www.nrc.nl/nieuws/2023/04/18/ruben-l-oppenheimer-a4162308
*
‘ Dit zouden mijn grootouders-ooit kunnen zijn geweest (van beide kanten). Dit zijn “oudere jongeren”, studenten van de generatie 1968 (Soixante-huitards), op de barricaden in Parijs, met Daniel Cohn-Bendit, Sarte, Cioran enzovoorts.’
– ‘ Ik ken dat uit mijn familie – ze draaiden thuis Nathalie van Bécaud grijs. Op die manier heb ik mijn eerste Frans geleerd: Brassens, Bécaud, Piaf …. Óu sont les neiges d’antan, nietwaar? Villon was helemaal ín.’
‘ De tekening van Oppenheimer is een karikatuur, vinden zij, hoewel ze nog lange tijd studiegenoten kenden die bij hun ouders thuis woonden – zoals in de tekening van RLO. Sommigen waren financieel al vele malen binnen, maar bleven “thuis” wonen om hun ouders te verzorgen. En, vanwege de nostalgie. Mijn moeders ouders hadden tijdens en ná hun studie een boekenstalletje langs de Seine (bouquinistes) en een oom van mij werkte zwart in de Hallen, die in 1970 werden gesloopt.’
– ‘ Dus wat zien wij in de cartoon? Twee bedaagde revolutionairen die eerst tegen de Russen waren (vanwege d’Oekraïne) en nu tegen de Chinezen zijn (vanwege Taiwan). Ze zijn twee of drie keer gepromoveerd, aan Franse, Duitse, Engelse en Amerikaanse top-uni’s, maar ze hebben nog steeds een krantenwijkje in Berlijn, Marseille of Glasgow. Ze wonen in Nederland bij hun ouders op een zolderkamer en zijn behept met een diep dédain jegens en een grote afkeer van vooral de meeste huidige beroeps-politici. Een treffende karikatuur van verdwaalde en wat verdwaasde “intellectuelen”.’
‘Op de keper beschouwd, zijn ze net zo “in de war” als de maatschappij waarin we vandaag de dag leven, dus zijn ze helemaal op hun plaats. Alleen hebben zij nog mooie herinneringen aan toen. Oef! Wat geruststellend dat het maar fantasieën bij een cartoon zijn.’