* PARKEER *
‘”Volgens F die als zzp’er in de zorg heeft gewerkt, gaat het uiteindelijk om de vervanging, substitutie, van huidge ‘dure zorgmedwerkers’ voor goedkopere, dat wil bijna altijd zeggen: ‘nieuwkomers, exoten.’ Die zijn niet alleen goedkoper, maar meestal ook minder mondig. Wat (onzichtbaar in het cijfermateriaal) tussen wal en schip raakt, is de culturele component. Die kun je niet in cijfers vangen, maar is vooral in de zorg o zo belangrijk. Bureaucraten hebben daar geen oog en belangstelling voor, en geen aandacht. Die denken en rekenen alleen in fte’s, alsof daar geen mensen aan vast zitten.”‘
- ‘”Als ik het goed begrijp arbitreert de Belastingdienst nu op (schijn-)zelfstandigheid van de zorgmedewerker? Net zoals de zorgverzekeraar op de stoel van de arts gaat zitten, of in ieder geval ernáást. Zonder dat zo’n zorgverzekeraar de patiënten van die arts kent.”‘
‘”Precies. In het geval van Starmer en Trump is de schrijnendheid zo mogelijk nóg duidelijker. Trump laat zijn minions het VK gispen over het gebrek aan meningsvrijheid in het VK, maar over de Pakistaanse rape-gangs die blanke Britse meisjes verkrachten, wordt met geen woord gerept. Elon Musk heeft dat in het begin aangekaart, maar het thema is schielijk onder het tapijt geveegd. De presentator Mark Steyn die het onderwerp regelmatig aankaartte is van de buis gehaald.”‘
- ‘”Nota bene, Starmer de “brave mensenrechtenadvocaat” ligt de veiligheid van de Oekraïne (als verdienmodel voor de politieke nomenklatoera) blijkbaar steviger aan het hart gebakken dan de veiligheid van zijn eigen bevolking. De mensenrechten thuis in het VK, zijn andere dan die welke volgens Starmer voor de Oekraïne gelden. “Net als Mark Rutte met de Oranjes doet, gebruikt Starmer de Windsors (het Britse koningshuis) voor eigen propaganda en pr.” “‘
‘”Trump heeft de mond vol van de briljante deals die hij allemaal maakt of zou kúnnen maken. Het is veel en luide ketelmuziek. Trump zit echter maar vier jaar op die plek, daarna krijgt zijn opvolger met zijn rommel en rotzooi te maken – zoals Trump nu de rotzooi van Joe Biden op zijn bordje krijgt.”‘
* * *
geredigeerd citaat uit The Economist, Feb 27th 2025 – The transactional world Donald Trump seeks would harm not help America. Ukraine, Gaza and China will all test his self-interested approach to diplomacy.
Geredigeerde citaten art. Economist: ‘ China, Mexico, North Korea, even TikTok, a short-video app—Mr Trump has described them all as players in a card game. America, needless to say, always has the better hand. Its military and economic might, he believes, should guarantee it victory in every diplomatic dispute. It is only because of the weakness and stupidity of his predecessors that other countries have been able to exploit American consumers or shelter under America’s security umbrella free of charge. No longer: Mr Trump promises to extract proper recompense from such freeloaders. But even in a purely transactional world, in which America abandons principle and embraces coercion, Mr Trump may not find the game as simple or his cards as strong as he thinks.
America this week used its clout to bully Ukraine into a deal to share its mineral wealth with America, which Mr Trump depicts as recompense for all the military assistance America has given Ukraine. Although Ukraine was the first to float this idea, it had offered it in exchange for American security guarantees, which were not forthcoming. And the peremptory behaviour of American negotiators made it clear that they were not asking their Ukrainian counterparts, but telling them. At one stage Mr Zelensky was given an hour to approve a draft of the agreement, or else.
And even if Mr Trump does manage to end hostilities in Ukraine, there will be unforeseen consequences. Having mobilised lots of soldiers and stoked Russia’s arms industry, Mr Putin is unlikely simply to send everyone home. The return of traumatised soldiers from the Soviet Union’s invasion of Afghanistan caused great instability in the late 1980s, an episode Mr Putin will not have forgotten. An alternative idea said to be circulating in the Kremlin is to dispatch troops to Africa, to act as mercenaries. In effect, bloodshed might diminish in one part of the world while surging in another.
In the Middle East, Mr Trump’s goal is to strike a series of deals that would end the region’s various wars. Doing so would allow Mr Trump to declare himself a great statesman. It might also allow America to shift resources and attention to Asia: there would be less demand for aircraft-carriers in the Persian Gulf or frenetic shuttle diplomacy. Jared Kushner, the president’s son-in-law, calls this a “liquid” moment in the Middle East. “The ability to reshape is unlimited,” he declared last year.
Perhaps most important, the game has infinite rounds. Mr Trump’s bullying and bluster can be effective in the short run. But it is a wasting asset. As he alienates ever more friends, America’s clout will diminish. As friends and foes alike call his bluff, his credibility will decline. Treating international relations as a card game does America more harm than good. ‘
*
geredigeerd citaat van Thomas Henricks Ph.D. in Psychology Today (Febr. 27, 2025):
‘ In the past couple of months, many of us have added a new word to our vocabularies. Relationships, we are told by some, should be “transactional.” That is, they should be seen as exchanges of valued goods and services.
This vision applies especially to business relationships, where people commonly buy and sell commodities at agreed-upon prices. But it can range into other forms of human relating. Perhaps your employer asks you to document just what it is you’ve been doing in the past week to merit your contracted salary and benefits. Perhaps they decide that your current position should be “rethought,” with a new set of duties and payment scheme. Or that you should be cast aside for someone who is younger, healthier, and less well-positioned in the company. As the saying goes, “Business is business.”
There’s no reason to limit this viewpoint to economic matters. Think about friendships or other group memberships. “Just what are we getting from that relationship with Bill and Betty?” you ask your life partner. “I know we’ve been friends for years—but are they worth it?” “And those dues at the club; they’ve gotten too high.”
Add political relationships. Transactional thinkers determine that some of our old allies aren’t doing that much for us anymore: “We give; they take. Let’s find ways to rebalance things.” ‘
( …………… …………….. …………… )
* * *
geredigeerd citaat art. over zorg, NRC 27.02.2025 (vet toegevoegd): ‘ Omdat de Belastingdienst dit jaar actiever handhaaft op schijnzelfstandigheid – werkzaamheden die eigenlijk in loondienst verricht zouden moeten worden – stoppen veel zorginstellingen de samenwerking met zorgpersoneel dat zich als zzp’er laat inhuren, vaak ook als het om échte zelfstandigen gaat. Ze willen het risico op naheffingen simpelweg niet lopen.
Dat zorgt voor problemen op de werkvloer en hoofdbrekens in de bestuurskamers, want veel werkgevers in de zorg zijn sterk afhankelijk geworden van zelfstandigen. De zorg-zzp’ers vullen gaten in roosters door bij te springen als er collega’s uitvallen. Ze zijn deel van de ‘flexibele schil’ waar veel organisaties hun personeelsbeleid op hebben ingericht. Fijn voor de zorginstelling, en voor de zelfstandigen, want die kunnen hun eigen tijd indelen. Ze zijn gewend geraakt aan een hoog nettobedrag op hun rekening, omdat werkgevers voor zelfstandigen geen sociale premies hoeven af te dragen.
De beroepsorganisatie van verpleegkundigen en verzorgenden NU’91 constateerde eerder deze week dat onder zorgmedewerkers grote zorgen leven over de nieuwe situatie. Meer dan de helft van de ondervraagden geeft aan dat de kwaliteit van de zorg door het wegvallen van zzp’ers negatief wordt beïnvloed en constateerde een hogere werkdruk voor vaste medewerkers. De beroepsorganisatie stelt dat verzorgenden en verpleegkundigen de prijs betalen van „een ondoordachte aanpak”.
Fara Eleonora (46, verpleegkundige in de nacht)
„Ik ben alleenstaande moeder en als zzp’er kan ik ervoor kiezen om in het weekend, in de vakantie en op feestdagen thuis te zijn bij mijn kinderen. Toen ik nog in loondienst werkte als coördinator, nam ik mijn werk mee naar huis. In plaats van beschikbaar te zijn voor mijn kinderen, zat ik verslagen te maken en overleggen voor te bereiden.
Liesbeth Huiskamp (48, verliet onlangs de zorg)
Het was mij niet te doen om het geld, maar om de flexibiliteit. De afgelopen jaren werkte ik avonddiensten op de spoedeisende hulp en die waren zo intensief dat ik er steevast een dag van moest bijkomen. „Het hele gedoe omtrent schijnzelfstandigheid is voor mij de laatste druppel geweest om de zorg te verlaten. Ik voldeed gewoon aan de voorwaarden om als zelfstandige te werken, maar merkte dat mijn opdrachtgevers bang waren. Als dat niet het geval was geweest, had ik best nog een paar jaar in de zorg willen blijven. ‘