* PARKEER – concept *
*
‘ Ik heb de uitzending van De nieuwe wereld met Paul Frissen niet gezien, maar enkele jongelui wel en die begonnen erover. Deze aflevering gaat over Frissens laatste boek. Dat heb ik ook niet gelezen.’
– ‘Ik ook niet, maar De fatale staat, staat hier op de plank, dus laten we wat impressionistische passages uit onze herinnering op de site zetten, zodat de jongelui daar vast mee aan de slag kunnen.’
‘ Wat de jongelui opmerkelijk vonden, was dat hoewel het bedrijf van Frissen een dikke portefeuille met Staats-/Rijksopdrachten heeft, er steevast baggerbeleid over ons wordt uitgegoten. Laten we er maar van uit gaan dat de politieke hansworsten en paljassen, die al die opdrachten verstrekken, niet weten wat ze met Frisssens knappe adviezen aan moeten. Het uitbesteden van gewichtige opdrachten – en daar vervolgens úúúúren over nawauwelen – is een tijdsbesteding op zich geworden. “Voor hoeveel aan opdrachten heb jij dit kwartaal uitstaan?” Dat soort werk.’
Claude Lefort (vertaling 1986; vet toegevoegd): “The legitimacy of power is based on the people; but the image of popular sovereignty is linked to the image of an empty place, impossible to occupy, such that those who exercise public authority can never claim to appropriate it. Democracy combines these two apparently contradictory principles: on the one hand, power emanates from the people; on the other, it is the power of nobody. And democracy thrives on this contradiction. Whenever the latter risks being resolved or is resolved, democracy is either close to destruction or already destroyed. If the place of power appears, no longer as symbolically, but as really empty, then those who exercise it are perceived as mere ordinary individuals, as forming a faction at the service of private interests and, by the same token, legitimacy collapses throughout society. /
Le lieu du pouvoir devient un Lieu vide. Inutile d’insister sur le détail du dispositif institutionnel. L’essentiel est qu’il interdit aux gouvernants de s’approprier, de s’incorporer le pouvoir. Son exercice est soumis à la procédure d’une remise en jeu périodique. Il se fait au terme d’une compétition réglée, dont les conditions sont préservées d’une façon permanente.”
‘ Ik draai de redenatie van Lefort om. Mijn waarneming van hetgeen zich intussen (bij ons) heeft voltrokken, is dat de politici als platte profanen worden gezien en daarom geen gezag meer hebben – de plaats van de macht is niet langer (symbolisch) leeg, maar fysiek vol met allerhande politici. Lefort: “If the place of power appears, no longer as symbolically, but as really empty, then those who exercise it are perceived as mere ordinary individuals, as forming a faction at the service of private interests and, by the same token, legitimacy collapses throughout society.” ‘
‘ Ik vind dat Schmitt het treffender zegt dan Frissen. In Schmitts frame: de (regerings-) partij (de regeringscoalitie, de numerieke meerderheid, ís de facto Staat geworden). Frissen heeft het nog over een schier onmogelijke opgave om dat te voorkomen, maar het is al lang gebeurd. Vandaar dat de huidige structuur – stemmen op partijen, die als verdienmodel van de nomenklatoera fungeren – al lang helemaal niet meer voldoet. ‘
ana-lisa.nl/een-zwaluw-maakt-nog-geen-zomervakantie-zou-carl-schmitt-naar-rhodos-gaan/
