* Parkeren *

 

 

 

‘ Degenen die de medicijnen niet zelf kunnen betalen, vallen dus buiten de boot, begrijp ik hieruit.’

–        ‘ Op vijf personen na. Hoeveel personen die het medicijn zelf kunnen betalen, worden er behandeld? Niet dat ik de restrictie per se onwenselijk vind, maar ik ben gewoon benieuwd hoeveel mensen er buiten de genoemde vijf – die dus op ziekenfondskosten behandeld en in leven gehouden worden – er momenteel al worden behandeld.’

‘En waarom dié vijf. Is er geloot? Aan de andere kant: er zijn en worden miljarden in het slachthuis dat Oekraïne heet, gepompt, dus …. What seems to be the problem?’

–        ‘ Het draait om het versuffen van de massa, vandaar dit citaat van Orwell. Wij slikken dingen, omdat we menen dat we in kaders zitten die we niet kunnen of mogen aanvechten of veranderen.’

‘Daar dacht Rosa Luxemburg toch anders over. Okee. Zet dit maar op de site, want de jongelui begonnen hierover en ze vroegen om citaten of literatuurverwijzingen als opstapje. Van Rosa Luxemburg zullen ze hoogstwaarschijnlijk nooit hebben gehoord, dus die plak ik erbij, dan kunnen ze dat navlooien en in context plaatsen.
Overigens vertelde een mevrouw in de trein dat ze in het vliegtuig of in de Trans Siberië-expres, achter drie landslui zat, die het uitgebreid hadden over de medische dossiers van enkele politici. Ze spraken een taal die niet iedereen in West-Europa direct zou kunnen thuisbrengen (zij toevallig wel) èn het ging over medische zaken, dus ze begreep dat jargon blijkbaar ook. ‘

–        ‘ Jaaahááá   …? En toen?’

‘ Nou, die mevrouw vertelde aan een vriendin dat het om eventueel verkopen van die medische gegevens ging, en tegen welke prijs dan wel. Daarom dat ze haar oren spitste; en ze hoorde enkele namen van bobo’s, pipo’s en bimbo’s noemen, van wie ze toevallig wist wie het waren. Ik bedoel: degenen die zo graag een surveillance maatschappij van de hele wereld willen maken, van die lui kunnen de gegevens net zo goed gehackt en verkwanseld worden. Ik betwijfel of ze zich dat realiseren.’

–        ‘ Dat betwijfel ik. Dat  besef je meestal pas als het je treft. Boing! Dan is het kwaad al geschied. Zet ook een video van Blackbox op de site. Dat gaat weer over zulke onbegrijpelijk zaken als het afknijpen van de Groningers, de ongeremde instroom van exoten en het gebrek aan huizen – afgezien van de vraag of we die instroom wel moeten willen. Krankjorum gewoon, maar aan dat taboe houdt de meerderheid van de mensen zich blijkbaar. Daar durft niemand tegen te demonsteren. Hetgeen toch vreemd mag heten. Kijk naar Denemarken – waar L. met de Pasen is geweest – daar heeft de nomenklatoera het volk heel goed begrepen. ’

‘Hmm, zouden mensen die de dure medicijnen zelf kunnen betalen, en die in kasten van huizen wonen, of die meerder optrekjes bezitten, ook het risico lopen vanwege de Haagse nomenklatoera een stel exoten ingekwartierd te krijgen? Dat dacht ik toch van niet. Jij?’

–        ‘ Neuh. Dat acht ik erg en zeer onwaarschijnlijk. Juist die lui willen de grenzen open houden – vooral vanwege de lage arbeidskosten – maar zij onttrekken zich aan de gevolgen. Het zijn hinderlijke hommels. ’

*

There is something queerly familiar in the atmosphere of these chapters, because, mixed up with much fooling, there is a perception that one of the aims of totalitarianism is not merely to make sure that people will think the right thoughts, but actually to make them less conscious.

Then, again, Swift’s account of the Leader who is usually to be found ruling over a tribe of Yahoos, and of the “favourite” who acts first as a dirty-worker and later as a scapegoat, fits remarkably well into the pattern of our own times. But are we to infer from all this that Swift was first and foremost an enemy of tyranny and a champion of the free intelligence? No: his own views, so far as one can discern them, are not markedly liberal.
No doubt he hates lords, kings, bishops, generals, ladies of fashion, orders, titles and flummery generally, but he does not seem to think better of the common people than of their rulers, or to be in favour of increased social equality, or to be enthusiastic about representative institutions.

George Orwell  (1957:131)

 

 

 

Douglas Macgregor: I Warned Everyone Long Back !!! It’s Too Late Now