* Parkeer *
……….. …………. ………….. ……………..
……….. …………. ………….. ……………..
‘ Dat is uiteraard een belangrijke invalshoek: verkoop, afzet, van gadgets. We leven tenslotte in een consumptiemaatschappij, maar de gewenning aan voortdurend toezicht (permanent surveillance) is minstens zo belangrijk, zo niet nóg belangrijker. “Kinderen worden van jongs af geconditioneerd voor een leefwereld waarin voortdurend iemand of iets ze in de gaten houdt.” Uit bezorgdheid, zou luidt de boodschap, maar intussen … Waarom moet je zo lachen?’
- ‘ Omdat ik aan Pim Fortuyn denk: >>> Ik zeg wat ik denk en ik doe wat ik zeg <<< dat is tóen al levensgevaarlijk gebleken. Nu moet je zelfs je gezichtsuitdrukking controleren, want als een camera je pakt met een gezichtsuitdrukking die het algoritme niet zint of niet snapt, kun je zo maar een drone op je dak krijgen. Pffft, vaporized, zonder een spoor of een herinnering achter te laten.‘
………… …………… ……………. ………………
………… …………… ……………. ………………
gerdigeerd citaat Eefje Oomen, Algemeen Dagblad 22-09-2024
Zelfs zoiets op het oog kleins als een gps-bandje waarmee ouders buitenspelende kinderen in de gaten houden, kan negatief uitpakken, waarschuwt Keijsers. ,,Je zou denken: het maakt niet zoveel uit, want jonge kinderen merken het nauwelijks, maar ouders geven hun kinderen bewust of onbewust toch het signaal mee dat de wereld een onveilige, gevaarlijke plek is. Een plek om angstig van te worden.” Door al dat ‘gehelikopter’ groeien jongeren bovendien op met het idee dat alles zo gefikst is, zegt Pardoen. ,,Hoe vaak ik jongeren niet gepikeerd hoor zeggen: ‘Dit kán toch niet’. Zo van: ‘Ik ben geboren in Amsterdam en ik krijg geen woning: dit kán toch niet’. Ja, dat kan wel en het betekent dat je 10 kilometer verderop moet wonen, shit happens. Tegenslagen incasseren, realistisch zijn, zelf verantwoordelijkheid nemen: dat zie ik minder terug bij deze generatie.”
Als één ding ouders parten speelt, dan is volgens Van Petegem vooral onzekerheid. Hoe voed je kinderen op in een totaal andere wereld dan die van jouw jeugd? ,,Het heeft geen zin om in nostalgie terug te kijken naar een tijdperk dat voorgoed voorbij is. We leven in een tijd met smartphones, sociale media en heel veel informatie, en het is niet gek dat elke ouder wel eens twijfelt: hoe moet dit?’’ Pardoen: ,,Alle ouders zijn op zoek naar meer grip.”
Als het om het onderwerp ‘bereikbaarheid’ gaat, is Van Petegem voor een realistische aanpak. ,,Ik denk dat de meeste ouders prima kunnen inschatten hoeveel toezicht hun kind nodig heeft. Het ene kind is gewoon sneller zelfstandig dan het andere. En ik kan me voorstellen dat er compromissen mogelijk zijn. Laat je kind een appje sturen als hij voor het eerst een nieuwe route fietst, maar laat die eis los als alles goed gaat.”
*
