‘ In het leger krijgen we tenminste te eten.’
– ‘ Minstens drie maaltijden per dag, met alle toeters en bellen en met ijs, veel ijs, als toetje. Een ongekende luxe. Ik schrijf om de twee dagen naar huis wat we hebben gegeten en ik doe er foto’s bij. Thuis ze zijn stinkend jaloers. Ze guinnen het me wel en ze zeggen: eet maar zo veel je kunt, want straks moet je daar lang op teren, want we gaan allemaal failliet.’
‘ Hamburgers en Kuntuckey FC, zo veel als je maar wil. Jammer dat we geen doggy bags naar huis kunnen sturen! Je zou niet zeggen dat we op oorlogsmissie zijn.’
– ‘ Totdat er een bernbom naast je ontploft, een zelfmoordcommando de compound binnendringt of een sluipschutter je te grazen neemt. Dan sturen ze je in een body bag naar huis.’
‘ Toch zou het hier beter zijn dan in Vietnam. Zeggen ze.’
– ‘ Mwah, zeker niet wat de vrouwen betreft. Gelukkig dat ze Fillipijnse meisjes invliegen, anders stonden we droog. Voor de rest is er geen verschil: the poor man is doing the dirty job, be he black or white.’
‘ Zeg, ze vergeten daarginds helemaal naar China en zijn belangen te kijken. De media daar hebben als agenda setting vooral terrasjes, vakanties, festivals en meer Mickey Mouse stuff. Ben jij trouwens alweer gevaccineerd? Ik onlangs voor de vierde keer, en ik zou niet weten waartegen of waarvoor.’
– ‘ Jôh, wat maakt het uit. Als Big Pharma de regering kan tillen en ze ons kunnen foppen, dan doen ze het. We zijn expendables, deplorables. Als we geluk hebben spuiten ze ons met een zoutoplossing in. Louter voor de show.’
‘ Toch ben ik blij dat er hier geen bossen zijn en er niet zo veel bomen groeien, anders zouden ze vast weer met Agent Orange gaan sproeien, of misschien met nog veel gemener spul. Tenslotte zijn we deplorables, net wat je zegt.’
Amit Sengupta – What is China’s interest in Afghanistan Aug 8, 2021