% citaat %: [P]ast research indicates that public compliance with prescriptive norms often masks significant dissent. A minority—or even a majority under some conditions — may privately disagree with publicly-endorsed norms, but a group’s established leadership (however formal or informal) tends to determine group membership, at least in part, based on compliance with such norms. Accordingly, individuals who seek social acceptance generally have an incentive to hide their deviance through public compliance and even to enforce a norm they do not privately endorse.
Moreover, a common and powerful way to signal commitment to a group—and its leadership’s legitimacy — is by publicly complying even though it is known that one does not privately endorse the norm.
This gap between publicly-endorsed norms and private beliefs is the basis for our definition of demagoguery — that is, an appeal to counter-normative beliefs (generally discussed as “prejudices”) that are otherwise suppressed. The demagogue distinguishes himself in his willingness to bear the social consequences of publicly saying that the emperor is naked. He may not claim to speak “truth to power,” but he claims to speak a larger truth about power—that social control (e.g., “political correctness”) is suppressing significant private dissent. % einde citaat%
Minjae Kim, and Ezra W. Zuckerman Sivan: The Authentic Appeal of the Lying Demagogue: Proclaiming the Deeper Truth about Political Illegitimacy. | American Sociological Review, Volume 83, Issue 1, January 10, 2018 (het citaat is geredigeerd; vet toegevoegd)
‘ Zei het ene meisje tegen het andere, toen de derde was uitgestapt:“ Ze is gewoon gek op die jongen, daarom is ze daar met zo’n bord gaan staan. Kijk, ze flikkert het ding in de prullenbak.” ‘ [De trein trok kreunend op.]
- ‘ Wat je al niet voor de liefde overhebt, nietwaar? Wat als ooit uitkomt dat ze op de PVV heeft gestemd, en ze intussen drie of meer kinderen hebben? Misschien praat ze in haar slaap? Jij hebt je niet in de discussie gemengd?’
‘ Neen zeg. Waarom zou ik? Die ene meid maakte een goed punt, vond ik, toen ze vroeg: “Jij wilt de democratie afschaffen, omdat de verkiezingsuitslag je niet zint? Of wil je Wilders en zijn PVV afschaffen? Of beide? Of wil je alle medelanders die op de PVV hebben gestemd laten opsluiten? Waartegen protesteer je eigenlijk precies?” Dat deed me denken aan Sigrid Kaag die “gepassioneerd” zei dat zij de verkiezingsuitslag “ een slag in het gezicht van de democratie” vond.‘
- ‘ Tja, daarom is mw Kaag ook partijleider van een club die zich Democraten 66 noemt. Vermoed ik althans. Te veel democratie schijnt ook niet goed te zijn. Dat leidt tot democratie-vergiftiging. Ze doen hun uiterste best er een grote bak met apekool van te stoven. Wie kijkt of luistert nog naar die lui? Mevrouw F. had geen vervoer naar de kliniek en bij de familie D. is de wasmachine stuk. Dát zijn prangende problemen, niet dat opgewonden gewauwel van “ ” welvaartsfascisten “ ”, of niet soms?’
‘Ik vond het koud bij de oudjes. Zouden ze niet op Rijkskosten naar dat Hotel Kijkduin kunnen, om te ontdooien? Misschien kunnen daar meteen een wasje draaien? “Tuig van de richel”.’
ana-lisa.nl/mark-rutte-niet-getekend-jawel-hoor-natuurlijk-als-niet-zichtbare-worm-in-het-ooft/