* Parkeer *
Collective naïveté can get a vulnerable people killed. So it was with the classical Greek city-state of Thebes. In 335 BC, its leaders bet wrongly that revolting from the Macedonian empire of Alexander the Great would either succeed or, if not, at least result in its negotiated surrender and the continuance of its civilization. They were fatally wrong on both counts.
One recurrent theme of the wartime extinction of civilizations is precisely this frequent naïveté of the targeted—a gullibility innate to humans in extremis, and especially unchecked by reality during the passions and hysteria released by war. Die-hard defenders understandably or at least must be just as committed to the cause of their own survival.
They tend to mock as traitors or appeasers any realists in their ranks—with responsibilities to their families and homes that transcend collective idealism—who do the arithmetic of death and so assess their decisions solely by the chances of victory.delude themselves into thinking that all others are idealists like themselves.
Victor D. Hanson (2024) The end of everything. H.1 – Hope, Danger’s Comforter. ISBN: 978-1541673526 (geredigeerd citaat)
*
www.youtube.com/watch?v=H7t5kPr-VVE
‘Een belangwekkend verhaal van Victor D. Hanson. De video is zeer de moeite waard om nauwkeurig meermaals te bekijken.’
- ‘Zeker, en dan loopt de huiver me over de rug, want er staat ons nog een heleboel narigheid en naargeestigheid te wachten. Dat is eigenlijk ook logisch, en de Zweden en Denen zijn per slot van rekening ook niet gek.’
‘ Met déze politici?! Mama mia!’
- ‘ Vooral cultureel antropologisch-psychologisch-filosofisch, moeilijk om helder in kaart te brengen, vind ik. We moeten de video nog maar een paar keer bekijken en laten bezinken.’
‘ Moeilijk, ja, om het je voor te stellen. Is het ook. Moet je je indenken: mensen ‘vluchten’ uit een land (wat de meesten helemaal niet willen) en arriveren in een land dat ze in feite helemaal niet wil, want niet (meer) kán, hebben. Ze krijgen een huis, een comfortabele uitkering en ze worden materieel gepamperd. De emotionele betrokkenheid en compassie van de gastheer slinkt voelbaar. Ze zijn hier fysiek massaal en zwaar aanwezig, mentaal-psychisch zijn ze hier echter helemaal niet aanwezig. Ze willen dat Nederland liefst meteen zo wordt als het land waaruit ze zijn vertrokken, maar ook weer niet helemaal hetzelfde. Ze leggen beslag op onze middelen, eroderen onze verzorgingsstaat en ze verdringen de hier-al-wonenden. Dit maakt hen niet gelukkig (het is natuurlijk ook gênant) en ons – die hier wonen – óók helemaal niet. We blijven echter maar glimlachen en ze nóg meer materiële goodies toestoppen. Wij zijn zo gehersenspoeld (en geïntimideerd) en ons is een kwaad-geweten-en-schuldgevoel aangepraat, dat we niets kritisch, laat staan negatiefs, over de rampzalige massa-instroom dúrven zeggen. Wij hebben geen leiders die het probleem-met-de-oplossing dúrven verwoorden ….. Oef! Laten we hopen dat ik het grotendeels of helemáál bij het verkeerde eind heb.’
- ‘We bekijken in ieder geval de video nog een paar keer, en dan wachten we met ons allen als zombies tot de wal het schip tenslotte keert …. blub, blub, blub…. Het onderscheid dat V.D.H. maakt tussen politieke vluchtelingen en economische ‘gelukzoekers’, vind ik een van de goede aangrijpingspunten voor de immigranten-discussie. Politiek of ecomisch; daar zit wel degelijk verschil tussen en dat heeft alles te maken met de bereidheid en het vermogen om zich aan te passen en in te burgeren. Het onderscheid is niet altijd zwart-wit, maar wel relevant. De meeste politici kunnen of willen dat niet zien. Dat is kwalijk. We kunnen niet iedereen binnenlaten. Waarom zouden we dat trouwens moeten willen? Laat de politici maar beginnen met de oorlogshaarden te doven. Hanson heeft nog een paar goede analyses.’
‘De politieke manipulatie en marketing van emoties, is dat geen mooie werktitel?’
………… ………….. ………….. ……………
