‘ Hij gooide zijn tas op tafel: “De discussie ging erover of meneer Nobel zo maar grote stukken tekst uit werk van Fortuyn mocht debiteren. Dat was weinig origineel vonden ze. De anderen waren het daar niet mee eens. Ten eerste waren deze Nederlandse politici geen van allen bijster origineel, en ten tweede konde ze – als ze tóch wilden of moesten ‘plagiëren’ – beter een originele politicus als Fortuyn nabouwen of overschrijven….”‘
- ‘ Daar zit wat in. Heb jij stukken tekst van Fortuyn opgespoord die door meneer Nobel zouden zijn “geplagieerd”?’
‘ Ben jij besuikerd zeg? Daar heb ik echt geen research op gepleegd. Het zal allemaal wel. The proof of the pudding is in the eating. Laten we maar eens kijken of het meneertje Jurgen Nobel ook als Fortuyn kan acteren, optreden dus, of dat hij het alleen bij prikkelend plagiaat laat. Wat grinnik je nou?’
- ‘O, vanwege die dame van de PVV die haar scriptie aan elkaar zou hebben geplagieerd. Tja, wie een hond wil slaan vindt altijd wel een stok. Laat die meneer Nobel het maar niet overdrijven met zijn Fortuyn-acts, want voor je het weet ….. pief, paf poef. Daar zitten we ook niet op te wachten. Toch?’
‘ Gelijk heb je. Hij zou kunnen beginnen met zijn hoofd kaal scheren. Dat kan toch geen kwaad?’
- ‘Dat niet, maar daar is het nu niet het seizoen voor. Om je kaal te scheren, bedoel ik. Iedereen weet intussen dat op hersens geen haar groeit. “Ze” glibberen evengoed weer om de hete brij heen, merk je dat? “Ze” hebben het nu hardnekkig over een integratie-crisis, terwijl ze de massa-immigratie blijven doodzwijgen, terwijl de instroom van allerhande vage exoten die zich moeilijk tot niet laten integreren natuurlijk de eerste oorzaak is. Fortuyn wilde daar een duidelijk beleid op.’
‘ We laten ons als kippen in een hok persen en de gevolgen van de stress die dat veroorzaakt, blijven niet uit: spontane branden, (zelf-)moorden, toevloed van verdovers (drugs dus), “cobra’s” (vooral die zijn leuk!) en meer overduidelijke signalen, die door de Haagse zombies of worden misverstaan of straal genegeerd.
Als Bart Maat je begint te fotograferen, mag je trouwens wel uitkijken. Óf je eindigt als een meneer Rutte, óf als een mevrouw Ollongren, en dat lijkt mij geen florissant voorland.’
*
Geredigeerd citaat uit Pim Fortuyn (2002; epiloog) De Islamisering Van Onze Cultuur. ISBN 978 90 452 0307 2 (vet toegevoegd)
Hoewel ik het fundamentalisme in mijn boek ruim heb gedefinieerd, baart het islamitisch fundamentalisme in het bijzonder mij zorgen. Maar ook de islam in zijn meer liberale varianten stelt ons voor de nodige problemen. Op een aantal essentiële gebieden heb ik de verschilpunten gedefinieerd tussen enerzijds de islam en de fundamentalistische interpretaties daarvan, en anderzijds de joods-christelijk humanistische cultuur, globaal gesteld: de cultuur van de westerse ontwikkelde landen met hun markteconomieën, hun rechtsstaten en parlementaire democratieën, ook wel de moderniteit genoemd. Ik heb laten zien dat die verschilpunten zich op vier essentiële terreinen op een buitengewoon pijnlijke manier toespitsen, te weten: 1. Het centraal stellen door onze cultuur van individuele verantwoordelijkheid boven collectieve verantwoordelijkheid; 2. De scheiding van kerk en staat. Het hart immers van onze cultuur, rechtsstaat en parlementaire democratie; 3. De omgang tussen mannen en vrouwen; 4. De omgang van volwassenen met kinderen en jonge mensen.
Deze verschillen zijn niet alleen scherp en pijnlijk, maar ook onoverbrugbaar, in die zin dat daarover niet te marchanderen valt zonder het wezen van onze cultuur, identiteit en manier van samenleven aan te tasten. Naar mijn mening is het hard nodig om over deze geschilpunten het politieke en maatschappelijke debat in alle helderheid aan te gaan en geen misverstanden te laten bestaan over al hetgeen dat voor onze samenleving van essentieel belang is. Ik wil op dit moment nog niet zover gaan om te eisen dat men zich schikt naar deze essentiële waarden van onze cultuur, hoewel ik voor de nieuwkomers wat dat betreft een uitzondering maak. Zij hebben zich hieraan te conformeren en zo niet, dan zijn zij niet welkom.
Het is een kwestie van lijfsbehoud om op deze punten de grenzen scherp te trekken. Het debat met de islamitische Nederlanders is noodzakelijk om hun te laten zien en voelen dat het ons ernst is en om akelige verrassingen in de naaste toekomst te voorkomen …..
*
Liam van der Ven | www.nrc.nl/nieuws/2024/11/28/eerst-duidelijk-neerzetten-en-dan-sussen-dat-is-de-werkwijze-van-de-ambitieuze-staatssecretaris-jurgen-nobel-a4874839?t=1733083938
*
Liam Van der Ven (NRC 28.11.2024; geredigeerd citaat): Het optreden van deze jongste bewindspersoon in het kabinet was direct spraakmakend: de relatief onbekende Nobel zei bij de inloop van de ministerraad dat Nederland een „groot integratieprobleem” heeft en dat islamitische jongeren „voor een groot deel onze Nederlandse normen en waarden niet onderschrijven”.
Jurgen Nobel zelf voelde zich, zo zei hij in een dubbelinterview met zijn vader in het AD, in zijn jeugd vooral aangetrokken tot de opkomende politicus Pim Fortuyn, die de Nederlandse integratiediscussie openbrak. Aan de keukentafel hadden vader en zoon harde discussies, op het ongezellige af. „Ik zat soms met tranen in m’n ogen”, zei Jurgen Nobel in het AD. Na de moord op Fortuyn in 2002 werd Nobel gesterkt in zijn politieke mening. „Ik was toen veertien jaar oud, en toen ben ik actiever na gaan denken. Politiek is meer dan de felle discussies die ik aan de keukentafel heb.” Hij schreef zijn profielwerkstuk op het atheneum over Fortuyn.