‘ “Maar pap, dit is toch satire? Meneer De Jonge is wel de laatste die iets over de Rechtsstaat zou weten, laat staan dat hij ons daaromtrent kan vermanen, en mevrouw Kaag die kan alleen maar slopen en afbreken en uitgerekend zij wordt op Gaza losgelaten !?…. dat is toch heel erg? Dat is sadisme.” ‘
- ‘ “Dat klopt, vinden wij, maar wie leest deze berichten nou op de manier zoals wij dat doen? Toen Trollope zijn roman in 1875 publiceerde werd die aanvankelijk door de (politiek correcte) opiniemakers en recensenten neergesabeld: “Deze dingen gebeuren niet bij ons!” Dat gebeurt alleen abroad, precies zoals Trollope zegt. In en om Gaza wordt sadisme van de bovenste plank bedreven en uitgeoefend, dat vinden wij althans. Andere mensen zullen gewichtig en ronkend beweren dat daar geopolitiek-van-de-eerste-orde-en-vintage quality wordt gepleegd. Meneer De Jonge zegt alleen maar dat we niet met de rechtsstaat moeten sollen, hij zegt – volgens de krant – niet dat hij weet wat een rechtsstaat is, welke Haagse Kaasstolper weet dat trouwens wel?, en van mevrouw Kaag zullen de meeste mensen denken dat ze het wel zal weten, want ze is tenslotte minister en vice-première”. ‘
‘ “Ja hallo, maar onder Rutte! De Jonge en Kaag zijn beiden gofers van Rutte. Dan deug je toch niet!? Kom nou toch. Dit is pure satire!” ‘
- ‘ Het hele kabinet bestaat uit gofers-van-Rutte, en dat geldt ook voor de meeste Kamerleden. Sigrid Kaag moest (en wilde zelf ook) weg uit Den Haag, zonder daar financieel bij in te schieten. Ze wilde als het effe kon, liefst in de buurt van haar vastgoed in Libanon zijn. Voilá, voor die types is bijna alles regel- en ritselbaar. Bovendien “scharrelen er in Gaza schizofrene scherpsluipschutters van het IDF rond, dus wie weet.” Jouw dochter is “in Trollope” ? How come? Zij hoort tot de generatie ná ons en die las zulke (dikke) boeken toch al niet meer?’
‘ Haar moeder, mijn echtvriendin dus, had het boek uit een straatboekenkastje gevist, er een surprise van gemaakt en me dat met Sinterklaas gegeven. Hogelijk gewaardeerd! Het staat vol relevante en slimme aantekeningen, hetgeen het nóg waardevoller maakt. Onze kleindochter zei met grote ogen: “Maar opa, het is niet nieuw hoor!” Dat stukje opvoeding moeten ze toch nog een beetje bijstellen – vinden wij.’
- ‘ Weet je waar dit alles (kijk naar de covers van Trollope, dat krantenlezende gezin, de bakkebaarden en misschien wel een Franse gouvernante) mij aan doet denken: Jean Louis Pisuisse en Louis Davids, maar dat is uit de tijd van onze grootouders. Mijn beide oma’s zongen die liedjes vaak. Hartstikke leuk. Dat moeten we we we maar in ere herstellen. Voor we naar de verdommenis zijn. Je hebt het goed uitgezocht: The Party , het (politieke) partijtje (D66 bijvoorbeeld) en The Way we live now.’
‘Luister eens naar deze op-en-top Britse professor Paul Rogers.
Ik denk overigens niet dat Sigrid Kaag echt, fysiek, naar Gaza zal gaan. Dat is veel te link. Misschien is er wel een deal gemaakt om haar te neutraliseren, omdat ze als liability wordt ingeschat door de nomenklatoera die het voor het zeggen heeft. Ze zal inmiddels q.q. best wat dingen (over Rutte bijvoorbeeld) weten. In Nederland uit een raam vallen, is te verdacht, maar in Gaza zou ze zo maar, per ongeluk, op de korrel kunnen worden genomen …… Ze is bovendien met een Palestijn getrouwd. Ja, ik weet het niet hoor, ik verzin ook maar wat scenario’s bij elkaar. Ik denk aan de faction-thrillers van Tomas Ross: echt gebeurd, maar bijna van A to Z verzonnen.’
- ‘ Ach alles is denkbaar. Zulke boeken als die van Ross vind ik vaak geloofwaardiger dan al het zogenaamde “echte” nieuws. Ze kan dat zogenaamde coördineren van de wederopbouw van Gaza net zo goed vanuit een bunker onder Den Haag CS verhapstukken – indien ze dat al zou doen. De Israëli zouden net weer een Iraanse generaal hebben geliquideerd. Alles in de beschouwingen betrekkende en tegen elkaar afwegende, zit zij in Nederland relatief gezien nog het veiligste. Dat denk ik tenminste. Bij Kaag gaat het vooral om de smoes en de wedde, de remuneratie – en ze moet per se weg onder die Haagse Kaasstolp. En het gaat om de list natuurlijk, de make believe. Over een maand of wat is iedereen Sigrid Kaag alweer vergeten. Dan huist ze misschien alweer, incognito, in Libanon. Zo gaan die dingen, en wie of wat kun je nog geloven.’
…………….. ……………… ……………………
“Donder maar weer op naar Brussel. En laat je behandelen tegen paranoia!”
Hij was nog gegaan ook, diezelfde dag nog, 12 maart. Niet naar zijn secretaresse, een Litouwse van wie werd gezegd dat ze het met iedereen deed, maar naar zijn appartementje achter het Parc de Woluwe. En vervolgens twee weken vergaderen in Boedapest, Parijs, Rome en Berlijn.
Zinloze bijeenkomsten en conferenties met de onbetrouwbare Hongaren, met angsthazen als de Duitsers, de Italianen, de Fransen en de altijd maar lachende Rutte die net als Ursula von der Leyen doodsbenauwd was om Poetin te provoceren. En dat terwijl miljoenen Oekraïners hun land ontvluchtten, als ze al niet waren omgekomen. Wel grote verontwaardiging en scherpe veroordeling, maar tegen beter weten in geloven in diplomatiek overleg, dialoog en sancties die vooral de gewone burgers troffen.
Ze hadden niets geleerd van de Tsjetsjeense oorlogen, van de Russische invasie van Georgië, van de Krim, van MH17, van de bombardementen in Syrië. Altijd geloven en hopen dat de Koude Oorlog verleden tijd was. Tot het te laat was.
Tomas Ross (2013, H.5) Poetins dochter. ISBN 978 94 031 8661 0 (geredigeerd citaat)
———- ——————- ——————–
