‘ De meeste “democratische” landen gaan naar een “twee-partijen-stelsel,” beweert H., namelijk: de mensen die bij verkiezingen niet stemmen en degenen die wel stemmen. In Amerika wordt de partij van niet-stemmers steeds groter, denkt zij. Zelf stemt ze al heel lang niet meer, want het is lood om oud ijzer: “Het zijn allemaal gangsters.”
– ‘ Aanvankelijk dacht ik dat ze het had over een twee-partijen-systeem in de trant van Democraten – Republikeinen, maar ze was veel origineler: niet-stemmers en stemmers. Helemaal niet zo’n gekke tweedeling, vind ik intussen. In De VS gaat het inmiddels om miljoenen niet-stemmers (“In any given election, between 35 and 60 percent of eligible voters don’t cast a ballot.”).
‘ In Nederland gaat het dezelfde kant op. Mensen malen er niet langer om dat ze als niet-stemmers gestigmatiseerd (zouden) worden als bijvoorbeeld laag-opgeleide wappies, of racist-fascist en bedenk zelf maar een etiket, er zijn er meer dan genoeg in omloop en er wordt kwistig mee gestrooid. Vandaag ben je een racist en morgen een fascist, homohater of kattenmepper. Ze doen maar. Ik hoef maar in mijn familie- en vriendenkring rond te kijken, om bewezen te zien dat er weinig tot niets van die etiketten klopt. Ik neig naar de overtuiging dat juist de verstandigen, de creatieven en de wakkeren, niet of bijna nooit, meer stemmen. Niet omdat ze de boel tegendraads willen boycotten, maar doodsimpel omdat er volgens hen niets valt te kiezen. Het gaat om politieke marketing, niet om inhoud. Alleen lopen ze er niet mee te koop dat ze niet stemmen.’
– ‘ Dat steeds meer mensen niet gaan stemmen, is geen wonder, meent H., want je hoeft zowel in de VS als in Nederland maar te kijken naar de lieden die de respectieve Volksvertegenwoordigingen vormen, om je te genezen van het idee dat daar normale, intelligente en verantwoordelijke mensen zouden zitten. Mensen bij wie jouw belang en het Landseblang in goede handen zouden zijn. Niet dus. Afgezien van de die-hard-idealist, die eigenlijk in een dwangbuis afgevoerd zou moeten worden. Door zaken als woke-ism en transgender-ism, wordt de chaos en algemene desoriëntatie alleen maar nog groter.’
‘ Volgens haar heeft Kovalik helemaal niet gestemd, maar kon hij dat niet in zijn boek schrijven. Hij (of de uitgever) had het al moeilijk met durven beweren dat Putin geen antichrist is en dat Rusland niet wordt bevolkt door vampiers en demonen. Waarom bracht H. het boek van Dan Kovalik mee? Vindt ze het een bijzonder boek?’
– ‘ Dat weet ik niet. Ze had het op een vliegveld gezien, in een kiosk (of ze heeft het in het vliegtuig gevonden), en ze dacht dat het wel een aardig presentje voor haar Nederlande vrienden zou zijn, vanwege de komende verkiezingen.’
‘ Komen er verkiezingen? Wanneer? Hoezo? Ach, laat maar zitten ook. Ik ben het nu al vergeten.’
– ‘ Iemand aan wie ik dit vertelde, over de twee partijen: niet-stemmers en stemmers, beweerde dat je wèl moest stemmen, omdat je anders als niet-stemmer zou worden óverstemd door de stemmers.’
‘ Hm, dat is een kwestie van psychologie. Kijk. Indien er een fors aantal mensen niét stemt, is mijn verwachting dat de machthebbers wel heel dom en onvoorzichtig zouden moeten zijn, om die (dat is de zwijgende meerderheid) mensen te negeren, en dat de nomenklatoera júist veel moeite zou doen om te achterhalen wat die zwijgende meerderheid wil. Die vele mensen zijn natuurlijk niet voor niets niét naar de stembus gegaan, en die weten in ieder geval wat ze niét willen. Snap je?’
– ‘ Ik denk dat ik de redenering begrijp: dreiging. De machthebbers zouden die massa niet-stemmers niet durven negeren, omdat het in dat geval misschien tot een niet te controleren uitbarsting zou kunnen komen (vlam in de pan), en zij weleens aan lantaarnpalen zouden kunnen eindigen. Gelynchd. De paradox is dat de nomenklatoera de uitslag van een “normale” stemming, waar veel schapen stemden, de wensen van de schapen eerder zou durven negeren, dan dat ze een massa niet-stemmers zou durven negeren. Voor de schapen hebben politici altijd alleen minachting en verachting gehad. Schapen kunnen ze alle kanten op sturen. We zien het resultaat, en het gaat nog steeds verder. Wij worden steeds meer gecontroleerd en gemanipuleerd – door de nomenklatoera, die wél een groot plan en omschreven doelen heeft. Meneer Klaus Schwab heeft niet zo maar zijn WEF met Young Global Leaders opgetuigd. Daar is echt over nagedacht.
Niet-stemmen, maar dan massaal. Het lijkt misschien ongerijmd, maar het zou kunnen werken. Je moet enkel gedaan krijgen dat de meesten niét gaan stemmen.’
‘ Dat is het hele eieren eten. Je moet érgens beginnen, anders loopt de zaak geheid in de soep, want hebzucht, geldingsdrang en machtswellust, beteugelen zich niet vanzelf. Dat zien we momenteel om ons heen, op elk niveau van: Kiev, Washington, Berlijn, Den Haag, Londen tot en met Parijs, Moskou en Rome, en nog verder.’
