Roefke: ‘ Jij werd laatst door woede bevangen, vertelde je, toen je het NS-abonnement van mw. Lonnema van haar mocht opzeggen. Okay, dat snap ik, want ze kan haast geen gebruik van de trein meer maken vanwege alle marketing-fratsen die haar het met zogenaamde kortingskaart reizen bijna onmogelijk maken. In ieder geval moet ze voor donker thuis zijn, anders riskeert ze een hoge boete vanwege de NS, omdat ze op onrechtmatige tijden reist. Dus jarenlang ieder jaar 70 euro of daaromtrent laten afschrijven uit gewoonte, dat is natuurlijk niks. Dat is alleen goed voor de bonussen van de politiek-benoemde managers.
Mijn ouders hebben die kaart twee jaar terug al opgezegd. Vroeger hadden ze een Rail Actief Kaart (RAK), waarmee tevens gratis de musea in konden. Dat was zwelgen in Kunst geblazen, zo vertellen ze nog steeds met weemoed.
De privatisering van ons openbaar vervoer komt aan de managers ten goede en niet aan het publiek. Net zoals de privatisering van ons concurrerend zorgstelsel vooral zorgt voor riante verdienplekken van politieke clientele. Inderdaad om je wild aan te ergeren. De nomenklatoera krijgt uiteraard gratis OV-kaarten, op Staatskosten, want zij behoren tot de desginated people, het uitverkoren volkje, voor wie onder andere plaatsen zijn gereserveerd in de atoombomvrije schuilkelders. Ze krijgen ook automatisch een QR-paspoort.
Dat zich wild ergeren, deed Nietzsche ook, begrijp ik? Vandaar dit citaat? Leg toch maar even uit als je wilt.’
Wies: ‘ Nietzsche verwoordt vluchtgedrag dat we allemaal kennen. Als we iets moeten doen wat we vervelend corvee vinden, dan zoeken we uitvluchten en gaan iets anders doen. In plaats van je huiswerk maken ga je dan afwassen of de schuur opruimen. Daar gaat het om.’
Roefke: ‘Erg bekend gedrag. Is dat links?’
Wies: ‘ In bepaald opzicht wel. Politiek vluchtgedrag. Degenen die ooit sociaaldemocratisch links waren, of zich terecht op die manier etiketteerden, deden ooit echt corvee voor degenen in de maatschappij die dat niet zo slim konden. Dus voor de “praktisch opgeleiden” om het in hedendaagse taal te zeggen. Dat vertaalde zich in politieke partijen zoals in Nederland bijvoorbeeld de PvdA. De praktisch opgeleiden werkten zich een slag in de rondte en de (linkse) politieke partijen en vakbonden behartigden hun belangen. Lees Peter Sloterdijk hier eens over, dan begrijp je het zinloze geweld van de woedende relschoppers misschien een beetje. Uiteraard zonder geweld (noch van de relschoppers, noch van de ME) te vergoelijken.
De PvdA bestaat in feite al lang niet meer. Hooguit nog als marketing-idefix, een lege huls, waarmee de partijbonzen, de nomenklatoera, om de vier jaar toch nog flinke aantallen stemvee bedotten, omwille van zetels en dus voor het geld (uit de private middelen, en in naam van de Democratie). De SP ging dezelfde kant op en over GroenLinks wil ik het niet eens hebben.’
Roefke: ‘ Aháá’…. De energie die de linkse voorlieden vroeger gebruikten ten dienste van de volksverheffing, die verkwisten ze nu aan loze gebaren en propaganda ten eigen bate. Ik heb iemand het horen vergelijken met Onan die zijn zaad verspilde aan zelfbevrediging, onanie. Politieke onanie. Wat vroeger linkse politieke partijen waren, wordt nu bevolkt en bemensd door onanerende ijdeltuiten, blaaskaken en zakkenvullende windbuilen. Ik zeg het maar onomwonden, om misverstanden te voorkomen.’
Wies: ‘ Politieke onanie. Dat vind ook best een treffende omschrijving. Hoe het zij: ik hoorde via Duitse vrienden over het laatste boek van Sahra Wagenknecht (“De zelfgenoegzamen”) en ik hoorde ik haar erover praten en toen legde ik het verband. Ik ga het boek als Kerstcadeau krijgen, heb ik gehoord.
Met een beetje creatief masseren kun je de tirades van Martin Bosma in hetzelfde frame situeren. Wat ooit links was, loopt al geruime tijd met de ziel onder de arm en heeft zich gemorfd tot onuitstaanbare zelfgenoegzame deugdmens.’
Roefke: ‘ Precies. Dat zijn de lieden die hun energie en geld verkwisten aan onder andere exoten-import-omwille-van-het-deugen, zonder zich te bekommeren om context en gevolgen. Idem dito waar het om klimaatkrankzinnigheid gaat. Ze gaan door roeien en ruiten om maar “groen-en-inclusief” te lijken. Zij denken dat dat “links” is, dat linkse mensen zich zo horen te gedragen. Hetzelfde met de taalverkrachting die ze bedrijven, de woke-waanzin. Ze hebben gewoon tijd te veel en ze kunnen die tijd niet meer “nuttig” besteden, en ledigheid is nog steeds des duivels oorkussen.
In plaats van hun energie te richten op het aanpakken van toestanden en omstandigheden die het leven voor veel medemensen beroerd maken, gaan ze zich te buiten aan lege fratsen en loos clownesk gedrag.’
Wies: ‘Sahra Wagenknecht subsumeert ze onder de noemer Lifestyle linksigen (ik parafraseer een beetje met “linksig,” nep-links), die onze maatschappij mee helpen ondermijnen. Dat doen ze deels door zich als unverfroren neoliberalen te gedragen en met de neolibs te heulen, maar zich toch als deugdzaam links te blijven afficheren. In de Tweede Kamer zie je ze bijvoorbeeld met veel misbaar en ketelmuziek linkse standpunten voor de microfoon uitventen, maar als puntje bij paaltje komt stemmen ze met de VVD & Cie mee, want politiek is tenslotte een pragmatisch handwerk nietwaar, en het Kamerlidschap is een riant verdienmodel.’
Roefke grinnikt: ’ De “Brigade van de gillende keukenmeiden,” heb ik weleens horen zeggen. Ze staan met wapperende haren en zwabberend borsten te gesticuleren voor de interruptiemicrofoon, ten behoeve van Gerechtigheid en Wereldvrede, en ze willen liefst de hele Derde Wereld naar Nederland halen, maar ze denken geen seconde na over het hoe en het hoezo. Verbanden kunnen ze niet of nauwelijks leggen, ze zien geen samenhangen en langetermijn-denken is ze ten enen male vreemd. Vriendelijk gezegd: useful idiots, die de traditionele nomenklatoera in de kaart spelen. Dat geldt trouwens niet alleen voor mensen-met-een-baarmoeder hoor, maar ik vind de naam “Brigade van gillende keukenmeiden” zo geestig.
De Nederlandse politieke partij die volledig life style belichaamt, is voor mij toch wel het tegenwoordige D66. Dat is verworden tot een club van would be deugmensen, geaffecteerd lispelende poseurs, met een flinke dot snobisme als garnering om het af te maken. Maar ieder z’n meug hoor.
De grootste makke van dit systeem vind ik intussen misschien wel dat de lieden die beleid over ons uitrollen, zich bijna allemaal kunnen onttrekken aan de gevolgen van hun eigen beleid. Of het nou om lokaal bestuur gaat of om landsbestuur: “zij” zorgen altijd dat ze goed zitten. De spreekwoordelijke witte raaf daargelaten.’
Wies: ‘ Zo is dat. Vaak zijn ze heilig overtuigd van hun eigen goede bedoelingen en dat maakt het zo sneu om met ze in discussie te gaan. Alsof ik de boze stiefmoeder ben die al de arme bloedjes misgunt wat zij die bloedjes zo graag zeggen te willen geven.’
Roefke: ‘Laat me weten als je het boek van Sahra Wagenknecht onder de kerstboom hebt gevonden. Ik ben heel benieuwd.’
