* PARKEER *
‘Dat zóu je van deze cartoon over Marjolein Faber getekend door Ruben Oppenheimer kunnen zeggen, ja, dat geloof ik wel ja: je kunt er een cognitief kat-en-muis-spel mee spelen. Er zullen mensen zijn die bij het zien van de tekening meteen denken: “Foei Marjolein! Je piest flink naast de pot meid!” Anderen zullen goedkeurend knikken en denken: “Wat goed Marjolein, dat je van de prollenkrant over het thema massa-immigratie zo’n slecht rapport krijgt! Dat betekent voor mij dat je deugt.” ‘
- ‘ Een van de gesprekken die ik hierover hoorde, ging erover dat “de politici kat en muis met de kiezer spelen.” Mevrouw Faber kan nog zo hard brullen, uiteindelijk gaat de massa-immigratie gewoon door en blijkt zij de zoveelste muis-die-brult.” Wilders en zijn club maken een boel ketelmuziek, maar als het erop aankomt de immigratie te stremmen en eindelijk een begin te maken met de integratie, de inburgering, van reeds binnen zijnde vreemdelingen, dan gebeurt er niets. Waarom moet je zo hard lachen?’
‘Omdat de politieke nomenklatoera donders goed doorheeft dat ze niets meer kán doen. Al die vreemde eenden zijn al in de bijt en die krijg je niet meer weg – altans degenen die je weg zou willen hebben. Wat doen de politici dus – die hebben tenslotte ook hun vaste lasten en dure hobbies – ze dobberen gewoon met de stroom mee en hebben als ultieme doel: zo lang mogelijk op het pluche kleven, want dan verzamel je bonuspunten. Ze hébben al een aanspraakpensioen, in tegenstelling tot de gewone man, die ze een casino-pensioen in de maag willen splitsen, maar er kan altijd nog meer gesnoept worden.
De huidige politici gaan voor eigen verdienmodellen en verdienposities en zij laten zich weinig tot niets aan de burger (die heet deftig: de souverein) gelegen liggen. Alle prietpraat over representatieve democratie is niet meer dan dát: prietpraat en toneelstukjes van komedianten.’
- ‘Helaas pindakaas, we schijnen het zelf te willen. Een tijd geleden rekenden een stel mensen in de trein voor hoeveel een Geert Wilders inmiddels bij elkaar heeft gezeten in de Kamer. De man is spekkoper, die is financieel al drie keer of meer binnen. Aan deze aspecten van het politieke gebeuren, denken de meeste mensen nooit, die zien alleen hoe komedianten hun acts opvoeren en ze projecteren en fantaseren er dan zelf een heleboel bij en omheen.’
‘Omdát de nomenklatoera snapt dat ze niets meer aan de (gevolgen van de massa-)immigratie kan doen, en het publiek ze hoe langer hoe meer doorkrijgt, zoekt die nomenklatoera naarstig naar afleiding voor de massa. Naast Corona- en andere epidemieën, songfestivals en voetbalwedstrijden is daar dan als ultieme afleider: OORLOG! War as a diversion. De Oekraïne-oorlog en de Gaza-slachting dienen als een soort waakvlam-opwarmertjes voor het grote werk – er heerst voortdurend oorlog. Ze sarren en treiteren Poetin net zo lang totdat ‘ie iets terugdoet en dan is het: “Zie je wel, Poetin is de agressor! We moeten ons bewapenen en de dienstplicht invoeren.” De PvdA’er Timmermans heeft het zelfs over een ‘existentiële strijd.'”‘
- ‘ Oorlog als afleiding gebruiken geldt natuurlijk net zo goed voor Putin. Al kunnen de respectieve drempels voor de Russen en ‘de onzen’ verschillen. Wíj kunnen ook door Israël (via de VS, of rechtstreeks via “zionisten in onze parlementen”) worden gebruikt als oorlogs-proxies. De diverse partijen met hun respectieve belangen, die ons voor hun karretjes zouden willen spannen, hebben we lang niet allemaal in kaart. Daar speelt bij dat ‘onze’ politici, die geacht worden onze belangen te behartigen: 1) niet bijster snugger zijn en 2) vooral bedacht en uit zijn op eigen voordeel en belang.
Goed voor ons dat Putin zich niet gauw gek laat maken. Toch is het curieus dat we onze maatschappijen geruisloos laten slopen en eroderen – nu voornamelijk en hoofdzakelijk door de permanente instroom van exoten, die meeëten van de nationale koek zonder enige tegenprestatie te hoeven leveren – door een betrekkelijk kleine groep, die ons met bijna alles bij de neus lijkt te kunnen nemen.’
‘Allemaal waar ben ik geneigd te zeggen, daarom is het extra tenenkrommend dat de nomenklatoera niets aan de momenteel belangrijkste ontwrichtende factor wil doen, te weten: de onophoudelijke instroom van moeilijk tot niet te integreren exoten, van wie sommigen zelfs uitgesproken vijandig jegens onze maatschappij zijn. Die komen alleen “om te hálen wat ze kunnen en als het even kan ook nog met messen op ons in te steken, ons op te blazen of ons anderszins naar het leven te staan.”‘
Schafft Deutschland die Migrationswende? Thilo Sarrazin im Gespräch.
Feb 6, 2025 – Mehr als zwanzig Wochen stand sein Buch „Deutschland schafft sich ab“ auf Platz eins der Spiegel-Bestsellerliste und verkaufte sich bis heute mehr als zwei Millionen mal. Fünfzehn Jahre nach dem Erscheinen im Jahr 2010 zieht der frühere Bundesbanker und Berliner Finanzsenator Thilo Sarrazin in seinem neuen Buch die Bilanz seiner Prognosen von damals.