Hajo de Reijger – cartoons
‘ Niet stelen, tenzij met een kaperbrief van de Allerhoogste Autoriteiten. Toch? Dus landjepik, zoals de Israëli dat bij de Palestijnen doen, mag wel. Want, ze zijn immers gedekt door Donald Trump, God – en door tenminste twee Kamerleden van de CU. Dus, wat kan Israël zich nog wensen? Deze richting ging de discussie vorige week op, naar aanleiding van de tekening van Hajo de Reijger bij het stuk van de CU’ers Joël Voordewind en Gert-Jan Segers in de NRC van 7 januari 2020. De beide auteurs schrijven het zwart op wit: “ Waar de grenzen van het land ook precies lopen.”
De context in zijn geheel luidt: “In deze voor Joden onveilige wereld willen wij vrienden van Israël zijn, als het veilige thuis voor Joden. Waar de grenzen van het land ook precies lopen, ze moeten veilig zijn en als er één volk recht heeft op zelfverdediging, dan het Joodse.”
Waar de grenzen van het land ook precies lopen, vandaar het gedonder met de Arabieren, want die grenzen zijn op zijn zachtst gezegd: fluïde. Ondanks allerlei resoluties, decreten, verordeningen en wat al niet, vanwege de VN, die Israël stelselmatig aan de laarzen lapt. Nou stellen de Palestijnen zich ook niet altijd soepel en inschikkelijk op. Eerlijk is eerlijk. Alleen beschikken de Palestijnen niet over zulke “vrienden” als Israël, dus is hun PR en propaganda per definitie stukken minder effectief.’
– ‘ Tja, een wat griezelige tekst van Segers & Voordewind vond ik het. Ik kreeg het Spaans benauwd bij zo’n passage als: “Geloof het of niet, maar voor ons is antisemitisme zo onbegrijpelijk dat het een negatief, omgekeerd godsbewijs is. Het is zo irrationeel dat het iets satanisch heeft. Maar ook als je dit niet gelooft, verdienen Israël en het Joodse volk onze steun.”
Als ik meneer Voordewind in de Kamer naar het spreekgestoelte of de interruptiemike zag lopen en zijn teksten hoorde debiteren, dacht ik altijd dat daar een tamelijk redelijk mens in de weer was. Bij Segers (a bit shifty and furtive, denk ik vaak als ik de man zie) wist ik het nooit zo precies, maar nu na lezen van het NRCartikel, toch iets preciezer. Denk ik: “omgekeerd godsbewijs,” “irrationeel,” “satanisch.” Hemeltjelief. De exegese van Mohammad die het kinderversje van Van Alphen relateert aan de verboden vruchten uit het paradijs, vind ik echter meesterlijk geestig. Een pruim is een pruim is een pruim. Zo is dat. Jantje was er vroeg bij, een vroegrijp manneke, maar pa zag er streng op toe dat seks niet in het geniep of voortijdig plaatsgreep. En zo hoort het. Handen af van de pruimen, todat je groot bent.’
‘ Toch werden Adam en Eva de Hof uitgeflikkerd, omdat ze aan het ooft hadden zitten knagen. Zij waren ongehoorzaam aan Vader. Een appel ging nog net, die kwam ze op een gele kaart te staan, maar toen ze met de pruimen aan de gang gingen, was het subiet ROOD en weg wezen. Gaan jullie maar ergens anders sjeeeezen.
Zo interpreteerden de meesten die tekening van Hajo. Niet iedereen, maar bij de meesten was dat toch de eerste associatie. Mede doordat de ChristenUnie in de kop van het artikel stond, vermoed ik. Dat maakte de associatie tussen het verhaal van de ongehoorzame eerste mensen en de tekening van Hajo nogal voor de hand liggend. Bovendien lagen de afgedankte kerstbomen met hun kruizen omhoog in stapels langs de wegen.’
– ‘ Niet voor iedereen dus, want er waren een paar die Hajo’s tekening lazen als “proletarisch winkelen:” het afgebeelde stel had een kerstboomvoet (het houten kruis) en een kerstboompiek (de ster) gejat en was schichtig met de gestolen waar op de loop. Om onderweg nog een spar of den illegaal om te hakken en daarna vrolijk kerstfeest te vieren. Onze huidige moraal in een notendop. Wat is kerstfeest intussen anders een schrans- en slemppartij? Tenmiste bij veel mensen.’
‘ En goed voor de hoereca natuurlijk. Laat de typefout – hoereca – maar staan. Die is Freudiaans moedwillig. De associatie met onrechtmatige landbezetting door de Israëli (land grabbing), kwam pas veel later, nadat er langer over “de mythe” (is Jezus een historische figuur of niet? en maakt dat wat uit voor het grote geloven?) werd doorgepraat. Een van de twaalf of vijftien geboden luidt: gij zult niet stelen. Maar dat gebod/verbod staat tamelijk onderaan de boodschappenlijst van Mozes.
Deze CU’ers doen me denken aan het verhaal van Thomas: zij willen liefst met hun handen de kruisgaten van Jezus kunnen voelen – daarom reizen ze waarschijnlijk naar Israël. Wat ze in de werkelijkheid zien, dat is voor hen niet echt, geen realiteit. Tja, het zal een manier van je geloof-belijden zijn, maar het kan wel degelijk praktische gevolgen hebben. Zeker als je als volksvertegenwoordiger in Nederland je boterham verdient.’
– ‘ Ik heb de tekst van het liedje “De pruimenpolka” van Dikke Leo & de Slijpers op internet niet kunnen vinden en het staat volgens mij niet in het incunabel (Pruimenpolka, ISBN: 90 204 0653 1) dat we ooit uit een pak van Sjaalman visten. Een leuk boekje trouwens. Je moet boeken echt zien en kunnen doorbladeren, om te weten hoe ze zijn. Online zoeken, blijft in dat opzicht behelpen hoor, maar handig als je gericht wilt zoeken. Handig? Herstel: onmisbaar, dus het moet èn – èn zijn. Helaas sluiten de politici steeds meer openbare bibliotheken, hoewel de meeste mensen daar desgevraagd mordicus tegen zullen zijn. Juist bibliotheken, als zichtbare instituties van voor burgerschap – the civic society. Politici, die roepen, snateren en kakelen maar wat en weten in de meeste gevallen niet eens waarover ze het hebben. En het wordt alleen maar erger.
Het is vreemd, maar in een rijke democratie (?) als Nederland heeft de burger-kiezer dus niks te makken over hoe er met belangrijke onderdelen van en in het publieke domein wordt omgesprongen door de Haagse kaasstolpers. We moeten onze representatieve democratie hoog nodig ècht representatief maken, want zoals het nu werkt, is het een farce. We mogen op een partij stemmen en daarna bepalen de oligarchen wie er op het pluche en aan de knoppen komen. Akkoorden worden er bij vleet gesloten, maar waartoe, dat mag Joost weten.’
‘ Maar intussen wel kakkeballen en krentenkeuvelen over burgerschapskunde, op een manier die aan alle kanten rammelt. Neem deze zin uit het krantenartikel: “Sinds de moord op Pim Fortuyn en Theo van Gogh begin deze eeuw klinkt vanuit de politiek en de maatschappij de roep om kinderen op school gestructureerd waarden en normen over de Nederlandse samenleving bij te brengen.” Hoe breng je schoolkinderen, gestructureerd, waarden en normen op school bij? ‘
– ‘ Nou, je zou kunnen beginnen met ze het gedichtenboek van Hieronijmus van Alphen (Kleine gedichten voor kinderen / ISBN: 90 253 0184 3) te laten lezen en zingen. Daarin druipt het van de waarden en de normen. In overkill mate, het sijpelt van de bladzijden af en de band uit, maar je moet bij kinderen altijd met te veel beginnen, en dan maar hopen dat er tien procent van blijft hangen en beklijft. En: jong beginnen!’
‘ Dat schijnen ze in Israël ook te doen.’
* * *
Sytze Faber: Schrijf grondrechten niet op conto van oude religie / NRC 16 januari 2020
Religie – Opiniemakers van de ChristenUnie moeten niet te veel universele waarde toekennen aan de wortels van hun geloof, schrijft Sytze Faber. Sytze Faber was CDA-Kamerlid en hoofdredacteur van het Friesch Dagblad, waarvoor hij nu columnist is.