binnenkomt om haar beklag te doen over haar regenscherm: “Bart, de baleinen van deze paraplu zijn helemaal verroest! Wat is dit voor rommel?!” Waarop de dumpstore-eigenaar meewarig vraagt: “Ach lieverd, je bent er toch zekers niet mee in de regen gaan lopen? Dáár is tie niet op gemaakt hoor. “ ‘
- ‘ Ik ga mijn vader en moeder niet aan dat Corona-vaccin wagen, dat zou weleens zo’n paraplu van Bart kunnen blijken. Laten ze ons maar gewoon die vaccins laten kopen voor 15 euro per shot, dan komt de farmaceutische maffia toch aan zijn winst en worden wij met rust en in vrede gelaten. Desnoods schaf ik er het dubbele aantal van aan. Misschien zijn het gewoon placebo’s van 98% suikerwater en 2 % stijfsel of zoiets; dat zou nog het zonnigste scenario zijn.’
‘ De uitzonderingstoestand over welke Februari het heeft, deed me aan Carl Schmitt en zijn uitzonderingstoestand denken. Rob Hartmans wijdt daar in de Groene een stukje aan. Ach ja, de polletiek, wat een soepzooitje.’
- ‘Weet je nog: George Bush, de engnek, die in de crisis van 9/11 voortdurende riep: “I am the decider!” Een echte engnek hoor, die twerp van een Bush …. Brrrr.’
‘ In feite hobbelen we aan de hand van crises van uitzonderingstoestand naar uitzonderingstoestand, of het nou financiële crises zijn, klimaat-en-milieucrises, immigrantencrises of virale crises; de politieke nomenklatoera ontleent er zo langzamerhand zijn bestaansrecht aan. Wat zouden ze zonder crises zijn jôh?’
- ‘ Goed. Geen paraplu’s uit China of Korea meer kopen dus. Zeg die Eric Schmidt, voormalig ceo van Google …. ? ’
‘ Neen jôh, die wordt anders geschreven.’
- ‘ Zouden die beroeps- en carrièrepolitici weleens een gewetenscrisis hebben, of zijn ze daar tegen ingeënt?’
