‘ In Italië zouden het vooral (toch niet alleen?) geestelijken zijn die zich seksueel aan minderjarigen vergrijpen? Het artikel staat achter de betaalmuur bij Trouw, dus ik heb alleen de kop op de site gelezen.
In het verhaal dat psychologe Aline Terpstra bij Café Weltschmerz vertelt, heb ik – als ik het mij goed herinner – niets gehoord over (katholieke) clerus, maar vooral over familieleden en hooggeplaatste overheidsambtenaren die misbruik maken van hun positie.’
– ‘ De Italiaanse clerus zit in Italië uiteraard vaker op machtsposities, omdat er gewoon meer katholieken in Italië zijn dan in Nederland. Dat neemt niet weg dat in de Nederlandse katholieke kerk ook over misbruik van minderjarigen door priesters werd bericht. En niet zo zuinig ook. Trouw is natuurlijk vooral protestants georiënteerd.’
‘ Ik heb De vrienden van Pinocchio van Thomas Ross (ISBN 978 90 234 8800 2) er nog eens bij gepakt en volgens mij komen daar enkel hoge regeringsambtenaren in voor. Ross schrijft faction, een mengeling van feit en fictie, hetgeen niet wegneemt dat zijn roman bij Nederlandse onderzoeken naar kindermisbruik goed te pas kan komen voor het genereren van ideeën en verhaallijnen.’
– ‘ Het boek Ugly van de advocate Constance Briscoe is geen faction, maar wordt wel vaak zo gekwalificeerd. Het lijkt me een goed complement bij het boek van Ross.
Kindermisbruik draait altijd om macht en machtsmisbruik. Vandaar dat het grondig opschonen van het Nederlandse overheidsapparaat van zulke individuen een sine qua non is, wanneer je spreekt over kwaliteitsverbetering, met vanzelfsprekend een hoge mate van integriteit voorop. Anders blijft het franje-werk voor de kat heur viool.’
‘ Het is een zwerend euvel, zoals er helaas vele zijn, en omdat er “machtigen” nekdiep inzitten, is het aanpakken en uitroeien ervan erg moeilijk. Helaas, helaas.’
– ‘ Dat de Tweede Kamer er weinig tot geen aandacht aan lijkt te willen besteden, vind ik schrijnend en een omineus teken. Dat houdt weinig goeds in als het gaat om de kwaliteit en integriteit van de “gekozen” volksvertegenwoordigers en hun zorg voor de echt kwetsbaren in onze maatschappij. De Kamerleden maken zich druk om sexy onderwerpen en “het Klimaat” waar zij zich niet zo gauw een buil zullen vallen en waarmee ze zichzelf in de kijkerd spelen.’
‘ Alweer: met uitzondering van Pieter Omtzigt. De man kan het natuurlijk niet allemaal alleen doen. ‘
