* Parkeer *
‘ “Toen waren het Molukkers die een trein kaapten, nu zijn het Palestijnse Nederlanders, of ‘romeo’s’ die provoceren? In beide gevallen – Molukkers en Palestijnen – spelen kolonisatie en de weeën van dé-kolonisatie een hoofdrol, en belabberde politici natuurlijk. De ‘Palestijnen’ (?) hier, hebben nog geen trein gekaapt geloof ik. Meneer Luns had de Molukkers nooit uitzicht mogen bieden op een eigen staat. Dat was een leuk politiek spelletje voor bij de open haard in het Haagse De Witte, maar met de werkelijkheid had het niets van doen. Denken de Palestijnen heus dat ze ooit een eigen staat, pal naast Israël, kunnen inrichten?” Ze waaierde zich met driftige rukjes koelte toe met een NS-marketingfolder. “Moet je toch eens kijken: de NS, een nep-reisbureau met allerlei onzin-reclame voor reisjes naar de Efteling en weet ik al niet waar naartoe. Schoenmaker houd je bij je leest, focus op je core business: veilig, punctueel, proper, proportioneel geprijsd openbaar vervoer voor de Nederlander! Laat ze gewoon zorgen dat de trein op tijd rijdt en dat het materieel wordt onderhouden! De doerakken.”‘
- ‘”Je gaat wel héél liberaal met de geschiedenis om,” zei haar overbuurman, “misschien dat er een treinkaping door pro-Palestina of pro-GrootIsraël ijveraars in de pijplijn zit, maar nú is dat nog niet meteen aan de orde. Er komen inderdaad “veel belangrijke” politici van een bepaalde partij bij de NS vandaan of gaan er naartoé, zonder dat het “NS-produkt” daar beter van wordt. Nederland is en wordt in toenemende mate feodaal bestierd, beweerden mijn buren laatst nog op een verjaarspaartijtje. >>>> Het partijenstelsel is niet meer van deze tijd, de huidige poltici werken vooral voor zichzelf. Amerikaanse toestanden. Luister maar naar kolonel Macgregor: “They are working for their donors.” <<< Maar goed, ik begrijp de associatie.”‘
‘ “Ze zouden er zelfs een propaganda-stunt van kunnen maken: geen vliegtuigkaping, maar een treinkaping. Neem vooral de trein en laat u verrassen: mlieubewust, duurzaam en toekomstbestendig.” Er blonken boze lichtjes in haar felblauwe ogen; ze was beslist not amused at all. Met een scheve glimlach schamperde ze: “Straks komen ze met het slimme idee om de reiziger die een retourtje wil, aan te raden een enkeltje te kopen, want dat is de halve prijs: >>> Wij werken dan niet aan uw terugkeer (thuisreis), maar dat scheelt u wél de helft van de prijs <<< Écht, ik zie ze daartoe in staat!” Ze was goed op stoom.’
- ‘”Breng ze nou niet op ideeën,” zei hij gedempt op pleitende toon, met een wat ongelukkige uitdrukking op zijn lange gezicht, waarin rimpels die het lachen zo te zien al lang waren vergaan, ” “Ze” hebben zelf nooit een lucide idee en ze grijpen alles aan om hun perceptiemanagement-machine draaiende te houden. Alsjeblieft, niet op ideeën brengen dus.” Hij wees op zijn beeldschermpje: “Maar inderdaad, zo zóu je deze cartoon van Ruben Oppenheimer kúnnen lezen, ja hoor, daar ben ik niet per se tegen.”‘
‘” Mooi,” zei ze snuivend, “jouw mandaat heb ik tenminste al binnen.”‘
- ‘Hij keek uit het raam en zei bedachtzaam: “Jij had het over Luns. Toevallig had V*** een paar dagen terug het boek “Blonde Dolly” van Tomas Ross uit een straatbieb gevist en daarin worden Luns genoemd en sociëteit De Witte. V*** vertelde dat Ross in zijn faction thriller Luns lid van de NSB laat zijn – in de roman dus hè – en dat Blonde Dolly als prostitueé veel klanten onder de Nederlandse ‘elite’ had. Als ik eraan denk, zal ik het nogeens nalezen. V*** was geloof ik bezig met een artikel over dat milieu en Tomas Ross schrijft in zijn faction romans vaak over saillante gebeurtenissen en boeiende personages, alsof ze in werkelijkheid bestaan zouden hebben.”‘
‘ Ze hield het hoofd schuin en keek naar hem van onder haar voor een vrouw zware wenkbrauwen: “Laten we hopen dat zo’n treinkaping door welke club dan ook eveneens hooguit een faction-verhaal blijft, maar Ruben Oppenheimer tekent vaak dingen die wel degelijk met onze werkelijkheid hebben te maken.” Ze legde de NS-brochure neer. “Een stel dat inmiddels is uitgestapt, vertelde dat hun kinderen onlangs bij de grootouders electrische dekens waren wezen brengen. Vier dekens per paar, dus acht in totaal, een electrische boven- en onderdeken per grootouder. Als voorzorg, want mocht het koud worden, dan gaan die oude mensen meestal naar bed, onder de dekens, omdat ze de verwarming niet hoog durven zetten, vanwege de energierekening. Ze wonen in sociale huurwoningen die tochten en waarvan de verhuurder het onderhoud laat versloffen. Kijk, om dit soort zaken zouden we ons in Nederland nou druk en dik moeten maken en niet zo veel over de Grote Globale politiek en de bla-bla-bla daaromheen.”‘
- ‘ Hij rommelde wat verstrooid in zijn tas: “In de Trouw van een paar dagen terug stond een stuk over de Franse socioloog Didier Eribon, die over zijn moeder in een Frans verzorgingstehuis schrijft en die beweert dat zijn moeder in dat tehuis moedwillig zelfmoord gepleegd zou hebben. Ross schrijft in Blonde Dolly over een overlijdensbericht in de Trouw – V*** heeft me de passage voorgelezen en de krantennaam Trouw is bij me blijven haken. Ik zal het boek toch eens lezen. Je hebt natuurlijk gelijk wat de politici betreft: die houden zich met nietszeggende en zogenaamd mediamieke sexy onderwerpen bezig (vooral met zichzelf), terwijl ze die zaken waar het écht om gaat negeren. De NS had nooit geprivatiseerd mogen worden, net zo min als de PTT, over ons onderwijs en de massa-immigratie zal ik het maar niet meer hebben.”‘
‘ Zij, met een knipoog: “Misschien dat de zwarte cadeau-Piet je heeft gehoord en je het boek van Tomas Ross voorbárig (dus vóór vier-vijf december) cadeau bezorgt.”‘
*
*
‘ ‘[Telegraaf-] lezer Joost Dirck vindt dat minister Faber van Asiel & Migratie goed bezig is ondanks kritiek van de oppositie in de Tweede Kamer.
Het gegeven dat ze nu borden wil gaan plaatsen bij de opvangcentra met daarop tekst : Hier wordt aan uw terugkeer gewerkt, is wat mij betreft een uitstekende boodschap voor de kansloze parels en gelukszoekers.’ ‘