‘Zeg, de creatie van die “strafbeschikking” in 2005/2008, is of malicieus, of verregaand onnozel, achterlijk en bot. Bot of malicieus naar de burger toe dus. Alleen al vanwege het mogelijk oplopen van een strafblad, wanneer je een strafbeschikking krijgt aangesmeerd door zo’n pipo van het OM of door een onderknuppel aan wie het uitdelen van strafbeschikkingen vaak wordt uitbesteed. Waarom? Wel: een strafblad betekent een grote handicap in je verdere leven.’
– ‘Ik heb het alleen zijdelings gevolgd, dus leg even kort uit. Uit wiens koker komt dit eigenlijk?’
‘O, de strafbeschikking, die was een speeltje van wijlen Piet Hein Donner van het CDA.’
– ‘O jee, dan weet ik het al. Een tragische man, die ver boven zijn intellectuele stand leefde en op wie “men” verwachtingen en ideëen projecteerde die de man niet kon waarmaken en ideëen die de man nooit gehad kon hebben. Meneer Donner werd vooral overeind gehouden door zijn driedelige pak. Tragisch. ‘s Mans laatste job – vice voorzitter van de Raad van State – was wat mij betreft een groot pseudo-demasqué. Naderhand, nu, komen de resultaten van ‘s mans broddelwerk aan het licht. Jammer voor ons en tragisch voor wijlen meneer Donner.’
‘Nou, de rest van de overbetaalde meute daar onder en rond de Haagse kaasstolp is geen haar beter hoor. Tenminste, als de NRC het allemaal juist heeft opgeschreven en ik het goed heb begrepen. Moet je horen wat er staat: << Officieren van justitie kunnen sinds 2008 – zonder dat er nog een rechter aan te pas komt – straffen uitdelen voor overtredingen en misdrijven waar een maximale celstraf van zes jaar voor staat.
Het idee achter de strafbeschikking is dat eenvoudige strafzaken prima zonder rechter kunnen. Dit levert gemak en tijdwinst op voor het OM en rechters. Tijd die ze aan complexe zaken kunnen besteden.
CDA-Kamerlid Sybrand Buma heeft in 2005 hoge verwachtingen van de wetswijziging. De overheid zal volgens de huidige CDA-leider „geloofwaardiger” worden en de samenleving „veiliger”. > > Het ging dus om het efficiënt produceren van straffen. Geen vonnissen, maar straffen.‘
– ‘Tjéééé ….. IJsbrand Buma als spuit nummer elf. Die kan er nog bij. Als zulke meneren in driedelig pak “marktgericht” gaan denken, dek je dan maar. Zo’n mevrouw Ankie Knol biedt in dit interview weliswaar een onthutsend kijkje in haar intellectuele santenkraam – zij “trekt het gordijn weg,” want ze gaat binnen kort toch op staatskosten met riant pensioen – maar die mevrouw Knol is lid van de VVD, van zulke piepeltjes verwacht je niet anders. Kijk maar hoe Ruben Oppenheimer los gaat in zijn illustratie in de NRC van vandaag: een chinese marskramer die een verzopen gedrocht – volgens mij een rat-kat, of kat-rat – koestert, maar het CDA! Lees bijvoorbeeld H.E.S. Woldring over De Christen-Democratie (Het Spectrum, 1996; ISBN: 90 274 5196 6). Tragisch.’
‘Het CDA, ja ja. De mond vol van Rentmeesterschap en andere vrome en verheven zaken, maar dan toch met de neoliberalen heulen. Zielig.
Ik kan ook nauwelijks geloven wat hier door de NRC wordt verteld hoor, want als dit waar is en ik snap het allemaal correct, dan is het met de kwaliteit van onze politiek-bestuurlijke nomenklatoera nog beroerder gesteld dan ik toch al vond, vind en inschatte.’
– ‘Nou, ik vind dat je een vitaal punt raakt: de consequentie van zo’n strafbeschikking. Namelijk het strafblad. Als de pipo’s dat niet beseffen en terdege meegewogen hebben en nog steeds niet meewegen, omdat ze dit wangedrochtelijk instrument blijven gebruiken, dan neig ik naar malicieus hoor.’
‘Malicieus en naargeestig, want met de rechtspraak moet in een rijk en welvarend land als Nederland, alles tip-top in orde zijn. Net als met de gezondheidszorg, het onderwijs, de woningvoorraad, de belastingdienst en het openbaar vervoer. Op die terreinen moeten geen politieke cowboys kunnen rauwdouwen en vandaliseren, want dat tast het nationale moreel aan en vreet onderhuids aan de kwaliteit van ons sámen-leven. Die kanker is intussen fors voortgeschreden en het einde is nog lang niet in zicht, niet zo lang er neoliberale opportunisten op het pluche en achter de knoppen zitten. Helaas zie ik geen alternatieve politieke pipo’s die het volgens mij anders en vooral beter zouden kunnen doen, dus is het enige wat mij rest: niet gaan stemmen.’
– ‘Helemaal met je eens. In het Engels bestaat hiervoor een treffend woord: callous. Deze tegenwoordige politieke pipo’s en bimbo’s zijn callous; ze leven enkel voor zichzelf en laten zich niks gelegen liggen aan de mensen die hen op het pluche hebben gestemd en die ze beloofd hadden te zullen vertegenwoordigen. Dit klakkeloos accepteren van de strafbeschikking, zonder te doordénken wat dit voor de burger betekent, vind ik een treffende illustratie van politieke callousness. En het dan gewoon jaren laten dooretteren ook nog. Zulke pseudo-politici zijn het zout in de pap nog niet waard. De soap van het ratificeren van het Marrakesh Compact zonder enige discussie, en het afschaffen van de mogelijkheden tot instigeren van referenda, zijn nog twee recente voorbeelden. Callousness. Kortom, we hebben nog aardig wat te goed.’
‘Tja, wij, het klootjesvolk, vinden dit blijkbaar niet erg. Toch? Totdat je er zelf een keer tegenaan loopt, maar wat dan nog? Gewoon blijven stemmen hoor. Dus: eigen schuld, dikke bult.’
– ‘Daar heb jij gelijk in. De massa slikt tot op zeer grote hoogte bijna alles. Dus is het helemaal niet vreemd dat de meeste politici alleen maar minachting voor het klootjesvolk kunnen opbrengen. Dat laat zich keer op keer bedonderen.
Luister eens naar wat deze journalisten opschrijven: < < Een strafbeschikking levert bijna altijd een strafblad op. Voor steeds meer beroepen, bijvoorbeeld in de zorg en het onderwijs, is een verklaring omtrent gedrag verplicht. Zo’n bewijs van goed gedrag door de overheid is met een strafblad lastig te krijgen. Reizen, naar bijvoorbeeld de Verenigde Staten of China, wordt moeilijker en in sommige gevallen zelfs onmogelijk. > >
Dit vind ik een absurde combinatie van oorzaak en gevolg: een strafbeschikking resulteert bijna altijd in een strafblad en een strafblad hangt je als een blok aan het been. Zo’n strafblad kan je zelfs worden aangesmeerd door een assistent-onderknuppel. Dit op zich, is door de disproportionaliteit, grotesk!’
‘Waarom slikken die schapekoppen in den Haag, op het pluche, dit dan? Hoe heeft zo’n meneer Donner ze dit juridische wangedrocht in de maag kunnen splitsen? Er zijn momenteel geloof ik op dit vlak drie smaken in de juridische speelgoedwinkel: strafbeschikkingen, transacties en bestuurlijke boetes. Alsof er een stelletje tovenaarsleerlingen aan het diversifiëren is geslagen, ze bedrijven politiek-juridisch hobbyïsme in een fake marketing modus. Ze “zetten verschillende smaken in de juridische markt,” alle ten koste van de burger en de kwaliteit van ons samenleven. Die jojo’s hebben toch nog een rudimentair restje hersens? Die kunnen dit toch ook bedenken? Of zijn het werkelijk, echt en heus, zombies?’
– ‘Ik vind het ook wonderlijk hoor. Volgens Donner, zo schrijft de krant, < < Volgens de altijd in driedelig pak geklede jurist is er sprake van een „grammaticale interpretatie” van de Grondwet. Daarin staat dat de rechter gaat over „berechting van strafbare feiten”. Het straffen zelf, zo stelt Donner, hoeft dus niet door de rechter te gebeuren. In de cirkelredenering van Donner is de strafbeschikking alleen een straf, „geen berechting”. Dus mag je hem niet zien „als een vorm van rechtspreken”, aldus Donner. > >
‘Juist, dus een strafbeschikking is een veroordeling zonder vonnis, daar komt het dan op neer. Een straf, in de vorm van een strafbeschikking, is volgens meneer Donner geen berechting, hoewel het naar aanleiding van een strafbare handeling wordt opgelegd. Het is geen strafbaar feit, want er hoeft er geen rechter aan te pas te komen om vonnis te wijzen. Alleen de rechter spreekt recht en wijst vonnis. De OM-knuppels produceren alleen straf-met-een-strafblad. Zeg ik het zo goed? Is dit nou spitsvondige juristerij, of geleuter uit een kippennek van een zwaar demente kip? Waar moet dit voor door gaan? Haalt de krant grammatica, semantiek en gewauwel niet door elkaar?’
– ‘Tja, als ik de NRC lees, dan vatte die arme wijlen meneer Donner het verschil tussen “strafbeschikking” en “transactie” ook niet. Met name de respectieve gevolgen, de consequenties, voor het slachtoffer en de impact op diens verdere leven. Kom, dit zal toch niet waar zijn? Nepnieuws! Maar moet je eens lezen wat mevrouw Ankie Knol (VVD Senaatsvoorzitter) zegt: < < De redenering van Donner dat er geen berechting plaatsvindt „omarm ik niet con amore”, zegt de juriste. Het beperken van de taak van de rechter vindt haar fractie „een moeilijk punt hetgeen overigens onverlet laat dat wij het wetsvoorstel zullen steunen”. > > Daar moet ik ook zwaar van steunen hoor.’
‘Toch, gaan zij en haar fractie het wetsvoorstel steunen. Weliswaar niet con amore, maar omdat cosi fan tutte. Toch?’
– ‘IJzersterk, vind je niet? Dat geronk vooral. Hier, die man van die foute vuilniszak, in Amsterdam: < < Anderhalve maand later krijgt de Amsterdammer een strafbeschikking: een boete van 99 euro. Betaalt hij meteen, dan „is het mogelijk dat een aantekening wordt gemaakt in de justitiële documentatie”.
Hij herkent het juridisch jargon. Een strafblad voor een vuilniszak?, denkt de man. Nergens staat dat dit pas geldt voor boetes bóven de 100 euro. De zestiger, nooit eerder met justitie in aanraking geweest, is woedend: wat overkomt hem nóú? > > Dit is voor mij pure misleiding van de burger, nog net niet 99,99 euro, want ze moeten onder die 100 euro blijven. En dan: een aantekening in de justitiële documentatie. Wie snapt meteen dat dit betekent dat je een strafblad krijgt aangesmeerd?’
‘Misleiding en bedrog. Je zou het wel denken hé. Sadisme bijna. Het slachtoffer denkt: als ik vlot betaal ben ik ervan af, maar er staat – in jargon – dat hij dan juist kans loopt op een strafblad. Nou leve onze Rechtsstaat hoor! Weet je, ik vermoed dat de NRC dit allemaal niet helemaal duidelijk heeft neergepend. Zo dom en kwaadwillend kunnen ze zelfs onder de Haagse kaasstolp toch niet zijn? Of dat wij het gewoon verkeerd lezen. Tenslotte hebben wij niet doorgeleerd voor gediplomeerd jurist.’
– ‘Of voor beroepspoliticus. Dit is als Witz gezegd hoor.’
‘Derk Stokmans vind ik een van de betere onderzoeksjournalisten. Als hij iets schrijft over scheve zaken, dan doet ‘ie dat zeer affectief, ad rem. Ik heb onlangs naar een BBC-video gekeken met George Galloway, Katie Hopkins, Nigel Farage en Sebastian Gorka. Over de volgens hen partijdigheid van de BBC-berichtgeving. Zéér de moeite waard om te zien, want absoluut niet wat op het mainstream-menu staat.’
– ‘George Galloway omschrijft zijn mede-parlementariërs als “largely a spineless supine bunch,” dus: overwegend een ruggegraatloze dociele bende. Dat vind ik een toepasselijke omschrijving, die helemaal bij deze NRC-stukken over de Nederlandse nomenklatoera past.’
♠
Voorzitter Senaat laat precies zien wat de burger tekortkomt / NRC opinie redactie 20 december 2018
OM deelde ten onrechte straffen uit / NRC, 3 december 2018
Als ik het in m’n eentje kon beslissen, had ik nee gezegd tegen strafbeschikking’ / Interview Senaatsvoorzitter Ankie Broekers-Knol (VVD) / NRC, 17 december 2018
BBC Denies Any Violation of Russian Broadcasting Law / RT America – Published on Dec 21, 2018
The People VS The BBC Bias – George Galloway – Jacob Rees-Mogg – Katie Hopkins / UK Politics – Premiered Dec 18, 2018
* * *