‘ De paradox bij deze kwestie is, dat lijstduwers geen bonafide volksvertegenwoordigers zijn, hoewel ze wel effectieve stemmentrekkers kunnen blijken. Dat is voor mij de strekking van het stuk van politicoloog Joop van Holsteyn.’

• ‘ Van Holsteyn steekt met zo’n stuk zijn nek uit en zal daar misschien strafpunten voor krijgen van het universiteitsmanagement. Hij maakt nog wel gebruik van ironie, maar die moet je tussen de regels door lezen. Je hebt gelijk dat de teneur van het stukje is dat lijstduwers geen bonafide volksvertegenwoordigers zijn, omdat ze bereid zijn als lokaas voor de kiezer te willen fungeren (door “zichtbaar betrokken te zijn”), zonder de verantwoordelijkheid van volksvertegenwoordiger op zich te nemen. In ieder geval houden ze een slag om de arm. Een bonafide volksvertegenwoordiger zal zich nooit voor een lijstduwerschap lenen. Dat is de conclusie en met die conclusie ben ik het roerend eens.’

‘ Lijstduwers zijn etalagepoppen, die door “de partij” in de etalage worden gezet om de kiezer een drogbeeld voor ogen te draaien. Lijstduwers scheppen een politieke schijnwerkelijkheid. Van Holsteyn gebruikt trouwens niet alleen maar ironie, maar gaat soms wel degelijk los. Bijvoorbeeld hier: lijstduwers “zijn nepkandidaten, electorale oplichters” daar zit geen woord Frans bij. ’

• ‘ Je hebt gelijk. Maar, natuurlijk stemt men door op een persoon te stemmen tegelijk op de politieke partij waarvoor die persoon op de lijst staat dus de formulering van Van Holsteyn: “Op de dag van de verkiezingen kiezen stemgerechtigden op een persoon en niet op een partij – een van de honderden kandidaten die door de vele partijen aan de kiezers worden gepresenteerd.” klopt formeel en de jure ongetwijfeld, maar leze men als ironie.
  Net zoals de formulering “voornaam democratisch ambt” intussen een hyperbool is en daarmee getransformeerd tot ironie, of zelfs cynisch sarcasme. Tenminste zo vat ik het op. Evenzo Van Holsteyns aanhalen van die stupide frase “zichtbaar betrokken bij het team S.K.”.;  zichtbaar, omdat mw. Ollongren en D66 haar als lijstduwster in de politieke etalage zetten. De “betrokkenheid” is hier louter politiek-commercieel van aard.’

‘ Toch vind ik de paradox van een niet-bonafide politiek personage dat zich ongegeneerd afficheert en presenteert als aantrekkelijke volksvertegenwoordiger, intrigerend. Het is een zoveelste bewijs van de verloedering van ons politieke systeem. Een lijstduwer als Trojaans paard waarvan iedereen weet dat het is wat is – namelijk gevaarlijke nep – en dat “men” blijkbaar toch bereid is te omhelzen. Psychologisch gezien fascinerend. Toch? Wij willen blijkbaar met open ogen worden bedrogen. Ons systeem móet gewoon deugen, want er is immers geen alternatief. Naar de stembus sjokken, betekent democratie bedrijven. Het is bizar, maar het gebeurt. Mevrouw Ollongren die manisch-panisch is over nepnieuws, fungeert zelf als vleesgeworden nepnieuws.’

• ‘ Juist ja: ” Ik vrees de Grieken, ook als zij geschenken brengen / Timeo Danaos et dona ferente. ” Intussen zijn de Grieken en “hun” banken als Trojaans paard met behulp van Goldman Sachs de EU ingerommeld en hangen ze aan onze tiet te lebberen. Het is allemaal hogere globlabla-politiek, en dus het is tamelijk logisch dat de politieke rot ook alle EU-landen aantast. Dit laatste is een ietwat mislukt grapje.
  De marketingtruc werkt, dat laat “het toegenomen aantal voorkeurstemmen” zien. Ook bonafide volksvertegenwoordigers als Martin Bosma en Peter Omtzigt fungeren huns ondanks hoogstwaarschijnlijk als Trojaanse paarden, indien je op hen stemt. Zij brengen immers via “de partij” en zwik lieden de Kamer in, die je indien je ze zou kennen, wellicht juist pertinent niét als je volksvertegenwoordiger zou willen.’

‘ Juist, en het referendum als democratisch instrument zou daar corrigerend op kunnen werken. Net als het bijhouden, monitoren, van het stemgedrag van individuele Kamerleden. Dat is vandaag de dag technisch een peulenschil, want alle details worden digitaal opgeslagen en zijn in een mum van tijd begrijpelijk en overzichtelijk te presenteren, zodat de kiezer in ieder geval weet wie en wat ze als volksvertegenwoordiger hebben gekozen door op een partij/persoon te stemmen.’

• ‘ Het enige wat wij als verlichte democratie blijkbaar kunnen doen, is hopen op nog meer politieke versplintering dan nu al het geval is. Zelfs dat zal niet effectief democratiserend werken indien de pluchepipo’s kwaad willen.’

‘ Nou ja, kwaad willen, vind ik wel wat zwaar aangezet, maar velen van hen zullen zich door iedere vorm van “serieuze transparantie” inzake hun professionele presteren, ongetwijfeld in de positie voelen van de gemeste kalkoen die moet stemmen wat er op het Kerstmenu komt te staan, wanneer het gaat om het faciliteren van die transparantie, het inzichtelijk maken van wat ze allemaal uitspoken daar in het Haagse. Vooral en met name indien ze op hun respectieve verdienposities verzeild zijn geraakt eerder door hun partijpolitieke kennissen, dan omwille van hun inhoudelijke kennis van wat er zich in het politieke ecosysteem zoal voordoet en aan de hand is, of vanwege hun bewezen en aantoonbare kunde inzake het politieke handwerk, of misschien zelfs maar enige aanwijsbare authentieke affiniteit met het métier van de beroepspoliticus. Ze hebben er tenslotte een goedbelegde boterham aan.

Veelzeggend vind ik ook dat waar Van Holsteyn nog netjes en politiek correct “representatieve democratie” gebruikt, Sheldon Wolin het al ronduit en onomwonden over “misrepresentative government” heeft. Hij noemt op bladzijde 144 Donald Trump zelfs al.’

♦

 

<<  Theo Hiddema wil bij de komende Kamerverkiezingen lijstduwer worden van Forum voor Democratie, zegt hij in de Volkskrant. De voormalige nummer twee van de partij stapte een maand geleden op als Kamerlid, toen de partij was verwikkeld in een hoogoplopende ruzie over antisemitische uitspraken, onder meer in appjes van FvD-jongeren. Ook Forum-leider Baudet lag in de affaire onder vuur. Tal van prominente FvD’ers stapten op.  >>

 

John Dunn (2014): Breaking Democracy’s Spell  /  ISBN  978-0-300-17991-0

 

“Je moet radicaal anders een kabinet maken”: Pim van Galen en Maurice de Hond • Dec 15, 2019

 

 

 

 

 

 

 

 

Tags: Jerry Mager, John Dunn, Joop van Holsteyn, lijstduwers, Ruben L. Oppenheimer, Satish, Semanur Demirel, Sheldon Wolin, trojaanse paarden